အကယ္ဒမီဆိုသည္မွာ ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ေခ်။ ပိုက္ဆံေပါ၍ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ မင္းသား၊ မင္းသမီးျဖစ္ရန္ ခက္လွသလို မင္းသား၊ မင္းသမီးျဖစ္တိုင္း အကယ္ဒမီရဖို႔ရန္ကလည္း ခဲယဥ္းလွေပေတာ့သည္။ ထိုနည္းတူ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ အကယ္ဒမီဟု ဆိုေသာ အကယ္ဒမီကို ရဖို႔ရန္ကား... ေပါေတာေတာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္လွေသာ ငေပါမ်ားအတြက္မူ အိပ္မက္ထဲတြင္ပင္ ေယာင္လို႔ မမက္ဖူးေသာ စိတ္ကူးဟု ဆိုရအံ့။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အကယ္ဒမီ ရသည္မရသည္အပထား၊ အကယ္ဒမီ ပြဲတက္ရျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ငေပါမ်ားအတြက္ မဟာရင္ခုန္ဖြယ္အတိ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ အျခားတစ္ဘက္မွာကား အကယ္ဒမီပြဲသို႔ တက္ေရာက္လာေသာ၊ အျခားေသာ ႐ုပ္တည္ျဖင့္၊ အတည္ေပါက္ျဖင့္ လုပ္စား၊ ႐ိုက္စားေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ႀကီး ဘေလာ့ဂ္ငယ္အသြယ္သြယ္တို႔မွာ ယခုကဲ့သို႔ ေဂဟာလိုက္ ေရာက္ရွိလာေသာ ငေပါႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို နည္းနည္းမွ ၾကည့္မေပ်ာ္ ႐ႈမရ ျဖစ္ေနေခ်သည္မွာလည္း
မီဒီယာ။ ။ ဒီဘက္က အတင္းတားခ်ဳပ္ဂ်ီး ေခါင္ရည္ဆိုတာလား မသိဘူး...
အတင္းတားခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ ဟာ... ေခါင္ေခါင္ပါဗ်ာ။ ေခါင္ရည္ဟုတ္ပါဘူး။။။
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... သီးခံပါရွင္... ၾကားရတဲ့ သတင္းအရေပါ့ေနာ္...
အတင္းတားခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ေျပာပါရွင္
မီဒီယာ။ ။ အတင္းသားခ်ဳပ္က အခ်ိန္ကို ပိုင္တယ္လို႔
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာဗ်ာ... နာရီကို လူေတြ ပိုင္တာေတာ့ ဟုတ္မယ္၊ အခ်ိန္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မပိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
အတင္းတား ခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ အမွန္က ဒီလိုပါ။
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ အမွားက ဟိုလိုပါ။
အတင္တားခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ အေရးထဲ လာေနာက္ေနေသးတယ္၊ အမွန္က ဒီလိုပါ။ အခ်ိန္ဆိုတာ... ေပါင္ခ်ိန္တို႔ ဘာတို႔လိုပဲ လူနာမည္ပါ။ အဲဒီလူကို ကၽြန္မ ပိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ေအာ္၊ ဂလိုကိုး...
မီဒီယာ။ ။ ဒါနဲ႔ ဒီဘက္က အၾကံေပး အရာရွိကို ေမးပါရေစ...
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေမးပါ။
မီဒီယာ။ ။ ငေပါေဂဟာမွာ အၾကံေပးေပးေနတယ္ဆိုေတာ့ေလ... ဘယ္လိုမ်ား ၾကံရည္ဖန္ရည္ တက္ေအာင္ လုပ္လာခဲ့သလဲဆိုတာ... အဲဒါေလး သိခ်င္လို႔ပါ
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ေအာ္... ၾကံရည္ ဖန္ရည္တိုးေအာင္လား အလြယ္ေလးပဲ။ ဖန္ရည္ဆိုတာ ေရေႏြးၾကမ္းကို ေခၚတာေလ... ဟုတ္ဘူးလား။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ပါတယ္။
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ အဲဒီေတာ့ ၾကံရည္ဖန္ရည္တိုးေအာင္ ၾကံရည္နဲ႔ အဖန္ရည္ကို ေရာၿပီး တစ္ေန႔ တစ္ခြက္စီ ေသာက္သံုးေပးေပါ့။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ အင္မတန္မွ ထူးဆန္းတဲ့ နည္းပါပဲ၊ ေက်းဇူးပါေနာ္၊ ဒီဘက္က ေပါညီညီဆိုတာလား သိဘူး
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဝန္ႀကီးက စေနၿဂိဳဟ္ကေန တေယာေတြ တင္သြင္းတယ္ ဆိုေတာ့ေလ... အဲဒါ အဆက္အသြယ္ ဘယ္လိုမ်ား ရတာလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ပါ။
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ဒီလိုပါ။ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္က “အိမ္ဂ်ယ္ တေယာ” ဆိုၿပီး သီခ်င္းေခြ တစ္ေခြ ထုတ္တယ္ေလ။ သူ႔အေခြကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္ကူးျဖစ္လာတယ္။ တျခားကမာၻနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ဖို႔ စိတ္ကူးေပါ့ဗ်ာ။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ေနာင္ေကာ ဘယ္လို ပစၥည္းေတြကို အိတ္စ္ပို႔၊ အင္ပို႔ လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားထားပါသလဲ။
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ အင္း... အဆင္ေျပရင္ ယမင္းနဲ႔ပါ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ငရဲျပည္ကို ေလာင္စာဆီ သြင္းတာတို႔၊ လူကုန္ကူးတာတို႔ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ။ ဒီဘက္က ယမမင္းေလး ဆိုတာလား မသိဘူး။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္
မီဒီယာ။ ။ ခုနက ကူးသန္းဝန္ႀကီးက အိတ္စ္ပို႔ လုပ္မယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားနဲ႔လား မသိဘူး။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိုဟာက ယမမင္းႀကီးပါ။ ငရဲျပည္မွာ ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူ႔ျပည္မွာ တရားစီရင္တဲ့ အေသးစား ယမမင္းေလးပါ။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ အခုလို အကယ္ဒမီပြဲကို လာေရာက္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရင္ခုန္သံေလးကို သိခ်င္ပါတယ္။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ အဓိကက၊ အကယ္ဒမီကို တရားမွ်တစြာ ေပးအပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘက္လိုက္မႈ ရွိမရွိ ေလ့လာဖို႔အတြက္ လာေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဘက္လိုက္မႈ မွ်တမႈေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ဆံုးျဖတ္မွာလဲခင္ဗ်ာ။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ဒီလိုပါ။ ငေပါေဂဟာကို ဆုေပးတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ မွ်တၿပီး ဘက္လိုက္ျခင္းကင္းတဲ့ အကယ္ဒမီလို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ ငေပါေဂဟာကို ဆုမခ်ဘူးဆိုရင္ ဒါဟာ အင္မတန္မွ မမွ်မတ စီရင္ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ အကယ္ဒမီလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အခုလို သေဘာထားေလးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ရွိေနတာ ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီးလို႔ ထင္ပါတယ္။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဝန္ႀကီးက ညဘက္မအိပ္ဘူး ထင္ပါတယ္။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာေၾကာင့္ဘာလဲ။
မီဒီယာ။ ။ ေန႔ဘက္ အိပ္မက္မက္တယ္ ၾကားလို႔ပါ။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ အမွန္က အဲလို မဟုတ္ပါဘူး... ညလည္း အိပ္ပါတယ္၊ ေန႔လည္း အိပ္ပါတယ္။ ေန႔ခင္း ဝန္ႀကီးေတြ၊ နာယကေတြကို ပို႔ေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း အိပ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဗ်ာ... ဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းကို သေဘာ မေပါက္တာလားခင္ဗ်ာ။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဒီမွာ... သေဘာေပါက္လြန္းလို႔ ဖြတ္ဖြတ္ကို ေၾကေနၿပီ။ “မူးရင္ မေမာင္းနဲ႔၊ ေမာင္းရင္ မမူးနဲ႔” တဲ့။ အိပ္ရင္ မေမာင္းနဲ႔လို႔ ဘယ္သူမွ ေျပာမထားဘူး။ သိၿပီလား... နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ဝန္ႀကီးကေရာ ခင္ဗ်ာ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္၊ ကၽြန္ေတာ္က လယ္ယာဝန္ပါ
မီဒီယာ။ ။ ဟာ... အခန္႔သင့္လိုက္ေလ... ကၽြန္ေတာ့္ကို အကႌ်ၾကယ္သီးေလး တဆိတ္ေလာက္ ျဖဳတ္ၿပီး ရင္ဘတ္ကို ဖြင့္ျပႏိုင္မလား မသိဘူး။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာကြ၊ လူႀကီးကို မင္းေနာက္စရာလား...
မီဒီယာ။ ။ မ... မဟုတ္ပါဘူး၊ သိခ်င္လို႔ပါ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာသိခ်င္တာလဲ၊
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ဝန္ႀကီးနာမည္က “ေမာင္ရင္ညိဳ” ဆိုေတာ့ေလ... အဲဒါ ရင္ဘတ္ႀကီး ညိဳမညိဳ သတင္းအတိအက် ယူခ်င္လို႔ပါ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာကြ၊ လူလည္ေခါင္ႀကီးမွာ... ငါ့ႏွယ္ေနာ္... ေဟ့ေကာင္၊ ငါ့ဘာသာ ရင္ဘတ္ႀကီး ညိဳခ်င္ညိဳမယ္၊ ျပာခ်င္ျပာမယ္၊ မင္းတို႔ အပူ တစ္ျပားသားမွ မပါဘူး။ သြား၊ သြားကြာ...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေက်းဇူးပါပဲ ခင္ဗ်ာ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေတာက္... တယ္ခက္တဲ့ မီဒီယာေတြပဲ၊ ေမာင္ဖင္နီလို႔မ်ား ေပးမိရင္ျဖင့္ ဖင္ပါ လွန္ျပရကိန္း ဆိုက္ေနၿပီ။
မီဒီယာ။ ။ ေဟာဒီဘက္က ေဘာင္းဘီတို၊ ဆံရွည္နဲ႔ နားကြင္းတပ္ လမ္းသရဲႀကီးက ဘယ္က လာတာပါလဲ။
ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာ၊ လမ္းသရဲလဲ... ဝန္ႀကီးကြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီးကြ
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟိုက္... မွားပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဝန္ႀကီးက အဲသလို...
ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး။ ။ ေဟ့ေကာင္၊ ဘာမွ လာဆရာလုပ္မယ္ မၾကံနဲ႔၊ ဒါ လမ္းမွား မလိုက္ေအာင္ နမူနာ လုပ္ျပေနတာ... လူငယ္ေတြ ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္ အျမင္မသင့္ဘူး၊ မျဖစ္သင့္ဘူး ဆိုတာက စံနမူနာအေနနဲ႔ လုပ္ျပေနတာ။ ခုေတာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ သိေနၿပီ မဟုတ္လား...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ေခါင္းမွာ အင္တီနာႀကီးနဲ႔ တလက္လက္ေတာက္ေနတာက...
အိုင္တီ ဝန္ႀကီး။ ။ ကၽြန္ေတာ္က အိုင္တီ ဝန္ႀကီးပါ။
မီဒီယာ။ ။ တဆိတ္ေလာက္ အိုင္တီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ရွင္းျပပါဦးခင္ဗ်။
အိုင္တီ ဝန္ႀကီး။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေခတ္လူငယ္ေတြ အဲဒါေၾကာင့္ မတိုးတက္တာေပါ့။ ခတ္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ေနစမ္း ပါဗ်။ ဒီမွာ အိုင္တီဆိုတာ... “အင္ဂုလိ ေတာက္တိုမယ္ရ” လို႔ ေခၚတယ္ မသိရင္ မွတ္ထား။
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ဟုတ္ကဲ့၊ အင္ဂုလိက ဘယ္လို ေတာက္တိုမယ္ရ ျဖစ္တာလဲ သိပါရေစ...
အိုင္တီ ဝန္ႀကီး။ ။ မင္းတို႔ေတြကြာ... အကုန္ အေသးစိတ္လိုက္ေမးေနတယ္၊ လူႀကီးေတြမွာ ေျဖခ်ိန္မရွိဘူး၊ မအားဘူး ဆိုတာ မသိဘူးလား၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေလ့လာေလကြာ... ဒီေလာက္ထိေတာ့ မသင္ေပးပါရေစနဲ႔။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ေထာက္ေထာက္ၿပီး လွမ္းေနတာ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ထင္ပါ့
ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္။ ။ ဟုတ္တယ္၊ ဖိနပ္ေပါက္ေနလို႔ ေထာက္ေထာက္ၿပီး လွမ္းေနရတာ... ခင္ဗ်ားက အီစကလီ သတင္းဌာနာက သတင္းေထာက္ အူေၾကာင္ၾကား မဟုတ္လား
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့။ အတိအက်ကို သိလွခ်ည္လား။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္လို႔ နာမည္ေက်ာ္တာကိုး... စကားမစပ္ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္က ကာလ ၃ပါး ကို ေတာ္ေတာ္နားလည္ပံုရတယ္။
ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္။ ။ ဘယ္လိုဗ်... ကာလ ၃ပါးဆိုတာ
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ဒီေန႔၊ မေန႔က၊ မနက္ျဖန္ စတာေတြ၊ အခ်စ္ဦး၊ အခ်စ္လယ္၊ အခ်စ္ဆံုး စတာေတြေလ...
ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္။ ။ အင္း၊ ေဆာရီးပါ ဒါက ေဂဟာရဲ႕ မဟာျဗဴဟာေတြကို အမ်ားႀကီး ထိခိုက္လာမွာမို႔လို႔ ေျဖလို႔ မရပါဘူး...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ။ ဒီဘက္က ဝန္ႀကီးက...
ယာယီ အသင္းသား။ ။ ကၽြန္ေတာ္က အျမဲပူရတဲ့ ဇြဲသူရပါ... အသင္းသား အမွတ္ ယပက္လက္ မ်ဥ္းေစာင္း သုညသုညတစ္ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ခင္ဗ်ားကို ေမးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုဘက္က ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကို ေမးတာပါ။
အသင္းသူ။ ။ သူ႔ကိုျဖင့္ မေမးဘဲနဲ႔... ေအာ္ က်မက ဒီ ေပါေဂဟာရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ အသင္းသူ မမ ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ေဆာရီးပါ၊ ခင္ဗ်ားကိုလည္း ေမးတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ယာယီ အသင္းသား။ ။ ခြိ၊ ခြိ... ဟိ ဟိ...
မီဒီယာ။ ။ ဟိုဘက္ အစြန္ဆံုးက ဝန္ႀကီးကို သိခ်င္တာပါ။
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ကၽြန္ေတာ္က ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးပါ
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ခု အကယ္ဒမီ ေပးပြဲနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ပတ္သက္ေနလို႔ ဒီပြဲကို တက္ေရာက္လာတာ ဘာလဲ။
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ႏိုင္ငံတကာမွာ အကယ္ဒမီ ရွိတယ္ေလ... ေနာင္တစ္ခ်ိန္ က်ဳပ္က ေဟာလီးဝုဒ္တို႔ ေအာ္စကာ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားစတာေတြကို ေရာက္သြားခဲ့သည္ ရွိေသာ္... အကယ္ဒမီဆိုတာနဲ႔ စိမ္းေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ...
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ငေပါေတြဟာ ႏုိင္ငံတကာအရည္အခ်င္း မွီတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္သလား
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဗ်ာ... ငေပါေတြက ႏိုင္ငံတကာ အရည္ခ်င္း မွီသလား... ဟား ဟား... ခင္ဗ်ားစကားကို ျပင္လိုက္ပါ...
မီဒီယာ။ ။ ဗ်ာ... ဘယ္လို...
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဒီမွာ ခင္ဗ်ားေမးတာ မွားေနတယ္... ႏိုင္ငံတကာက ငေပါေတြ အရည္အခ်င္း မွီသလား အဲလို ေမးစမ္းပါဗ်...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေနာင္ဆို ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။
အသင္းသူ။ ။ ခြိ၊ ခြိ... ေမးခ်င္ဦး... နည္းေသးတယ္။
ဆက္ရန္...
ေလွ်ာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး
ေပါၿငိမ္
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အကယ္ဒမီ ရသည္မရသည္အပထား၊ အကယ္ဒမီ ပြဲတက္ရျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ငေပါမ်ားအတြက္ မဟာရင္ခုန္ဖြယ္အတိ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ အျခားတစ္ဘက္မွာကား အကယ္ဒမီပြဲသို႔ တက္ေရာက္လာေသာ၊ အျခားေသာ ႐ုပ္တည္ျဖင့္၊ အတည္ေပါက္ျဖင့္ လုပ္စား၊ ႐ိုက္စားေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ႀကီး ဘေလာ့ဂ္ငယ္အသြယ္သြယ္တို႔မွာ ယခုကဲ့သို႔ ေဂဟာလိုက္ ေရာက္ရွိလာေသာ ငေပါႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို နည္းနည္းမွ ၾကည့္မေပ်ာ္ ႐ႈမရ ျဖစ္ေနေခ်သည္မွာလည္း
မီဒီယာ။ ။ ဒီဘက္က အတင္းတားခ်ဳပ္ဂ်ီး ေခါင္ရည္ဆိုတာလား မသိဘူး...
အတင္းတားခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ ဟာ... ေခါင္ေခါင္ပါဗ်ာ။ ေခါင္ရည္ဟုတ္ပါဘူး။။။
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... သီးခံပါရွင္... ၾကားရတဲ့ သတင္းအရေပါ့ေနာ္...
အတင္းတားခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ေျပာပါရွင္
မီဒီယာ။ ။ အတင္းသားခ်ဳပ္က အခ်ိန္ကို ပိုင္တယ္လို႔
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာဗ်ာ... နာရီကို လူေတြ ပိုင္တာေတာ့ ဟုတ္မယ္၊ အခ်ိန္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မပိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
အတင္းတား ခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ အမွန္က ဒီလိုပါ။
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ အမွားက ဟိုလိုပါ။
အတင္တားခ်ဳပ္ဂ်ီး။ ။ အေရးထဲ လာေနာက္ေနေသးတယ္၊ အမွန္က ဒီလိုပါ။ အခ်ိန္ဆိုတာ... ေပါင္ခ်ိန္တို႔ ဘာတို႔လိုပဲ လူနာမည္ပါ။ အဲဒီလူကို ကၽြန္မ ပိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ေအာ္၊ ဂလိုကိုး...
မီဒီယာ။ ။ ဒါနဲ႔ ဒီဘက္က အၾကံေပး အရာရွိကို ေမးပါရေစ...
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေမးပါ။
မီဒီယာ။ ။ ငေပါေဂဟာမွာ အၾကံေပးေပးေနတယ္ဆိုေတာ့ေလ... ဘယ္လိုမ်ား ၾကံရည္ဖန္ရည္ တက္ေအာင္ လုပ္လာခဲ့သလဲဆိုတာ... အဲဒါေလး သိခ်င္လို႔ပါ
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ ေအာ္... ၾကံရည္ ဖန္ရည္တိုးေအာင္လား အလြယ္ေလးပဲ။ ဖန္ရည္ဆိုတာ ေရေႏြးၾကမ္းကို ေခၚတာေလ... ဟုတ္ဘူးလား။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ပါတယ္။
အက်န္ေပး အရာရွိ။ ။ အဲဒီေတာ့ ၾကံရည္ဖန္ရည္တိုးေအာင္ ၾကံရည္နဲ႔ အဖန္ရည္ကို ေရာၿပီး တစ္ေန႔ တစ္ခြက္စီ ေသာက္သံုးေပးေပါ့။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ အင္မတန္မွ ထူးဆန္းတဲ့ နည္းပါပဲ၊ ေက်းဇူးပါေနာ္၊ ဒီဘက္က ေပါညီညီဆိုတာလား သိဘူး
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဝန္ႀကီးက စေနၿဂိဳဟ္ကေန တေယာေတြ တင္သြင္းတယ္ ဆိုေတာ့ေလ... အဲဒါ အဆက္အသြယ္ ဘယ္လိုမ်ား ရတာလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လို႔ပါ။
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ဒီလိုပါ။ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္က “အိမ္ဂ်ယ္ တေယာ” ဆိုၿပီး သီခ်င္းေခြ တစ္ေခြ ထုတ္တယ္ေလ။ သူ႔အေခြကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စိတ္ကူးျဖစ္လာတယ္။ တျခားကမာၻနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ဖို႔ စိတ္ကူးေပါ့ဗ်ာ။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ ေနာင္ေကာ ဘယ္လို ပစၥည္းေတြကို အိတ္စ္ပို႔၊ အင္ပို႔ လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားထားပါသလဲ။
ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ အင္း... အဆင္ေျပရင္ ယမင္းနဲ႔ပါ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ငရဲျပည္ကို ေလာင္စာဆီ သြင္းတာတို႔၊ လူကုန္ကူးတာတို႔ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ။ ဒီဘက္က ယမမင္းေလး ဆိုတာလား မသိဘူး။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္
မီဒီယာ။ ။ ခုနက ကူးသန္းဝန္ႀကီးက အိတ္စ္ပို႔ လုပ္မယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားနဲ႔လား မသိဘူး။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိုဟာက ယမမင္းႀကီးပါ။ ငရဲျပည္မွာ ေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူ႔ျပည္မွာ တရားစီရင္တဲ့ အေသးစား ယမမင္းေလးပါ။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့၊ အခုလို အကယ္ဒမီပြဲကို လာေရာက္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရင္ခုန္သံေလးကို သိခ်င္ပါတယ္။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ အဓိကက၊ အကယ္ဒမီကို တရားမွ်တစြာ ေပးအပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘက္လိုက္မႈ ရွိမရွိ ေလ့လာဖို႔အတြက္ လာေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဘက္လိုက္မႈ မွ်တမႈေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ဆံုးျဖတ္မွာလဲခင္ဗ်ာ။
တရားစီရင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ဒီလိုပါ။ ငေပါေဂဟာကို ဆုေပးတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ မွ်တၿပီး ဘက္လိုက္ျခင္းကင္းတဲ့ အကယ္ဒမီလို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ၿပီး၊ ငေပါေဂဟာကို ဆုမခ်ဘူးဆိုရင္ ဒါဟာ အင္မတန္မွ မမွ်မတ စီရင္ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ အကယ္ဒမီလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အခုလို သေဘာထားေလးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သိရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ရွိေနတာ ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီးလို႔ ထင္ပါတယ္။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဝန္ႀကီးက ညဘက္မအိပ္ဘူး ထင္ပါတယ္။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာေၾကာင့္ဘာလဲ။
မီဒီယာ။ ။ ေန႔ဘက္ အိပ္မက္မက္တယ္ ၾကားလို႔ပါ။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ အမွန္က အဲလို မဟုတ္ပါဘူး... ညလည္း အိပ္ပါတယ္၊ ေန႔လည္း အိပ္ပါတယ္။ ေန႔ခင္း ဝန္ႀကီးေတြ၊ နာယကေတြကို ပို႔ေဆာင္တဲ့အခါမွာလည္း အိပ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဗ်ာ... ဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းကို သေဘာ မေပါက္တာလားခင္ဗ်ာ။
ပို႔ေဆာင္ေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဒီမွာ... သေဘာေပါက္လြန္းလို႔ ဖြတ္ဖြတ္ကို ေၾကေနၿပီ။ “မူးရင္ မေမာင္းနဲ႔၊ ေမာင္းရင္ မမူးနဲ႔” တဲ့။ အိပ္ရင္ မေမာင္းနဲ႔လို႔ ဘယ္သူမွ ေျပာမထားဘူး။ သိၿပီလား... နာခ်င္ၿပီထင္တယ္။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ဝန္ႀကီးကေရာ ခင္ဗ်ာ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္၊ ကၽြန္ေတာ္က လယ္ယာဝန္ပါ
မီဒီယာ။ ။ ဟာ... အခန္႔သင့္လိုက္ေလ... ကၽြန္ေတာ့္ကို အကႌ်ၾကယ္သီးေလး တဆိတ္ေလာက္ ျဖဳတ္ၿပီး ရင္ဘတ္ကို ဖြင့္ျပႏိုင္မလား မသိဘူး။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာကြ၊ လူႀကီးကို မင္းေနာက္စရာလား...
မီဒီယာ။ ။ မ... မဟုတ္ပါဘူး၊ သိခ်င္လို႔ပါ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာသိခ်င္တာလဲ၊
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ဝန္ႀကီးနာမည္က “ေမာင္ရင္ညိဳ” ဆိုေတာ့ေလ... အဲဒါ ရင္ဘတ္ႀကီး ညိဳမညိဳ သတင္းအတိအက် ယူခ်င္လို႔ပါ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာကြ၊ လူလည္ေခါင္ႀကီးမွာ... ငါ့ႏွယ္ေနာ္... ေဟ့ေကာင္၊ ငါ့ဘာသာ ရင္ဘတ္ႀကီး ညိဳခ်င္ညိဳမယ္၊ ျပာခ်င္ျပာမယ္၊ မင္းတို႔ အပူ တစ္ျပားသားမွ မပါဘူး။ သြား၊ သြားကြာ...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေက်းဇူးပါပဲ ခင္ဗ်ာ။
လယ္ယာျပန္စားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေတာက္... တယ္ခက္တဲ့ မီဒီယာေတြပဲ၊ ေမာင္ဖင္နီလို႔မ်ား ေပးမိရင္ျဖင့္ ဖင္ပါ လွန္ျပရကိန္း ဆိုက္ေနၿပီ။
မီဒီယာ။ ။ ေဟာဒီဘက္က ေဘာင္းဘီတို၊ ဆံရွည္နဲ႔ နားကြင္းတပ္ လမ္းသရဲႀကီးက ဘယ္က လာတာပါလဲ။
ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး။ ။ ဘာ၊ လမ္းသရဲလဲ... ဝန္ႀကီးကြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီးကြ
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟိုက္... မွားပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဝန္ႀကီးက အဲသလို...
ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး။ ။ ေဟ့ေကာင္၊ ဘာမွ လာဆရာလုပ္မယ္ မၾကံနဲ႔၊ ဒါ လမ္းမွား မလိုက္ေအာင္ နမူနာ လုပ္ျပေနတာ... လူငယ္ေတြ ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္ အျမင္မသင့္ဘူး၊ မျဖစ္သင့္ဘူး ဆိုတာက စံနမူနာအေနနဲ႔ လုပ္ျပေနတာ။ ခုေတာင္ ခင္ဗ်ားတို႔ သိေနၿပီ မဟုတ္လား...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ေခါင္းမွာ အင္တီနာႀကီးနဲ႔ တလက္လက္ေတာက္ေနတာက...
အိုင္တီ ဝန္ႀကီး။ ။ ကၽြန္ေတာ္က အိုင္တီ ဝန္ႀကီးပါ။
မီဒီယာ။ ။ တဆိတ္ေလာက္ အိုင္တီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ရွင္းျပပါဦးခင္ဗ်။
အိုင္တီ ဝန္ႀကီး။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေခတ္လူငယ္ေတြ အဲဒါေၾကာင့္ မတိုးတက္တာေပါ့။ ခတ္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ေနစမ္း ပါဗ်။ ဒီမွာ အိုင္တီဆိုတာ... “အင္ဂုလိ ေတာက္တိုမယ္ရ” လို႔ ေခၚတယ္ မသိရင္ မွတ္ထား။
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ဟုတ္ကဲ့၊ အင္ဂုလိက ဘယ္လို ေတာက္တိုမယ္ရ ျဖစ္တာလဲ သိပါရေစ...
အိုင္တီ ဝန္ႀကီး။ ။ မင္းတို႔ေတြကြာ... အကုန္ အေသးစိတ္လိုက္ေမးေနတယ္၊ လူႀကီးေတြမွာ ေျဖခ်ိန္မရွိဘူး၊ မအားဘူး ဆိုတာ မသိဘူးလား၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေလ့လာေလကြာ... ဒီေလာက္ထိေတာ့ မသင္ေပးပါရေစနဲ႔။
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဘက္က ေထာက္ေထာက္ၿပီး လွမ္းေနတာ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ထင္ပါ့
ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္။ ။ ဟုတ္တယ္၊ ဖိနပ္ေပါက္ေနလို႔ ေထာက္ေထာက္ၿပီး လွမ္းေနရတာ... ခင္ဗ်ားက အီစကလီ သတင္းဌာနာက သတင္းေထာက္ အူေၾကာင္ၾကား မဟုတ္လား
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့။ အတိအက်ကို သိလွခ်ည္လား။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္လို႔ နာမည္ေက်ာ္တာကိုး... စကားမစပ္ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္က ကာလ ၃ပါး ကို ေတာ္ေတာ္နားလည္ပံုရတယ္။
ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္။ ။ ဘယ္လိုဗ်... ကာလ ၃ပါးဆိုတာ
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ဒီေန႔၊ မေန႔က၊ မနက္ျဖန္ စတာေတြ၊ အခ်စ္ဦး၊ အခ်စ္လယ္၊ အခ်စ္ဆံုး စတာေတြေလ...
ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္။ ။ အင္း၊ ေဆာရီးပါ ဒါက ေဂဟာရဲ႕ မဟာျဗဴဟာေတြကို အမ်ားႀကီး ထိခိုက္လာမွာမို႔လို႔ ေျဖလို႔ မရပါဘူး...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ။ ဒီဘက္က ဝန္ႀကီးက...
ယာယီ အသင္းသား။ ။ ကၽြန္ေတာ္က အျမဲပူရတဲ့ ဇြဲသူရပါ... အသင္းသား အမွတ္ ယပက္လက္ မ်ဥ္းေစာင္း သုညသုညတစ္ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ခင္ဗ်ားကို ေမးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုဘက္က ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကို ေမးတာပါ။
အသင္းသူ။ ။ သူ႔ကိုျဖင့္ မေမးဘဲနဲ႔... ေအာ္ က်မက ဒီ ေပါေဂဟာရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ အသင္းသူ မမ ျဖစ္ပါတယ္။
မီဒီယာ။ ။ ေဆာရီးပါ၊ ခင္ဗ်ားကိုလည္း ေမးတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ယာယီ အသင္းသား။ ။ ခြိ၊ ခြိ... ဟိ ဟိ...
မီဒီယာ။ ။ ဟိုဘက္ အစြန္ဆံုးက ဝန္ႀကီးကို သိခ်င္တာပါ။
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ကၽြန္ေတာ္က ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးပါ
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ခု အကယ္ဒမီ ေပးပြဲနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ပတ္သက္ေနလို႔ ဒီပြဲကို တက္ေရာက္လာတာ ဘာလဲ။
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ေအာ္... ႏိုင္ငံတကာမွာ အကယ္ဒမီ ရွိတယ္ေလ... ေနာင္တစ္ခ်ိန္ က်ဳပ္က ေဟာလီးဝုဒ္တို႔ ေအာ္စကာ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားစတာေတြကို ေရာက္သြားခဲ့သည္ ရွိေသာ္... အကယ္ဒမီဆိုတာနဲ႔ စိမ္းေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ...
မီဒီယာ။ ။ ေအာ္... ငေပါေတြဟာ ႏုိင္ငံတကာအရည္အခ်င္း မွီတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္သလား
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဗ်ာ... ငေပါေတြက ႏိုင္ငံတကာ အရည္ခ်င္း မွီသလား... ဟား ဟား... ခင္ဗ်ားစကားကို ျပင္လိုက္ပါ...
မီဒီယာ။ ။ ဗ်ာ... ဘယ္လို...
နံငန္ျခားေရး ဝန္ႀကီး။ ။ ဒီမွာ ခင္ဗ်ားေမးတာ မွားေနတယ္... ႏိုင္ငံတကာက ငေပါေတြ အရည္အခ်င္း မွီသလား အဲလို ေမးစမ္းပါဗ်...
မီဒီယာ။ ။ ဟုတ္၊ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ေနာင္ဆို ဆင္ျခင္ပါ့မယ္။
အသင္းသူ။ ။ ခြိ၊ ခြိ... ေမးခ်င္ဦး... နည္းေသးတယ္။
ဆက္ရန္...
ေလွ်ာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး
ေပါၿငိမ္
6 comments:
ေပါညီ
ကူးသန္း၀ံေတာ့ ၿဂိဳလ္သားေတြ ၊ ယမမင္းေတြနဲ႔
ပါတနာၿဖစ္ရခ်ည္ေသးရဲ႔
အသင္းသူေလး အကယ္ဒမီကက္စီနုိမမ မွာ
တစ္သက္နဲ.တစ္ကုိယ္ ဒီလုိ ဗ်ဴးခံရခ်ည္းေသးရဲ.ဆုိျပီး
ေရလည္ ပဲေပးျပီး ေျဖမယ္လုပ္မွ...
ဟတ္ေကာ.ၾကီးျဖစ္သြားျပန္ျပီ..
ဂယ္ဘဲ ဂယ္ဘဲ..
မမ
ေကာင္းတယ္ တေယာက္ တမ်ိဳး ေရးႏိုင္ရင္ ပုိေတာင္ ေကာင္းေသး
အကယ္ဒမီ ဖိုးဂ်ယ္
အေနာ့္ကိုလည္း ၿဂိဳလ္သားေတြ၊ ယမမင္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဦးေနာ္...
(၃)ဘယ္ေတာ.လာမွာလည္း
အျမန္လုပ္ပါဆရာေရ..
ဒီမွာ ေျဖခ်င္လြန္းလုိ.
ပဲေပးေနတာ ျကာေပါ..
မမ
ေမးလိုက္စမ္းဘာာာာာ
ေမးလိုက္စမ္းဘာာာ
ႏိုင္ငံတကာက ငေပါေတြ အရည္အခ်င္းမီ လို႔လားလို႔..
ဟြင္းဟြင္းဟြင္း
Post a Comment