၂၀၁၃

၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာၾကီးပ်က္စီးေသာ္ ငေပါေဂဟာမွာလဲ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ၿဖစ္ကာ မီးပံုးပ်ံၾကီးမ်ား တီထြင္ကာ ေရွာင္ေၿပး ၾကရေတာ့သည္ ။ ( ဒါေတာင္ အမႈေရွာင္က မီးပံုးပ်ံေပၚက ခုန္ခ်မယ္လုပ္ေနလုိ့ လုိက္တားရေသးတာ ) မီးပံုးပ်ံေပၚတြင္ မည္သူမွ အေမ့မခံေသာ ၊ ေဂဟာ၏ အမွတ္အသားလဲၿဖစ္ေသာ Grand ပုလင္းမ်ား ႏွင့္ဖဲထုပ္မ်ား ပါေလသည္ ။

----------------------------------------------------------------------------------------------------
ကဗာၾကီးသည္ အာရားပါရား ပ်က္ပီးေသာ္ ေပါေဂဟာမွာ ေၿမၿပင္ေပၚသို့ၿပန္လည္ ဆင္းသက္လာၾကကာ ငေပါေဂဟာၾကီးအား ၿပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနၾကသည္ ။ ေဂဟာမွ ၀ံဂ်ီးမ်ား ႏွင့္ ငွက္ကထ ၊ ငတိ ၊ အမႈေရွာင္ ၊ နယက ၊ တြင္း (၁)(၂) စသည္ၿဖင့္ ေဂဟာအုပ္ခ်ဳပ္သူတို ့သည္ ေလအား၁ ဟုအမည္ရေသာ ဖိနပ္ (အဲမွားလို့) မီးပံုးပ်ံၾကီးမွ ဆင္းလာၾကသည္ ။ ေရွာက္လုပ္ေရး၀ံဂ်ီးမွာ ဆယ္ထပ္ရွိေသာ ေဂဟာအားၿပန္တည္ ေဆာက္ရန္ ငွက္ေပ်ာရြက္မ်ားႏွင့္ အုန္းရြက္မ်ား လိုက္လံ စုေဆာင္းလွ်က္ရွိသည္ ။

ငွက္ကထမွာ သူ့ကုိလုိက္ကုိက္ေသာၿခင္တစ္ေကာင္အားၿပန္ကိုက္ရန္အလစ္ေခ်ာင္းေနသည္ ။

တြင္း ၂ မွာလည္း "ကဗာၾကီးကငါတို့အေပၚေသးထိုင္မေပါက္ခင္ ငါတုိ့က ကဗာေပၚ ေသးထိုင္ေပါက္ရမည္" ဟူေသာေရွးသံုးစကားအားလည္းေကာင္း "ငါ့ပန္းသီးကုိ အေပါင္ဆိုင္ပို႔လိုက္လုိ႔ အခ်ဥ္ေပါက္သြားတယ္"ဟု လည္းေကာင္းရႊတ္ဆို
လွ်က္ရွိသည္ ။

ငတိ ၊ အမႈေရွာင္ ႏွင့္ ကူးသန္း၀ံတို့၏ အိမ္မွာ ပ်က္သြားၿပီး ၿပန္ၿပင္ေနၾကရာ ငတိမွာ အိမ္ေဟာင္းေပၚမွာပဲ အသစ္ထပ္ေဆာက္မလား ? ေနာက္ထပ္ တစ္ေနရာမွာပဲ အသစ္ေဆာက္မလားဟု ပလတ္ေဖာင္းေပၚ ထုိင္ကာစဥ္းစားေနသည္ ။

နန္းညီမွာ အိမ္ေဆာက္ပစ္စည္းမ်ား ေပ်ာက္ကုန္ေသာေၾကာင့္ ၿမက္ခင္းေပၚတြင္သာ ေဇာက္ထိုးေနေတာ့မည့္ သေဘာရွိေၾကာင္း ေ၀ဖန္သံမ်ား ၾကားရေသာေၾကာင့္ အိမ္သစ္၀ယ္ေတာ့မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္းသတင္းလႊင့္ထားသည္ ။

နာယက ၾကီးမွာ ဓါတ္ခြဲခန္းတစ္ခုတြင္ သခ်ာၤတြက္ရန္ ၿပင္ဆင္ေနေၾကာင္း ၊ တြင္း၁ မွာလည္း ဂစ္တာၾကိဳးမ်ားႏွင့္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ခ်ည္ေနေၾကာင္း ၊

ပညာေရး၀ံမွာ စာသင္စရာစာအုပ္ မရွိေသာေၾကာင့္ အိမ္မက္ထဲမွာပင္ စာသင္ကာ ေက်ာင္းကၿပန္လာေနေၾကာင္း ၊

ေထာက္ခ်ဳပ္ၾကီးမွာလဲ သူ၏အိပ္ယာမွာ အိပ္ေနရင္းနဲ့ေပ်ာက္သြားေသာေၾကာင့္ ၿပန္လိုက္ရွာေနေၾကာင္း ၊

အသင္းသူမွာ ၄င္း၏ အေပါင္ဆံုးေၿမမွာ စြန့္ပစ္ပစ္စည္းမ်ားႏွင့္ ၿပည့္ေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနၾကေၾကာင္းသိရပါသည္ ။

၄င္းအတင္းမ်ားကုိ ၾကည့္ရႈၿခင္းၿဖင့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္သည္ ငေပါတို့အတြက္ အထူးအရႈပ္လုပ္ၾကေသာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ၿဖစ္လာမည္ဟုခန့္မွန္း
ရေၾကာင္း ငၾကင္းေဂါင္း ပါးအပ္လုိက္ပါသည္ခင္ဗ်ား ...........

ေပါညီမွ လက္မွတ္ေရးထိုး မွာစားသည္ ။

{ ႏွစ္လံုးထပ္ စကားလံုးမ်ားအား ငေပါပီပီ မေရးတတ္ပါေသာေၾကာင့္ လာေပါသူမ်ား ကိုယ့္ဘာသာ ၿပင္သင့္သည္မ်ား ၿပန္လည္ၿပင္ဆင္ ဖတ္ရႈေပးပါရန္ ... }

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ၂၀၁၂ (ကမၻာပ်က္ တဂ္ပို႔စ္) ေရးသားထားေသာ ငေပါမ်ားအားလံုး မိမိေရးထားသည့္ ၂၀၁၂ ပို႔စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ ၂၀၁၃ အတြက္ အတည္ေပါက္ တဂ္ပို႔စ္ ေရးရန္ တဂ္လိုက္သည္။ ဘေလာ့ေလာက သို႔ လက္ဆင့္ကမ္းၾကကုန္။
ပံု။ အတြင္းေရးမႉး ၂ (ေခတၱ လိန္လိန္) စကၤာပူ

ေပါေပါေခ်ာေခ်ာ ေဆးရံု

Plastic Surgery ျပဳလုပ္ကာ အေရျပားျပဳျပင္ျခင္း ကိစၥေတြသည္ တကမၻာလံုးမွာတင္ မက ျမန္မာႏိုင္ငံကုိပါ ကူးဆက္လာေလသည္။ ဒါကုိ ငေပါေဂဟာရဲ႕ ေခတ္ေရွ႕ေျပး သဘာပတိကလဲ စီးပြားေရး သမားပီပီ ကြက္ေက်ာ္ျမင္ၿပီး ေကာက္ခါ ျငင္ကာ plastic surgery ေဆးရံု တစ္ရံု ဖြင့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ခိုင္လံုေသာ သတင္းရပ္ကြက္ရဲ႕ ေျပာရဲ ဆိုရဲ ရွိသူ ဖိုးဂ်ယ္မွ အတိျပဳေျပာၾကား လို္က္ေၾကာင္း ငေပါေဂဟာ သတင္းေထာက္ ဂ်ယ္ဂ်ယ္မွ ငေပါဂ်ာနယ္သို႕ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။

ေဆးရံု၏ အမည္မွာ ေပါေပါေခ်ာေခ်ာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

ထိုနာမည္ ေပးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ေခ်ာေမာလွပေစရန္
ျပည္တြင္းျဖစ္ ပစၥည္းမ်ားကုိ အရည္ေသြးျမွင့္ကာ သံုးစဲြမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ ျပည္တြင္းက တက္ကၽြမ္းေသာ ပန္းပု ပညာရွင္မ်ားကို ခန္႔အပ္ထားေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းက နည္းပညာမ်ားကုိ စနစ္တက် ဓာတ္ခဲြ စမ္းသပ္ကာ သံုးစြဲမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ (အင္တာဗ်ဴးခါနီး တခါေလာက္ ဓာတ္ခဲြခန္းကုိ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္လုိက္တယ္။ လာဗ်ဴးေတာ့မွ အားေနတဲ့ သန္႕ရွင္းေရး သမားကုိ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒရဝမ္ကုိ ျဖစ္ျဖစ္ အျဖဴေရာင္ ဂ်ဴတီကုတ္ ဝတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ဘာခက္တာမွတ္လို႕ )
ဥပမာ - အဆီေတြ ေလွ်ာ့က်ေစရန္ ဘစ္ကား တိုးစီးခိုင္းျခင္း၊ ဆီေလွ်ာ့စားရန္ေတာ့ ေျပာစရာ မလိုေပ။ (ဆီကုိ ဝယ္မွ မစားႏိုင္ပဲ)

ႏွာေခါင္း ခၽႊန္ေစရန္ ေရေဘာ္ထိုးေပးျခင္း၊ ေကာ္ပတ္စားျခင္း၊

ႀကီးခ်င္တာ ႀကီးေစရန္ ဓာတုေဗဒနည္းမ်ားျဖစ္ေသာ ဆီလီကြန္ ထည့္ျခင္း၊ ေဆးထိုးျခင္း ကိစၥမ်ားသည္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚေစ၍ ျမန္မာနည္း ျမန္႕မာဟန္ျဖစ္ေသာ ရည္းစားမ်ားမ်ား ထားခုိင္းျခင္း၊ ( မွတ္ခ်က္- မႀကီးသင့္တာ ႀကီးလာက တာဝန္မယူ။ )

ခႏၡာကိုယ္ လွေစရန္ ရြာေတြသို႕ ပုိ႕ေဆာင္၍ ေကာက္စိုက္၊ စပါးရိတ္ ျပဳလုပ္ခိုင္းျခင္း၊ ကုိယ္ခႏၶာလဲ လွ ဝင္ေငြလဲရ၊

အသားျဖဴေစရန္ ထံုးသုတ္ေပးျခင္း၊ ေရေႏြးေပါင္းအိုးျဖင့္ ျပဳတ္ျခင္း၊ ခရုသင္းစြဲေစရန္ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ေပးျခင္း၊

ေခ်းေညွာ္မ်ား ကင္းစင္ေစရန္ သံ ဘရပ္စ္ျဖင့္ တိုက္ေပးျခင္း၊ ေရကန္ထဲတြင္ နာရီ ၁၀၀ ေလာက္ စိမ္ေပးျခင္း၊

ေခ်ာေစရန္ ငါးရွဥ့္မွ ထြက္ေသာ အဆီ သုတ္လိမ္းေပးျခင္း၊

ထို႕အျပင္ ပန္းပုပညာရွင္ႀကီးမ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုိင္ေဆာင္လာေသာ ေဆာက္ အရြယ္စံု၊ တူ စသည့္ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္
ခုတ္ထစ္ ပါးပါး လွီးေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း

မွတ္ခ်က္ - လူေျပာင္းမ်ားၿပီး ေစ်းေပါေသာ မ်က္ႏွာမ်ားမွာ လီေရာင္ေဂ်း၊ ထယ္ေဆာက္၊ ဒါရိုက္တာရင္၊ အြန္ေစာ၊ စသည့္ ကိုရီးယား အႏုညာရွင္မ်ား
ငေပါေဂဟာတြင္း ၂၊ ငွက္ကထ၊ နာယကႀကီး၊ စည္းရံုးေရး အမႈေရွာင္၊ စသည့္ ငေပါေဂဟာ၏ အရာရွိမ်ားစြာ

အထူးအစီစဥ္မွာ အရမ္းေခ်ာေမာ လွပေသာ လူေတြ မ်ားျပားလာေသာ အခါ လူအမ်ားၾကားတြင္ ထင္ေပၚခ်င္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ နာမည္ႀကီး ရုပ္ရွင္ မင္းသား၊ အဆိုေတာ္၊ စာေရးဆရာ၊ ဒါရိုက္တာ ျဖစ္ခ်င္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပိုက္ဆံရွိတုိင္း လုပ္ခြင့္မရပဲ ခက္ခဲေသာ မ်က္ႏွာက်ပံုရွိရာ ကံေကာင္းေသာ လူအခ်ိဳ႕သာ လုပ္ခြင့္ရွိေသာ မ်က္ႏွာ အခ်ိဳ႕မွာ ေဗလုဝ မ်က္ႏွာႏွင့္ အရပ္အေမာင္း၊ ကင္းေကာင္ မ်က္ႏွာ၊ ရာဇာေနဝင္း မ်က္ႏွာအခ်ိဳးအစားႏွင့္ အမူရာ၊ သဘာပတိ ဖိုးဂ်ယ္ မ်က္ႏွာ၊ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္မႈ ပြင့္ ခႏၡာကိုယ္ ရရွိေစရန္ ျပဳျပင္ေပးျခင္း၊ လူေကာင္ႀကီးေသာ သူမ်ားအား ႀကီးေပါျဖစ္ေစရန္ သင္တန္းေပးျခင္း စသည့္ ထိပ္တန္း ျပဳျပင္ျခင္း အခ်ိဳ႕လဲ ရွိ၏။ ပိုက္ဆံ မရွိေသာ္လည္း အထက္ပါ အခ်က္မ်ားျဖင့္ သင့္ေတာ္ေသာ လူျဖစ္ပါက အထူးအခြင့္ေရး အေနျဖင့္ က်သင့္ေငြကုိ အရစ္က် စနစ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္၊ အေၾကြး စနစ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳျပင္ေပးမည္ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုမ်က္ႏွာ ပိုင္ရွင္မ်ားသည္ အထူးေအာင္ျမင္ေၾကာ္ၾကားသည့္ အျပင္ ဝင္ေငြမ်ားစြာရရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လတ္တေလာ ရုပ္ရွင္မ်ားစြာသည္ ေပါေပါေတာေတာ ဟာသကားမ်ား ရိုက္လာျခင္း၊ ထိုဇာတ္ကားတြင္ သရုပ္ေဆာင္အမ်ားစုမွာ ရုပ္အလြန္ဆိုးျခင္း၊ အရမ္းဝေသာ သရုပ္ေဆာင္မ်ားပါျခင္း၊ ႀကီးေပါေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ပါဝင္ျခင္း စသည့္ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အေျမာ္ျမင္ႀကီးစြာျဖင့္ အရစ္ စနစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊အေၾကြး စနစ္ေသာ္လည္းေကာင္း ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။

ပံု /
ဖိုးဂ်ယ္

HAPPY BIRTHDAY TO S1

က်ြန္မ တုိ၏ formerly အသင္းသား၊ ယခု တြင္း ၁ ေဂဟာမွ ေကလာ ရဲ႕ ၂၄ ရက္ နုိ၀င္ဘာ တြင္ က်ေရာက္မည့္ ေမြးေန႔မွသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၄၀ တည္ေစေသာ္။ ။

ေပါမမ

ေဟာ့ဒီမွာ ကမာၻပ်က္

“Emergency meeting!! Emergency meeting!!”
ႏွစ္ပတ္လည္အၿငိမ့္ကၿပီး တစ္လေလာက္ ရံုးမတက္မည္ စိတ္ကူးထားေသာ လူႀကီးျမင္းတို႔ ႏွပ္ရမယ္မွ မႀကံေသး။ အထက္ပါ စာလံုးနီႀကီးျဖင့္ လူႀကီးျမင္းမ်ား အသီးသီးသို႔ အေၾကာင္းၾကားစာ ေရာက္ရွိလာေလေတာ့၏။ ဆိုခဲ့သည့္ အၿငိမ့္တုန္းက အေသာက္လြန္သျဖင့္ ေရခဲအိတ္ရြက္ကာ ဝမ္းႏႈတ္ေနရရွာသည့္ ငေပါငွက္ကထႀကီးဆီသုိ႔လည္း အထက္ပါစာ ေရာက္ရွိလာေလသည္။
“ဟင္… ဒီမွာ ငါငွက္ကထပဲဟာ… ငါေတာင္မသိတဲ့ အင္မာဂ်င္စီဆိုတာ ရွိေသးသလားဟ” ဟုဇေဝဇဝါျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ရာ နာယကႀကီး လက္မွတ္ျဖင့္
“ကမာၻ႔အေရး ေဆြးေႏြးရန္” ဟူ၏။
ငွက္္ကထႀကီးလည္း “အင္း ဒီအစ္မႀကီး သတင္းေထာက္ပီပီ စပ္စပ္စုစုနဲ႔ ဘာအတင္းေတြ စုလာၿပီး ျပန္ျဖန္႔ဦးမလဲ မသိပါဘူး” ဟု စိတ္ထဲမွ ၿငီးၿငီးျငဴျငဴျဖင့္ ညကမ်ားသြားသည့္ အရွိန္ျမန္ျမန္ေျပေစရန္ တစ္ျပား ၄၀၀က်ပ္ တန္ဝီစကီျဖင့္ ပစ္ကမီအပ္လုိက္ရကာ ငေပါအမ်ားစည္းေဝးရာ “ဂူဂဲလ္ အစည္းအေဝးခန္းမ” သို႔ ယုိင္တုိင္တုိင္ျဖင့္ ခ်ီတက္ရေလ၏။

ငေပါအသင္းႀကီး အစည္းအေဝးကေတာ့ ဟုိအသင္းႀကီးအစည္းေဝးပြဲႀကီးလို ကေလးအစ၊ ေခြးအလယ္၊ သံုးေယာက္ေျမာက္ မယားငယ္၏ ဆယ္ဝမ္းကြဲ ႀကီးေတာ္အဆံုး လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ တက္ေရာက္ျခင္း မရွိၾကမူပဲ ငေပါထံုးစံအတုိင္း တက္သူတက္၊ မတက္သူမတက္၊ ေပ်ာက္သူေပ်ာက္၊ ေမွာက္သူေမွာက္ျဖင့္ လြန္စြာမွ စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္လွေပ၏။
“ျမန္ျမန္ စပါေတာ့ဗ်ိဳ႕”
“ေနမေကာင္းလုိ႔ အိမ္ျပန္ အိပ္ရဦးမယ္ဗ်ိဳ႕”
“ဘာေကၽြးမွာလဲဗ်ိဳ႕” စသည္ျဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ၾကကုန္၏။
ထုိစဥ္မွာပင္ နာယကႀကီးႏွင့္ ေဂဟာေတာ္ လုံၿခံဳေရးအတြက္ ထမ္းေဆာင္ေနရပါသည္ဆုိေသာ လံုၿခံဳေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (အဲ အဲ) ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္တို႔ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္ ဝင္ေရာက္လာၾက၏။ ထိုသူတို႔ဝင္လာၾကၿပီး အခ်က္ေပးလုိက္သည္ႏွင့္ သံပုရာသီးစားၿပီး ဆင္နင္းခံထားရေသာ မ်က္ႏွာျဖစ္ေနသည့္ အခမ္းအနားမႈး တြင္းတူး ဗီလိန္က
“ယေန႔ အစည္းအေဝးေခၚရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ယခုတစ္ကမာၻလံုး အာရုံစိုက္ေနၾကတဲ့ ၂၀၁၂ မွာ ကမာၻပ်က္ေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္”
“ေထာက္ခံပါတယ္”
အိပ္ငိုက္ေနေသာ သဘာငတိက အက်င့္ပါေနသျဖင့္ ထေယာင္ေသး၏။ ေနာက္မွ
“ဘာ”
“ဘယ္လို”
“ဘုရား ဘုရား”
“ဒါဆုိ အေၾကြးေတြ ေပးစရာ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့”
“အေမေရ သားမိန္းမ မရေသးဘူးဗ်”
အစရွိသျဖင့္ သန္ရာသန္ရာ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းၾကေလ၏။
ငွက္ကထက “ေနစမ္းပါဦးဗ်… ဘယ္လိုပ်က္မွာလဲ ဘီယာဆိုင္ေတြေတာ့ က်န္ဦးမွာမႈတ္လား”
“နင့္အေမႀကီးေတာ္ႀကီး အရက္ဆုိင္ပဲက်န္မွာဟဲ့။ ကမာၻပ်က္ပါတယ္ဆုိမွ အကုန္မသာေပၚမယ့္ ကိစၥဟဲ့” ဟု အရက္မေသာက္ပဲ အသည္းေယာင္သျဖင့္ ေဆးကုေနရေသာ အသင္းသားခ်ဳပ္ႀကီးမွ “ကမာၻပ်က္ရင္ ငါ့ေဆးဖုိးေတြ အရင္းရံႈးပါေပါ့” ဟူေသာအေတြးျဖင့္ ျဖတ္ေဟာက္၏။

“ဘယ္သူေျပာတာတုန္း…”
“အေတာ္ပိန္းတဲ့ ငွက္ကထပဲ… အခုအင္တာနက္ထဲမွာ ဒီေလာက္ ေဟာ့ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္း၊ အိုဘားမား ႏိုဘယ္လ္ဆုရတာထက္ ေရပန္းစားေနတဲ့သတင္း။ ဘေလာ့ဂါေတြဆုိ အဲ့ဒီအေၾကာင္းမွ မေျပာၾကရင္ ေခတ္မမီေတာ့သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ”
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာႀကီးက ဟို… ေကာလဟာလႀကီးငါးမ်ိဳးထဲက ကမာၻပ်က္မယ္ဆုိလို႔ အႏွစ္တစ္သိန္းကတည္းက ျဗဟၼာႀကီးေတြက မေနႏိုင္မထုိင္ႏိုင္ လူ႔ျပည္ဆင္း ငိုၾကတယ္ဆုိတာမ်ိဳးေနမွာေပါ့…။ အခုေခတ္က အင္တာနက္ေခတ္ဆုိေတာ့ အဲ့ဒီျဗဟၼာႀကီးေတြကပဲ အင္တာနက္ထဲမွာ ဒိုမိန္းဝယ္ၿပီး ေလွ်ာက္ဖြ၊ လူေတြက အခုထပ်က္ေတာ့မယ္ထင္။ ေဟာလီးဝုဒ္ကလည္း အကြက္ျမင္သလားမေမးနဲ႔။ နီကိုးလပ္စ္ေက့ခ်္နဲ႔ Knowing ဆုိၿပီးရိုက္။ ေဟာ.. အခုလည္း 2012 ဆိုၿပီး ရံုတင္ဦးမယ္။ သူမ်ားေတြမ်ား ကမာၻပ်က္တာေတာင္ ပိုက္ဆံရေအာင္ လုပ္စားၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႔က်ေတာ့ ပိုက္ဆံမရတဲ့အျပင္ အတက္ဂ္ခံရလို႔ ဦးေႏွာက္စား။ ေရးဖုိ႔အတြက္ အင္တာနက္ဖုိးကုန္။ ေနာက္ၿပီး…”
“ကဲ..ကဲ ငွက္ကထ ေျပာခ်င္တာေတြ စြတ္ေျပာမေနနဲ႔.. အခုက အႏွစ္တစ္သိန္းမွာ ပ်က္မွာမဟုတ္ဘူး… ၂၀၁၂ မွာပ်က္မွာ။ ဟို… ေရဒီယုိကေန ဟက္ပီးဘတ္ေဒးဆိုၿပီး အေကာင္းေတြခ်ည္း ေျပာေနတဲ့ဆရာႀကီးကေတာင္ ေသခ်ာေဟာလုိက္ၿပီးၿပီ။ မယံုရင္ ၾဆာေရာင္ကန္းကို ေမးၾကည့္။ အဲ့ဒီအတြက္ ငေပါအေနနဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာေလးေတြ ျပင္ဆင္ရေအာင္အစည္းအေဝးေခၚတာ”
“အကုန္ မသာေပၚမွာပဲဟာ ဘာထူးၿပီးျပင္ရဦးမွာတုန္း”
ထိုစဥ္ ဦးေႏွာက္ထဲ အီမိုပုိးဝင္သျဖင့္ တခ်ိန္လံုး စိတ္ညစ္လိုက္၊ အသည္းကြဲလုိက္၊ ျပန္ဆက္လုိက္ ျဖစ္ေနရွာေသာ အမႈေရွာင္က
“ဒါဆုိရင္ေတာ့ ကမာၻမပ်က္ခင္ ဝရံတာက ခုန္ခ်လုိက္မယ္။ ဒါမွ အီမိုဆန္ဆန္ေလးေသရမွာ…”
“အဲ့လုိေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔… ကုိယ့္ဟာကုိယ္သတ္ေသရင္ ဂ်ပန္ငါးရာ ငါးခါဆိုလား။ အမငီး ၾကက္သီးထစရာႀကီး”
“ကဲ..ကဲ ေတြ႔ကရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အခ်ိန္ကုန္မခံၾကပါနဲ႔… အဲ့ဒီေဘးဆုိးႀကီးက လြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ… ဝိုင္းၿပီး အၾကံဉာဏ္ေပးၾကပါ။”
“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လြတ္ရာကၽြတ္ရာသြားေရွာင္ေနၿပီး အားလံုးၿပီးေတာ့မွ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ကမာၻ႔ငွက္ကထႀကီးလုပ္မယ္” ဟု ငွက္ကထကဆုိ၏။
“ဒို႔ကေတာ့ ေျပာၿပီးသား အီမိုပဲ” အမႈေရွာင္ကျမည္၏။
“ငါေတာ့ ကမာၻမပ်က္ခင္ မိန္းမယူမယ္” ငတိကဆုိ၏။
“ငါေရာပဲ” တြင္းတစ္ ေကလာက သံေယာင္လုိက္၏။
“ကမၻာပ်က္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ဂ်ာနယ္ထုတ္မယ္” ျပန္ဝံက ဆို၏။
“ငါကေတာ့ ရွာလုိ႔ရသမွ် အသည္းကၽြမ္းေအာင္ ေသာက္ပစ္မယ္” ေထာက္ခ်ဳပ္က ႀကံဳးဝါး၏။
“ရန္ဘံုးေငြေတြ လစ္ထားဦးမွ” ဟု ဘန္ဒါအခြံဝန္ႀကီးက တီးတိုးၾကံစည္၏။
အခမ္းအနားမႈး တြင္းတူးက “ဒီလုိ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔… ကဲ… ပညာေရးဝန္ႀကီး။ ဝန္ႀကီးက ပညာေရးဝန္ႀကီးဆုိေတာ့ ပညာရွိမွာပဲ… ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ”
“အဲ… ဟို… ဟိုဒင္း” ပညာေရးဝန္ႀကီးခင္မ်ာ စာမရေသာ ေက်ာင္းသားသဖြယ္ အီအဂ်ိဂ် လုပ္ေနရာမွ
“ဟိုေလ… မ်ားက… စာပဲသင္တတ္တာ… အၾကံမေပးတတ္ဘူး အဟီး”
“အသင္းသူ မမ လုပ္ပါဦး… ဖဲဝိုင္းေထာင္ေနက်ဆိုေတာ့ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေလးထုတ္တတ္မွာေပါ့”
“အဲ…အီး..ဟို…”
“အဟား ကၽြန္ေတာ္သိၿပီ” ဝိုင္းေဖာ္ဝိုင္းဖက္ ကူးသန္းဝန္ ေပါညီက ဝမ္းသာအားရထ၏။
“ဒံုးပ်ံႀကီးလုပ္မယ္…။ ၿပီးရင္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိ ကမာၻပ်က္တာနဲ႔ ဒံုးပ်ံႀကီးစီးၿပီး ထြက္ေျပးၾကမယ္”
“ဘယ္ကုိထြက္ေျပးၾကမွာလဲ”
“အဟဲ… အဲ့ဒါကေတာ့…အဲ..ဟို… ပို႔ေဆာင္ေရးဝန္ႀကီးကိုေမးခင္ဗ်။ သူသိတယ္” ဟု ပုိ႔ေဆာင္ေရးဝန္ႀကီးဘက္သုိ႔ ေဘာ္လီေဘာပုတ္၏။
“ဒါကေတာ့… ကၽြန္မက ဒီေျမႀကီးေပၚမွာပဲ အေရာက္ပုိ႔တတ္တာ… အာကာသမကၽြမ္းဘူး။ သြားစရာ ေနရာရွိၿပီပဲ ထားပါေတာ့ ဒံုးပ်ံက ဘယ္ကရမလဲ” ဟုကူးသန္းဝန္ကုိ ျပန္ပုတ္၏။
ေပါညီက ဆရာႀကီးစတိုင္ျဖင့္ “အဟမ္း.. ဒံုးပ်ံဆုိတာ အေပၚကုိတက္ဖို႔လိုရင္းကိုဗ်… အဲ့ဒီေတာ့ သီတင္းကၽြတ္တုန္းက မေဖာက္ရတဲ့ ဒံုးက်ည္ေတြ၊ ေဗ်ာက္အုိးေတြ၊ ရႈးဒိုင္းေတြရွိတယ္ေလ… အဲ့ဒါေတြကို ရသမွ်စု မီးရိႈ႕ ၿပီးေတာ့ တက္ထုိင္လုိက္သြားရံုပဲ… ဟဲဟဲ မပုိင္လား”

“အားလံုး ေတာ္ၾကပါေတာ့”
နာယကႀကီး သည္းမခံႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ကီးအျမင့္ႀကီးျဖင့္ ကုန္းေအာ္၏။
“ဒီျပႆနာဟာ ခ်ဳပ္ႀကီး ကၽြန္မကိုတက္ဂ္ရာကေန ဒီေဂဟာကုိ ေရာက္လာတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ခ်ဳပ္ႀကီးယူလာတဲ့ ျပႆနာလုိ႔ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ခ်ဳပ္ႀကီးအေနနဲ႔ ေျဖရွင္းဖုိ႔နည္းလမ္း ရွာေဖြသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္”
(ငေပါေဂဟာတြင္ ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင့္ ႀကီးခ်ဳပ္ဟူ၍ရွိ၏။ ခ်ဳပ္ၾကီးမွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကို အတုိေခၚျခင္းျဖစ္၍ ႀကီးခ်ဳပ္မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေလသည္)
“ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ ေျပာရရင္… ကမာၻပ်က္တယ္ဆုိတာ ေျမႀကီးေပၚမွာပ်က္တာျဖစ္ပါတယ္”
“ဒါေတာ့ ခင္ညားႀကီးေျပာမွလားဗ်… ေျမႀကီးေပၚမွာမပ်က္လို႔ ေခါင္းေပၚတက္ပ်က္ရမွာလား”
“ဒီလိုရွိပါတယ္… ေျမႀကီးေပၚမွာ ပ်က္တဲ့အတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေျမေအာက္ကုိ ဆင္းမပ်က္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စီစဥ္ထားပါတယ္”
“ဘယ္လိုမ်ားပါလိမ့္”
“ကၽြန္ေတာ္ ေနပူေတာ္မွာ အိမ္သာက်င္းေတြ တူးပါမယ္… အခုေတာင္ က်င္းအေတာ္ မ်ားမ်ားၿပီးေနပါၿပီ။ အကယ္၍ ကမာၻပ်က္မယ္ဆုိရင္ အဲ့ဒီ အိမ္သာက်င္းေတြထဲ ဝင္ေနလို႔ရေအာင္ စီစဥ္ထားပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေျမေအာက္ေရအတြက္ အဲ့ဒီက်င္းေတြကုိပဲ အဝီစိအထိ ဆက္တူးပါမယ္။ စားစရာအတြက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကြက္၊ ေျမြ၊ ေပြး အစရွိတဲ့ ေျမေအာက္သယံဇာတက ေပါၾကြယ္ဝၿပီးသားပါ။ လွ်ပ္စစ္အတြက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမရိကားကေန ခိုးလာတဲ့ ႏူကလီးယားဗံုးႀကီးရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါႀကီးကို မီးရိႈ႕ၿပီး ဓာတ္အားထုတ္ယူပါမယ္။ အဲဒီအတြက္ကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာေတြ လိုပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေဂဟာမွာ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ တူတာဆိုလို႔ ဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္တဲ့ နာယကႀကီးပဲရွိတဲ့အတြက္ သူပဲတာဝန္ယူပါမယ္။ ကမာၻမပ်က္ခင္ကတည္းက ႀကိဳၿပီးျပင္ဆင္ထားၾကရမွာပါ။ ”
“ကန္႔ကြက္ပါတယ္”
ကမာၻပ်က္မပ်က္က မေသခ်ာေသာ္လည္း ဂ်ာဒူးဝါးလား ျဖစ္ရမည့္အျပင္ မသာေပၚမွာက ေသခ်ာသျဖင့္ နာယကႀကီးက ထကန္႔ကြက္၏။ နာယကက ထကန္႔ကြက္သျဖင့္ က်န္လူမ်ားကလည္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္
“ငါက ကမာၻ႕ငွက္ကထ”
“တို႔ကေတာ့ မိန္းမပဲယူမွာ”
“သမီးကေတာ့ အီမိုပဲမွ အီမို၊ ေရမေရာဘူး”
“ဂ်ာနယ္ထုတ္မယ္”
“ဒံုးပ်ံႀကီးကမွ ေကာင္းတာ”
“အေသေသာက္မယ္”
“ရန္ဘံုးေငြလုိပါတယ္ ရန္ဘံုးေငြလိုပါတယ္”
“အိမ္သာက်င္း၊ အိမ္သာက်င္း”
စသည္ျဖင့္ အစည္းအေဝးခန္းထဲဝယ္ ကမာၻပ်က္ေနၾကေလေတာ့သတည္း။

နာယကႀကီး၏ ကမၻာပ်က္ တဂ္ ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း......................

ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး - ၃ (ဒီဗီဒီ ဗားရွင္း)

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ ေဘာ္ဒါတို႔ေရ... မင္းသမီးေလးက အကလည္းေကာင္း အယိမ္းလည္းေကာင္း... ခု က်ဳပ္တို႔ေတာင္ မေသာက္ဘဲနဲ႔ ယိမ္းကုန္ၿပီ...´

အင္ဒီ။ ။ `က်ဳပ္တို႔ မင္းသမီး ယိမ္းေနတာ ခုမွသိတယ္... အဟာရ ျပတ္ေနတာကိုး... ဗိုက္ေမွာက္ ေရေသာက္ ဆိုလားပဲ...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း...
ဗီလိန္။ ။ `ဟဲ့... အဟာရခ်ိဳ႕ရင္ စင္ေပၚေတာင္ တက္က ႏိုင္ပါ့မလားဟဲ... အဲဒါ ပညာလို႔ ေခၚတယ္... က်ဳပ္တို႔ နာယကဂ်ီးလိုေပါ့... ခ်ိဳမိုင္မိုင္နဲ႔တင္ ပရိသတ္ကို ထိန္းသြားတာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... ခုတစ္ခါေတာ့ ပရိသတ္ေပ်ာ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမာရမယ့္ အလွည့္ျဖစ္လို႔ လာၿပီေပါ့...´

အားလံုး။ ။ `ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဇာတ္သမားလာရင္ လွ်က္ဆားပါသလို...´

ေျဖာင္း...
ေအာင္သာငယ္။ ။`ဘာ လွ်က္ဆားပါတာလဲ... ဇာတ္သမားလာရင္ မွတ္သားစရာပါ၀င္... အဲလိုျဖစ္ရမွာေလ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အဟီး၊ မသိလို႔ပါဗ်... အဲလိုပဲ... ဇာတ္သမားက်န္ရင္... လက္ယားက်န္ခ်င္..´

ေျဖာင္း၊ ေျဖာင္း... ေျဖာင္း...
ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟ၊ ဟ… ဟ...´

ခ်မ္းရဲမွာ ဟန္သစ္ၿငိမ္ကို ဘယ္တုန္းက အညွိဳးေတြႏွင့္ မသိ အေသလိုက္ေဆာ္ေတာ့သည္။

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ဘာ... လက္ယားက်န္ခဲ့မွာလဲ... နင့္ဂ်ီးေတာ္လား... ဇာတ္သမားတကာျပန္ရင္ မွတ္သားစရာက်န္တယ္ အဲလိုလုပ္ပါဟ။ ဇာတ္ေထာင္စားၿပီး ဒါေလးေတာင္မသိရင္ နင္ထမင္းငတ္ဖို႔ပဲ ရွိတယ္...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေတာ္ၾကဟာ... ကဲ၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္ ဘာလုပ္မွာလဲ ေျပာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဒီလိုေလ... ကိုႀကီးသာရ... ပရိသတ္က ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ ဗဟုသုတလည္း ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သင္ပုန္းႀကီး ဆိုၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား...´

အင္ဒီ။ ။ `က၊ ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္... အဲလိုလား...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူး...´

ဇာနည္။ ။ `ဘယ္လို ဟုတ္တယ္... မဟုတ္ဘူးလဲ... နာယကဂ်ီးေလသံ လာခိုးေနျပန္ၿပီ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟုတ္တယ္ဆိုတာ သင္ပုန္းႀကီးဆိုမွာကိုေျပာတာ။ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ဳပ္တို႔က အသစ္ဖ်က္ဆိုမွာေလ...´

ဗီလိန္။ ။ `ေအာ္… ဂလိုလား... စိမ္လိုက္ေလ... အဲဒါမစခင္ တစ္ခုေျပာမယ္... ကႀကီး၊ ခေခြးေတြနဲ႔ ဘယ္သူ ကဗ်ာစပ္ႏိုင္လဲ…´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေအာ္ဒါမ်ား လြယ္လြယ္ေလး... က၊ ေကာင္မေလးေရ... ခ၊ ခင္လို႔ပါကြာ... ဂ၊ ဂ်င္ေပါက္ခ်င္လို႔... င၊ ငါနဲ႔အတူတူ... စ၊ စမ္းသပ္ၿပီးေတာ့... ဆ၊ ေဆာ့ၾကရေအာင္... ဇ၊ ဇြန္ပန္း႐ံုနား... ည၊ ညဘက္မွာေလ...။

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေအာင္မယ္ ေအာင္မယ္... ခင္တာနဲ႔ ညဘက္ ဂ်င္ေပါက္ခ်င္တယ္တဲ့... ဟုတ္ေသးပါဘူး...´

အင္ဒီ။ ။ `ညဘက္ ဂ်င္ေပါက္ရေအာင္ မျမင္မစမ္းနဲ႔ ဒီလူႀကီး မ႐ိုးသားဘူး...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ရဘူးလားဗ်...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ရဘူး... ဒီမွာ... က်ဳပ္ဆိုျပမယ္... က၊ ေကာင္မေလးေရ... ခ၊ ခ်စ္မိေနလို႔... ဂ၊ ဂၽြမ္းပစ္ေနၿပီ... င၊ ငါ့ရင္ထဲမွာ... စ၊ စြဲလမ္းလြန္းလို႔... ဆ၊ ဆုေတာင္းပါတယ္... ဇ၊ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ... ည၊ ညားပါရေစ...´

ဇာနည္။ ။ `အံမယ္... ညားပါရေစဆိုပါလား... ကဲ... က်ဳပ္လည္း ခုတင္ စပ္လိုက္ၿပီ... က၊ ေကာင္မေလးေရ... ခ၊ ခြင့္လႊတ္ေနာ္... ဂ၊ ဂိန္ဆိုျပီး... င၊ငါကန္လိုက္လို႔... စ၊ စိတ္ဆိုးတာ ဆ၊ ဆရာမကို သြားမတိုင္နဲ႔၊ ဇ၊ ဇာတ္ထဲကလို... ည၊ ညီးေနမွာေပါ့ :P
အင္ဒီ။ ။ `သူ႔ထက္သူ လူစြမ္းေကာင္းခ်ည္းပါလားဗ်... က်ဳပ္လည္း ေရးထားတယ္... က၊ ေကာင္မေလးေရ... ခ၊ ခ်မ္းလိုက္တာကြာ... ဂ၊ ဂ်င္းျပဳတ္ရည္ေလး... င၊ ငါေသာက္ခ်င္လို႔... စ၊ ေစတနာနဲ႔.. ဆ၊ ဆူေအာင္တည္ၿပီး... ဇ၊ ဇြန္းကေလးနဲ႔... ည၊ ညႇစ္တိုက္ပါကြာ...´
ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟ ဟ၊ ဂ်င္းျပဳတ္ရည္ ေသာက္ခ်င္လို႔ ဆိုပါလား...´

ဗီလိန္။ ။ `ေအးဟ၊ ဒီလူႀကီး လိုင္းေျပာင္းသြားပလား...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ေနပါဦး `ဃ´ နဲ႔ `စ်´ က ဘယ္သြားထားမွာလဲ...´

အင္ဒီ။ ။ `အမ္... ဟိုလူႀကီးေတြလည္း ထည့္မွ မစပ္ဘဲ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဘာလို႔ မရမွာလဲ... ဒီမွာၾကည့္ က်ဳပ္စပ္ျပမယ္... က၊ ေကာင္မေလးေရ... ခ၊ ခ်စ္မိေနလို႔... ဂ၊ ဂၽြမ္းပစ္ၿပီးေတာ့... ဃ၊ ဃရာ၀ါသ... င၊ ငါျပဳခ်င္တယ္... စ၊ စြဲေဆာင့္ခ်င္ၿပီး... ဆ၊ ေဆာင့္စြဲခ်င္တယ္... ဇ၊ ဇြန္းေတြေရာင္းတဲ့... စ်၊ ေစ်း႐ံုထဲမွာ... ည၊ ေနဘက္ေပါ့...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း... ဖုန္း...

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေတာ္စမ္းဟာ၊ ညစ္တီးနဲ႔ ညစ္ပတ္ေတြ... ဃရာ၀ါသ ျပဳခ်င္သေလး ဘာေလးနဲ႔´

အင္ဒီ။ ။ `ဟုတ္တယ္၊ ဒီလူႀကီး မ႐ိုးဘူး... စြဲေဆာင့္၊ ေဆာင့္စြဲဦးမတဲ့...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ထားဗ်ာ... ခရီးမေရာက္ဘဲ ရွိေတာ့မယ္... က်ဳပ္တို႔ သင္ပုန္းႀကီးကို စၾကရေအာင္...´

အားလံုး။ ။ `အိုေက... စေလ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `စေလ...´

အားလံုး။ `စေလ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေအးေလ... စေလ...´

ဗီလိန္။ ။ `ဟာ၊ ခင္ဗ်ားအၾကံေပးတာ ခင္ဗ်ား အရင္စေလဗ်ာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အိုေက... စမယ္... က၊ ကြမ္းယာ စားၾကည့္ဗ်ာ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ခ၊ ေခါင္ရည္ ေသာက္သင့္သည္...´

ဗီလိန္။ ။ `ေအာင္မယ္... ဟုတ္ေနၾကပါလား... ကဲ ဆက္လိုက္မယ္... ဂ၊ ေဂၚလီ ေခတ္ဆန္သည္...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `င၊ ေငြပဲ အသည္းစြဲ...´

ဇာနည္။ ။ `စ၊ ေစာက္... ေစာက္...´

ဖုန္း၊ ေျဖာင္း... ခြပ္...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဘာေတြ ညစ္တီးနဲ႔ ညစ္ပတ္ လုပ္မလုိ႔လဲ... တျခားဟာဆို...´

ဇာနည္။ ။ `အဟင့္... ခက္ေတာ့တာပဲ... အဲ... စ၊ စီးကရက္ ေသာက္ေလမပ်က္...´

အင္ဒီ။ ။ `ဆ၊ ေဆးေျခာက္ အျမဲစြဲေသာက္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဇ၊ ဇီဇာ ေၾကာင္ၾကည့္ပါ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ည၊ ညဳတုတု အျမဲျပဳ...´

ဗီလိန္။ ။ `တ၊ တဏွာ မက္ၾကပါ...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ထ၊ ထန္းရည္ အမူးေသာက္မေလ...´

ဇာနည္။ ။ `ဒ၊ ဒုစ႐ိုက္ ျပဳၾကည့္လိုက္...´

အင္ဒီ။ ။ `ဓ... ဓ... အဲ... ခက္ေတာ့တာပဲ...

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ဘာခက္လို႔လဲ... ဓ၊ ဓာတ္ဆီ ခိုးေရာင္းမည္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `န၊ ႏွာဗူး ထလို႔ျမဴး...´

အင္ဒီ။ ။ `ပ၊ ပိုကာ ေဒါင္းၾကည့္ပါ´

ဗီလိန္။ ။ `ဖ၊ ဖာ... ဖာ...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း၊ ေျဖာင္း... ေဖာင္း

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေတာ္၊ ေတာ္... နင္ဘာဆိုမလဲ ငါသိတယ္... ဒီျပင့္ဟာဆို...´

ဗီလိန္။ ။ `အင္း... အဲ... ဖ၊ ဖဲဆို ႐ိုက္ဖို႔လို...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ဗ၊ ဗ႐ုတ္က် အျမဲလုပ္ၾက´

ဇာနည္။ ။ `ဘ၊ ဘီယာ ေသာက္ၾကည့္ပါ´

အင္ဒီ။ ။ `မ၊ မိန္းမ လိုက္စားၾက...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ယ၊ ယမကာ ေကာင္းလွတာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ရ၊ ရမ္ဆို ေသာက္ဖို႔လို...´

ဗီလိန္။ ။ `လ၊ လိမ္ၿပီး ေျပာကာၿဖီး´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `၀ီစကီ ေသာက္ပါမည္… အဟီ အဟီ...´

ဇာနည္။ ။ `သ၊ သံ၀ါသ ျပဳယွက္ၾက...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေအာင္မယ္... သံ၀ါသတဲ့ ေအကိုက္ေနမယ္... လူႀကီး... ဟိုေကာင္ ေအာင္ဒီကန္ ဆက္ဆိုေလ...´

အင္ဒီ။ ။ `ဟ၊ ဟ...ဟ... ဟ၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္...´

ေဖာင္း...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟ ဆိုတာနဲ႔ က်ဳပ္ကို ေအာ္စရာလား... ဒီမွာ... က်ဳပ္စပ္ျပမယ္... ဟ၊ ဟီး႐ိုးအင္း အေၾကာထဲသြင္း...´

ဗီလိန္။ ။ `ကဲ... က်ဳပ္က အဆံုးသတ္လိုက္မယ္... အ၊ အရက္ ေသာက္ေလမပ်က္... အဟဲဟဲ...´

အားလံုး။ ။ `အဟဲ... ဟဲ... ဟဲ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ကဲ... ေဘာ္ဒါတို႔ေရ... ေပ်ာ္တာလည္း ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့... မင္းသမီး အလွည့္ေပးဖို႔ အခ်ိန္လည္း က်ၿပီ မဟုတ္လား...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟုတ္တာေပါ့... ခုတစ္ခါ ဘယ္သူ႔ကို ေခၚမလဲဗ်ိဳ႕...´

ဗီလိန္။ ။ `ေအာ္... သူကေတာ့ အင္မတန္မွ လွပဆန္းသစ္စြာ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖမယ့္ မင္းသမီးေခ်ာေလး... ဆန္းျပားတဲ့ ဂန္းစတား မစြန္မု... ပဲျဖစ္ပါတယ္... ကဲ... ဒါလီႏွမ လာဒီည... ပါတီခင္ဗ်...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း
ေအာင္သာငယ္။ ။ `အာ... မင္းသမီး ေခၚပါဆို... ဘာပါတီလဲ... က်ဳပ္ေခၚမယ္... ဟဲ့ေကာင္မ ခုေရွ႕ထြက္ခဲ့စမ္း...´

ေဖာင္း... ေဖာင္း၊ ေျဖာင္း...
ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အာ... ခက္ေတာ့တာပဲ... မင္းသမီးေခၚပါဆို ငါစိမ္းတန္းေရာက္ေနသလား မွတ္ရတယ္... ကဲ က်ဳပ္ေခၚျပမယ္... ဘာတဲ့... ေျဖရွင္း မညီးေတာ့ပါဘူး.... အေျခသတင္းႀကီးေလတဲ့ ေရႊမင္းသမီးေရ... က်ဳပ္နဲ႔ အေနခ်င္းသာ... နီးလိုက္ပါေတာ့... ေအာ့...ေအာ့´

ေဖာင္း၊ ေျဖာင္း... ေဖာင္း
ခ်မ္းရဲ။ ။ `ဟ၊ ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ။ ဒီလူႀကီး လူတကာနဲ႔ အေနနီးခ်င္ေနတယ္... ေအကိုက္မွ ခက္မယ္ေနာ္...

အင္ဒီ။ ။ `အဲဒါဆို... က်ဳပ္ေခၚမယ္... အထင္ကရ... အျမင္လွ... နင္အကစိုတဲ့ ခင္ႏွမပ်ိဳ... ေရ... ေအ... ေအ´

လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္နဲ႔ မင္းသမီး စင္ေပၚသို႔ တက္လာျပန္သည္။

မစြန္မု။ ။ `ဟိုဘက္က အပ်ိဳေတာင္ လွ်ာလည္တဲ့ ကိုေအာင္သာငယ္လားဗ်...´
ေအာင္သာငယ္။ ။ `မွန္ပါ့ဘုရား...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း။ ေဖာင္း...
ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဘာေတြ မွန္ပါ့ လုပ္ေနတာလည္း ဘုရင္ေခတ္ဆိုတာ ရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ သိဘူးလား...´

မစြန္မု။ ။ `ဟိုဘက္နားက အမွန္အစစ္မၿငိမ္တဲ့ ဟန္သစ္ၿငိမ္လားဗ်...´
ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟုတ္ကဲ့ပါ မစြန္မုေရ... ရန္ျဖစ္ခ်ိန္ေတာင္ မရွိပါဘူး...´

မစြန္မု။ ။ `ဒီဘက္ကေတာ့ အမွန္အတည္ေၾကာင္တဲ့ အန္ဒီေကာင္လား ရွင့္...´
အင္ဒီ။ ။ `ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည ေတြ႕ရတာ ၀မ္းနာပါတယ္...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း...
ေအာင္သာငယ္။ ။ `၀မ္းသာတယ္ လုပ္ပါ...´

မစြန္မု။ ။ `တယ္လည္း ေနာက္ၾကသကိုး... ဟိုအျခမ္းထဲက ကိုခ်မ္းရဲလား ရွင္...´
ခ်မ္းရဲ။ ။ `ယက္စ္... ႏိုက္စ္ တူ ဆီး ယူ မင္းသမီး...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အံမယ္... အေရးထဲ ဗိုလ္လာဆန္ေနရေသးတယ္´
မစြန္မု။ ။ `အားလံုးကို ေတြ႕ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ရွင္...´

ဇာနည္။ ။ `ဟ ဟ... ကၽြန္ေတာ္ က်န္ေသးတယ္ေလ မင္းသမီး...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း... ဖြပ္... ေျဖာင္း...
အင္ဒီ။ ။ `နင္အသာေနစမ္း... နင့္ကို မင္းသမီးက အဖက္မွ မလုပ္တာ...´

ဇာနည္။ ။ `ငါ့အဖက္မလုပ္ေတာ့... နင္တို႔ကိုေရာ အဖက္လုပ္လို႔လား...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း...
ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေတာ္ၾကစမ္းဟာ... ညစ္တီးနဲ႔ ညစ္ပတ္ေတြခ်ည္း စင္ေပၚတက္ေအာ္ေန... ဟိုမွာ စိစစ္ေရးက အကိုႀကီးေတြ ထိုင္ေနတာ မေတြ႕ဘူးလား... ေရွ႕ဆံုးတန္းမွာ ခက္ေတာ့တာပဲ...´

မစြန္မု။ ။ `ေဆာရီးေနာ္... ေမ့သြားလို႔ပါရွင္... ဒီနားေလးက ဘာမထီတဲ့ ႐ုပ္နဲ႔ ကိုဇာနည္လားရွင့္...´
ဇာနည္။ ။ `ဟုတ္ကဲ့ပါ... မင္းသမီး... အဟီး ဟီး... ေနေကာင္းပါ၏ ဟီး ဟီး...´

အင္ဒီ။ ။ `ႏြားက်ေနတာပဲ သြားေတြကို ၿဖီးလို႔...´

ဗီလိန္။ ။ `သူ႔ခဗ်ာ ခုမွ အမျမင္ဖူးရွာတာေလ...´

ေဖာင္း...
ဇာနည္။ ။ `အာ... ခုမွ ျမင္ဖူးရေအာင္ ငါက အထီးေတာထဲ ေရာက္ေနလို႔လားဟ...´

ဗီလိန္။ ။ `သိဘူးေလ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `နင္တို႔ေတြ ေတာ္ၾကစမ္းဟာ... ရန္ျဖစ္ခ်င္ စင္ေအာက္ေရာက္မွျဖင့္... အခ်ိန္ရွိဘူး... ကဲ... မင္းသမီး နင္က ေခါင္းေစာင္း ဆိုေတာ့...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီး လုပ္ပါ... ဘယ့္ႏွယ္ ေခါင္းေစာင္း ရမွာလဲ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေအာ္... ေအး... မွားလို႔... ဒီေတာ့ မင္းသမီး ခုနကလိုပဲ... ကစရာရွိက... ၿပီးရင္ေဂ်ာင္း...´

အားလံုး။ ။ `မလကေဂ်ာင္း...´

မစြန္မု။ ။ `အဟီး ဟီး... သမီးကို မလကေဂ်ာင္းတဲ့... ကိုႀကီးသာ ေျပာပါဦး...´

မင္းသမီးက ကိုေအာင္သာငယ္ လက္ကိုဆြဲၿပီး ညဳေတာ့...

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ေဟ့ေကာင္ေတြ ခု ပါးစပ္ပိတ္... ကဲ မင္းသမီးစေတာ့...´

မစြန္မု။ ။ `အဟင့္... စပါ့မယ္ရွင့္... ခုတစ္ခါ သီဆိုမယ့္ သီခ်င္းကေတာ့... ထြန္းအိမ္သာဗိုလ္ရဲ႕...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္ လုပ္ပါဟယ္... ေတာ္ၾကာ ဟိုမွာ တက္ေသသြားပါဦးမယ္...´

အင္ဒီ။ ။ `ဟုတ္တယ္... သူလုပ္မွ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္က အိမ္သာေက်ာ္စင္ျဖစ္ေတာ့မယ္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... မင္းသမီး စမယ္ဆိုလည္း စဗ်ာ... အကုန္ေတြ ခ်ိန္တယ္´

ဗီလိန္။ ။ `အခ်ိန္ေတြ ကုန္တယ္ လုပ္ပါဟ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အင္း... ဟုတ္တယ္ မင္းသမီး၊ အကုန္ေတြခ်ိန္... အဲ... အခ်ိန္ေတြကုန္တယ္...´

မင္းသမီး။ ။ `အင္း... သမီး ခုတစ္ခါ သီဆိုမွာကေတာ့ အဲဒီ... ထြန္း... ထြန္း... ထြန္းဟိုဒင္းဗိုလ္ရဲ႕...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `အေရးထဲ ဟိုဒင္းဗိုလ္ေနရေသး... ျမန္ျမန္ဆိုဟာ... ၿပီးရင္ ဆင္း...´

မင္းသမီး။ ။ `အဟင့္... မီးကို ရက္စက္လိုက္တာ... ဆိုပါ့မယ္၊ ကပါ့မယ္ ရွင္... အဲဒီ အဆိုေတာ္မမ ဆိုထားတဲ့ `ကိုကိုေရ ခ်စ္မိၿပီ´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းပါ...´

သူ႔စကားဆံုးတာနဲ႔ ရြာစားသံလြင္ဟီး႐ိုးရဲ႕ တီး၀ိုင္းနဲ႔ ဒီေဂ် ဖိုးဂ်ယ္တို႔ရဲ႕ တီးခတ္သံေတြ ထြက္လာေတာ့သည္။ သီခ်င္းနဲ႔အတူ မင္းသမီးက တစ္ကိုယ္လံုးကို လႈပ္ခါၿပီး သီဆို ကခုန္ေတာ့သည္။

ဆံုဆံုလာတဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ ႏိုက္ကလပ္မွာ
ရင္ေတြ တင္ေတြကိုပဲ ၾကည့္ေနလို႔
ကၽြန္မစိတ္ အိုမလံုပါဘူး သူဘာမ်ားလုပ္မလို႔လဲ
ေငြေတြပါတာကို ရင္ဖြင့္ေျပာမယ္လို႔ ထင္ခဲ့

ျမန္ျမန္ ျမန္ျမန္ေလး ေျပာမယ္ ေစ်းစကားဆို
ကိုေရ လူေတြ လစ္တုန္း ေျပာပါလား
ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ လြန္ပါေရာ
ရွင္ေယာက္်ား မဟုတ္လို႔လား
လူပံုကို ျမင္တာနဲ႔ ဗူးတာ သိတာေပါ့...

အို... နင္ဘယ္ေလာက္လဲ ဖြင့္ေမးရင္လည္း အို၊ ကၽြန္မက စိတ္ဆိုးမယ္ထင္လား
ဘယ္လိုလဲ ရွင္... ေျပာေတာ့မလား ၾကာရင္ သိပ္ေနာက္က်လို႔ သြားလိမ့္မယ္

ကိုကိုရွင္ စဥ္းစားတာ သိပ္သိပ္ၾကာ
ေငြေတြကုန္ မွာကိုပဲ စိုးေနသလား
ခ်စ္တတ္တဲ့ အို... ကိုကိုေရ ဒီအထာေလး ေပးလိုက္မယ္
ဟန္မေဆာင္နဲ႔ ျမင္ရင္တစ္ခါတည္း... ေစ်းေျပာႏိုင္ပါတယ္

ဆံုဆံုလာတဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ ႏိုက္ကလပ္မွာ
ရင္ေတြ တင္ေတြကိုပဲ ၾကည့္ေနလို႔
ကၽြန္မစိတ္ အိုမလံုပါဘူး သူဘာမ်ားလုပ္မလို႔လဲ
ေငြေတြပါတာကို ရင္ဖြင့္ေျပာမယ္လို႔ ထင္ခဲ့

အို... နင္ဘယ္ေလာက္လဲ ဖြင့္ေမးရင္လည္း အိုကၽြန္မက စိတ္ဆိုးမယ္ထင္လား
ဘယ္လိုလဲ ရွင္ ေျပာေတာ့မလား ၾကာရင္ သူမ်ားဦးသြားလို႔ ေမာလိမ့္မယ္

ကိုကိုရွင္ စဥ္းစားတာ သိပ္သိပ္ၾကာ
ေငြေတြကုန္ မွာကိုပဲ စိုးေနသလား
ခ်စ္တတ္တဲ့ အို... ကိုကိုေရ ဒီအထာေလး ေပးလိုက္မယ္
ဟန္မေဆာင္နဲ႔ ျမင္ရင္တစ္ခါတည္း... ေစ်းေျပာႏိုင္ပါတယ္
ကိုကိုရွင္ စဥ္းစားတာ သိပ္သိပ္ၾကာ
ေငြေတြကုန္ မွာကိုပဲ စိုးေနသလား
ခ်စ္တတ္တဲ့ အို... ကိုကိုေရ ဒီအထာေလး ေပးလိုက္မယ္
ဟန္မေဆာင္နဲ႔ ျမင္ရင္တစ္ခါတည္း... ေစ်းေျပာႏိုင္ပါတယ္

ကိုကိုေရ ေစ်းေျပာပါ... အာဟာ...

မင္းသမီးက ဆိုၿပီးတာနဲ႔ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း စင္ေပၚမွ တစ္ခါတည္း ဆင္းသြားေလေတာ့သည္။

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... ကဲ... ပရိသတ္ေရ... မင္းသမီးကေတာ့ အထာေပးသြားၿပီေနာ္...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း... ေဖာင္း...

ဇာနည္။ ။ `မင္းသမီးက အထာေပးစရာလား ပရိသတ္ကို...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ ` သိဘူးေလ... ေစ်းေျပာႏိုင္ပါတယ္ဆို... ၿပီးေတာ့ ႏိုက္ကလပ္ဆိုလားပဲ...´

ဗီလိန္။ ။ `ဟာ... အဲဒါ က်ဳပ္တို႔ကို ေစာင္းဆိုတာ ျဖစ္မွာေပါ့...´

အင္ဒီ။ ။ `ဟုတ္တယ္... က်ဳပ္တို႔မင္းသမီးက ႏိုက္ကလပ္မွာ အကေကာင္းဆိုပဲ...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း...

ေအာင္သာငယ္။ ။ `နင္တို႔ အဲဒါပဲ ေတြးေန... ဟိုမွာ အေစာႀကီးတည္းက ေျပာပါတယ္... ထြန္းအိမ္သာဗိုလ္ ဆိုထားတာပါဆို...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္လုပ္ပါဗ်ာ... တခါလာ အိမ္သာ အိမ္သာနဲ႔´

အင္ဒီ။ ။ `ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ... ခင္ဗ်ားတို႔ မင္းသမီးကျဖင့္ ဆင္းသြားၿပီ... ခုထိ အိမ္သာကိစၥ မၿပီးေသးဘူး...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အဲဒါ အသာထား... ခုဘာ ဆက္လုပ္ၾကမွာလဲ...´

ဇာနည္။ ။ `ဟ၊ က်ဳပ္တို႔က လူရႊင္ေတာ္ေတြဆိုေတာ့ ဟာသ ေျပာရမွာေပါ့...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေအး၊ အဲဒါဆို ေျပာေလ...´

ဇာနည္။ ။ `အင္း... ဟုတ္တယ္၊ ေျပာေလ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ဟုတ္သားပဲ၊ ေျပာၾကေလ...´

ဗီလိန္။ ။ `အာ... ခင္ဗ်ားတို႔... ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ... ဟာသ ေျပာၾကပါဆို...´

အင္ဒီ။ ။ `ဟုတ္တယ္၊ ေျပာၾကေလ...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `အာ... ခက္ေတာ့တာပဲ... ေဟ့လူေတြ ဟာသဗ်၊ ဟာသ...´

အခ်င္းခ်င္း လက္ညွိဳးေတြ ထိုးကုန္ၾကေတာ့သည္။ တခ်ိဳ႕က ေရခ်ိန္ကိုက္ေနသလို ၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဖဲ႐ိုက္ခ်င္... တခ်ိဳ႕ကလည္း အြန္လိုင္းတက္ ခ်က္တင္း လုပ္ခ်င္စိတ္က ေစာေနသျဖင့္ က်က္ထားသမွ် ဟာသေတြ ေမ့ကုန္သျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေမးေငါ့ၾကကုန္ေတာ့သည္။

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟ၊ ဟ... လုပ္ၾကဦးဟ... ဟိုမွာ ပရိသတ္ ေစာင့္ေနၿပီ... ခက္ေတာ့တာပဲ...´

အင္ဒီ။ ။ `ကဲ... ဒီလိုလုပ္ ကၽြန္ေတာ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဆိုျပမယ္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေအး၊ ေကာင္းတယ္... ဘာသီခ်င္းလဲ...´

အင္ဒီ။ ။ `ဟိုေလ... ေဇာ္ပိုင္ ဆိုထားတဲ့ `စံုေသာ အသီး´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `အာ... မဆံုေသာလမ္းပါ... နင့္အလွည့္က်မွ စံုေသာအသီးျဖစ္ရတယ္လို႔...´

အင္ဒီ။ ။ `သိဘူး... ကၽြန္ေတာ့္ ဗားရွင္းအသစ္က စံုေသာအသီးတဲ့...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုကြာ... ၾကာတယ္...´

အင္ဒီ။ ။ `ဟို... ၿပီးေတာ့... အလယ္က Chorus ပဲ ရတာေနာ္...´

ဗီလိန္။ ။ `ဆိုစရာရွိ ဆိုကြာ...´

အင္ဒီ။ ။ `အင္း… ဆိုမယ္...´

ဗီလိန္။ ။ `ဆို...´

အင္ဒီ။ ။ `ဆိုမယ္ေနာ္...´

ဗီလိန္။ ။ `ဆိုေလကြာ...´

အင္ဒီ။ ။ `ဆိုေတာ့မယ္ေနာ္...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း... ေဖာင္း...

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ငါ... လုပ္လိုက္ရ... ဆိုစရာရွိ ဆိုဟာ...´

အင္ဒီ။ ။ `အဟင့္... ဆုိပါ့မယ္... ဆိုမယ္ေနာ္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အာ... ဒီလူ... ထပ္႐ိုက္လိုက္ရ...´

အင္ဒီ။ ။ `႐ိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ... ဆိုပါ့မယ္...

အင္ဒီက ေဇာ္ပိုင္စတိုင္ ဂစ္တာ တီးသလိုလို လက္ဟန္ႏွင့္ လုပ္ေနေသးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ...

စံုေသာအသီး...
မင္းႀကိဳက္ရာေရြးျခယ္သြားၿပီး...

စံုေသာအသီး...
မင္းႀကိဳက္ရာေရြးျခယ္သြားၿပီး...
က်န္ေနတာက ဘူးသီး...
ေရာ့ ေက်ာက္ဖ႐ံုသီး...
မလိုခ်င္ဘူး သခြားသီး...
မင္းမႀကိဳက္တဲ့ င႐ုတ္သီး...
အို... စံု ေသာ အသီး...

စံုေသာအသီး...´
(မွတ္ခ်က္။ ေဇာ္ပိုင္၏ မဆံုေသာလမ္း Chorus အလိုက္ျဖင့္ သီဆိုပါရန္)

ဇာနည္။ ။ `ခင္ဗ်ား... အသီးဆိုမွ က်ဳပ္အသီးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ သြားသတိရမိတယ္...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ဆိုစမ္းပါဦးဗ်...´

ဇာနည္။ ။ `ကဲ နားေထာင္... ဒီလိုဗ်ာ... ေရွာက္သီးလုိ ေလွ်ာက္ၿဖီးတာမဟုတ္ပါဘူး… ထန္းျမစ္လုိ အရမ္းခ်စ္တာပါ ခ်စ္သူရယ္... ဘူးသီးေၾကာ္လုိ ႐ူးၿပီးေအာ္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး... ငါးပိခ်က္လုိ အသိမခက္ပါနဲ႕ေတာ့... မဟုတ္ရင္ ဂ်ဴးျမစ္လုိ အ႐ူးျဖစ္ရပါ ေတာ့မယ္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အံမယ္... ဒါမ်ိဳးဆို သားတို႔လည္း ရပါတယ္ဗ်... သခြားသီးလို တအားညည္းၿပီး သေဘၤာသီးလို အတင္းအေျပာႀကီးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္... သရက္သီးလို အရွက္ႀကီးတတ္တဲ့သူကို င႐ုတ္သီးလို အစုတ္ႀကီးလို႔ေတာ့ မေျပာလိုက္ပါနဲ႔၊ တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ သစ္ေတာ္သီးလို အခ်စ္ေတာ္ေတာ္ႀကီးလို႔... ခရမ္းသီးလို အလြမ္းမီးေတြ ေ၀ေနရတာပါ။

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ကဲ... ေတာ္ၾကေတာ့ ေျပာစရာမရွိတာကို အျဖစ္လုပ္ ေျပာမေနၾကနဲ႔... မင္းသမီး ေခၚမယ္ဆိုေခၚ... က်ဳပ္တို႔ စင္ေနာက္မွာ လုပ္စရာ တပံုႀကီး´

ဗီလိန္။ ။ `ဟုတ္ပါၿပီ... ဘယ္က ဘယ္လို စေခၚၾကမွာတုန္းဟ...´

အင္ဒီ ။ ။ ဒီတစ္ခါ မင္းသမီး သံုးေယာက္လံုး ေခၚဗ်ာ။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဟ ေလာဘကႀကီးလွခ်ည္လား။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ေလာဘႀကီးတယ္ မလုပ္နဲ႔ အခ်ိန္က သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ကမၻာက ပ်က္ရဦးမွာ။

ဇာနည္ ။ ။ ေအးကြာ ေခၚမယ့္ေခၚ သံုးေယာက္လံုးသာ ၿပိဳင္တူေခၚလိုက္။ က်ဳပ္တို႔လည္း ငန္း....အန္း... အန္း.....

ေဖ်ာင္.... ေဖ်ာင္.....
ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ငန္းစရာလား။ အဲဒါ့ ေဂဟာ လူဂ်ီးျမင္းေတြ၊ ဝံဂ်ီးေတြ။ ဘာေအာင့္ေမ့ေနလဲ.....။ ငါပဲငန္းမယ္။

ဖုန္း..... ဒိုင္း....... ဂြမ္း........ (အားလံုးက ဝိုင္းသမၾကေလေတာ့သည္။)
ဗီလိန္ ။ ။ ေအာင္မာေအာင္မာ။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဆိုတိုင္း ထင္တိုင္းက်ဲလို႔ရမလားဟ။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ကိုဗီလိန္ ေဂဟာရဲ႕ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လို႔ ေျပာရင္ေကာင္းမယ္ေနာ္။ ေဂဟာ ဆိုတာေလးထည့္ေျပာ။

အင္ဒီ ။ ။ ကဲကဲ............ ခင္ဗ်ားတို႔ မေခၚရင္ က်ေနာ္ေခၚၿပီဗ်ာ။ အေျပာေတြရပ္လို႔ အရပ္ေတြ လုပ္ၾကပါစို႔.......

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ အင္းဟာ.... အင္းဟာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ မပါပါနဲ႔လို႔ ဘယ္နခါေျပာရမလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေပါတာေတြ ရပ္ၿပီးေတာ့ မင္းသမီး သံုးေယာက္လံုးကို ေရာေခၚမယ္လား။ ဒါဆို က်ေနာ္ေခၚျပမယ္။ ကဲ....... အေပါေတြ ရပ္ၿပီးေတာ့ အ............

ေဖ်ာင္း........ ေဖ်ာင္း
အားလံုး ။ ။ ဘာေတြ ေရာမွာလဲ ေျပာ။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ အေပါေတြ ရပ္ၿပီးေတာ့ အေမာေတြလည္း ေျပရေအာင္လို႔ .......... လို႔ ေျပာမလို႔ပါ။

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ၿပီးေရာ ဒါဆို ဆက္ဆို။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ အေမာေလးကယ္လို႔ မကယ္ရင္ ငါထင္တာမွန္တယ္။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ကဲ......... အေပါေတြ ရပ္ၿပီးေတာ့ အေမာေတြလည္း ေျပရေအာင္လို႔.. အေပါေတြ ရပ္ၿပီးေတာ့ အေမာေတြလည္း ေျပရေအာင္လို႔.. ငေပါေဂဟာ အေခ်ာအလွ ကညာပ်ိဳတို႔ေရ.........

စင္အေနာက္မွ ေျခကားယားလက္ကားယား မစၥတာ ဘင္းစ္ ပံုစံ တစ္ဖံု၊ ခါခါယမ္းယမ္းႏွင့္ တစ္မ်ိဳး၊ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြး တစ္မည္ မင္းသမီး သံုးပါး ထြက္လာပါေတာ့သည္။

ေခါင္းေဆာင္ မင္းသမီးႀကီး တြန္႔လိမ္ စြန္မုက
ဆုမြန္ ။ ။ ေဟာသည္က အစ္ကိုတုိ႔ ေမာင္ငယ္တို႔ေရ႕

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ အားလံုး လူစံုတက္စံု ရွိေၾကာင္းပါ မဆုမြန္ေရ႕

ဆုမြန္ ။ ။ ဒီက မဇင္ဇင္ နဲ႔ မတူးတူးသာလား မသိဘူး

တူးတူးသာ/ဇင္ဇင္ေဇာ္ ။ ။ ညီမေလး ဆုမြန္ေရ။

ဆုမြန္ ။ ။ အခု ဆိုရင္ က်မတို႔ရဲ႕ ငေပါမ်ားေဂဟာ ထူေထာင္ လာတာ တစ္ႏွစ္ တင္းတင္း ျပည့္ခဲၿပီ မဟုတ္ပါလား။

ဗီလိန္ ။ ။ မွန္ပါ့ မဆုမြန္ေရ႕။ အားလံုးရဲ႕ အားေပးအားေျမႇာက္မႈေတြ နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး တစ္ႏွစ္ ဆိုတဲံ အတိုင္းအတာကို ခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ ခင္ဗ်။ ဒီတစ္ႏွစ္မွာ ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးပမ္း၊ အားေပးကူညီ ခဲ့ၾကတဲ့ ဘုတ္အဖြဲ႕၊ ဝန္ႀကီးမ်ား၊ အသင္းသား အသင္းသူမ်ားႏွင့္တကြ စာဖတ္ ပရိသတ္အားလံုးကိုလည္း ဒီေနရာကေန ဂါရဝျပဳ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ မွန္ပါတယ္ ကိုဗီလိန္ေရ႕။ တကယ္ေတာ့ လူရႊင္ေတာ္ ဆိုတာ မလြယ္ကူသလို၊ ဟာသ ဆိုတာကလည္း ခက္ခဲ နက္နဲတဲ့ ပညာပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို ငိုဖို႔ထက္ တစ္ခ်က္ေလး ၿပံဳးေအာင္လုပ္ဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္ကူဘူး မဟုတ္ေပလား။

အင္ဒီ ။ ။ ေထာက္ခံပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အက်င့္ပါေနလို႔ ေထာက္ခံတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရင္ထဲက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲကို ေထာက္ခံတာပါ။ အဲသလို မလြယ္ကူတဲ့ ဟာသပညာကို ေစာ္ကားသလို မျဖစ္ရေအာင္၊ ေရွးေရွး ဟာသဆရာႀကီးေတြ၊ လူရႊင္ေတာ္ႀကီးေတြကိုလည္း ျပစ္မွားသလို မျဖစ္ရေအာင္၊ အဲ... တစ္ဘက္တစ္လမ္းကလည္း ဘေလာ့ ေလာကရဲ႕ ဘေလာ့ဂါအေပါင္းကို ရယ္ရႊင္စရာ ဟာသေလးေတြလည္း ေပးခြင့္ရေအာင္ ဟာသ လို႔ မခံယူပဲ ငေပါမ်ားလို႔ နာမည္ခံယူခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္ေပဘူးလားဗ်ာ။

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ အင္ဒီေရ။ အိမ္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိမ္တြင္းေရးေတြ ရႈတ္ေထြးေနပါေစ၊ စီးပြားေရးေတြ၊ လူမႈေရးေတြ ရႈပ္ေထြးေနပါေစ စင္ေပၚေရာက္ရင္ ပရိသတ္ကို ရယ္ရႊင္ျမဴးတူးေအာင္ လုပ္ေပးရမွာ လူရႊင္ေတာ္ေတြရဲ႕ တာဝန္ျဖစ္သလို၊ ကုိယ္ပိုင္ ပုဂၢလိက ျပႆနာ အေထြေထြကို ေမ့ေဖ်ာက္ၿပီး ဘေလာ့ေလာကမွာ ရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ အားလံုးလည္း အၿပံဳးေလး တစ္ခ်က္ ပြင့္ႏိုင္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္အားဉာဏ္အားနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာလည္း ငေပါမ်ားေဂဟာက ငေပါမ်ားပဲ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။

ဇာနည္ ။ ။ မွန္လိုက္ေလ ကိုေအာင္သာငယ္ရယ္။ အားလံုးကလည္း တက္စြမ္းသေလာက္ ရွိတဲ့ ဟာသဉာဏ္ေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒီအထဲမွာမွ ဟာသအရာ မေျမာက္တဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကိုလည္း နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႔ အႏူးအညြန္႔ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ မွန္ပါတယ္။ ဘယ္ငေပါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္သူေတြကို ရယ္ရႊင္ေစခ်င္တာကေတာ့ ငေပါေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာ ကမၺည္းေက်ာက္စာ ထိုးသလို စြဲၿမဲေနၾကပါၿပီ။ ကဲ ႀကံဳတုန္း ေၾကာ္ျငာေလးလည္း ဝင္လိုက္ဦးမယ္။ အကယ္၍မ်ား ငေပါမ်ားေဂဟာကို စိတ္ဝင္စားလို႔ ငေပါတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ crazybloggergroup@gmail.com ကို လိပ္မူၿပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သက္ဆိုင္ရာ ဘုတ္အဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ အီးေမးလ္ ကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟာသေႏွာေႏွာ ခပ္ေပါေပါ ေလွ်ာက္လႊာ တစ္ေစာင္ကို ႀကိဳက္သလို ေရးသားၿပီး ေပးပို႔ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဟာသ ပညာကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူေတြ အားလံုးကို ငေပါမ်ားေဂဟာက ေႏြးေထြးစြာ ဖိတ္ေခၚေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဖြဲ႕ မဝင္ခ်င္ေသာ္ျငား ဟာသ ပို႔စ္ေတြကို ေပးပို႔ခ်င္တယ္ ဆိုရင္လည္း အေပၚကလိပ္စာအတိုင္း လိပ္မူၿပီး ေပးပို႔ႏိုင္ၾကပါတယ္။

ဆုမြန္ ။ ။ ကဲ.... အစ္ကိုတို႔ေရ။ အခ်ိန္လည္း အေတာ္လင့္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္လည္း တန္ပါၿပီ။ တခ်ိန္လံုးလည္း ေပါခဲ့ ၾကတာ ဆိုေတာ့ ဒီတခါ ငေပါမ်ားေဂဟာရဲ႕ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အေနနဲ႔ က်မ ဆုမြန္၊ က်မ တူးတူးသာ (တူးတူးသာမွ ေျပာသည္။)၊ က်မ ဇင္ဇင္ေဇာ္ (ဇင္ဇင္ေဇာ္မွ ေျပာသည္) တို႔က ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ဆိုတဲ့ အကေလးနဲ႔ ဆုေတာင္း ေပးရင္းနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ပါတယ္ရွင္။

အားလံုး ။ ။ နားဆင္ၾကပါစို႔ဗ်ာ........

(ေကာင္းျမတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေမတၱာပြား... ေဝ
အနႏၲသတၱဝါ ဘေလာ့ဂါေတြ
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အႏၲရာယ္ခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းခ်မ္းသာေစ
အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာ မဂၤလာမ်က္ေမွာက္ အၿမဲေရာက္ပါေစ)၂

CHO: ခ်မ္းေျမ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ဘေလာ့ဂါလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ဘေလာ့ဂါသူလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ငေပါမ်ားလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ

(ဘေလာ့ထိုထိုတြင္းမွာ တို႔ျခင္းရိႈ႕ျခင္း ကင္းေဝးကာေလ
ဘေလာ့ဂင္းေသာ..... ပန္းလည္း လန္းပါေစ
ေကာ္ပီကူးေသာ.... ပန္းလည္း လန္းပါေစ
အနီးအေဝး အနိမ့္အျမင့္ ေကာ္နတ္ရွင္တိုင္းလည္း ေကာင္းၾကပါေစ။)၂

ဘေလာ့ကမၻာ ေရႏွယ္ေအးေစ... ဘေလာ့ရြာ ေရႏွယ္ေအးေစ...
(ေမတၱာေအးနဲ႔ ဘေလာ့ေလးေတာ့ ေရးလိုက္ခ်င္ေပ)၂

CHO: ခ်မ္းေျမ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ဘေလာ့ဂါလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ဘေလာ့ဂါသူလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ငေပါမ်ားလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ

ငေပါ..ေဂဟာ အေရာက္မွာ
ေသာကႏွင္းေပါက္ ေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္ေစ
ေဂဟာအတြင္း ဟာသကြက္မ်ား
ၿမဲ.... ေအာင္ျမင္ေစ.......
မကြဲ.... မကြာ..... အၿမဲသာ တြဲကာ
ကမၻာတည္သေရြ႕ သာေလ....

CHO: ခ်မ္းေျမ့ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ဘေလာ့ဂါလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ဘေလာ့ဂါသူလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ၊ ငေပါမ်ားလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
အားလံုးလည္း ခ်မ္းေျမ့ပါေစ.... အားလံုးလည္း...... ခ်မ္း...... ေျမ့...... ပါ....... ေစ......


“ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး ဤမွာတြင္ ၿပီးဆံုးပါၿပီ။”

ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး - ၂ (ဒီဗီဒီ ဗားရွင္း)

ထိုစဥ္အိပ္ငိုက္ေနေသာ အန္ဒီ တစခန္းထေလသည္
အင္ဒီ ။ ။ “ေဝး............ မင္းသမီး သြားၿပီကြ။”

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “တယ္.. ဒီေကာင္” (နားရင္းကို ၃ ခ်က္ေလာက္ ဆင့္ရိုက္လိုက္သည္။ ဘယ္တုန္းကတည္းက ညိႇဳးထားသလဲ မသိ။) “မင္းသမီးသြားတာ ေပ်ာ္စရာလား။ ေအာက္က ပရိသတ္ မင့္ ခဲနဲ႔ ထုလိမ့္မယ္။ ဟုတ္တယ္မလား ပရိတ္သတ္ႀကီး” (ေလးျဖဴ ဒီဇိုင္းနဲ႔ လွမ္းေမးလိုက္သည္။ အၿငိမ့္ရိုက္ရန္ တစ္ေထာင္ဖိုး ၃ေယာက္ႏွင့္ ေခၚထားေသာ ပရိသတ္ကလည္း မင္းသမီးကို အားေပးဟန္တူသည္။ “မထူးပါဘူးဗ်ိဳး၊” ဟု ဝိုင္းေအာ္ၾကသည္။)

ဗီလိန္ ။ ။ “ခဲနဲ႔ မထုဘူး စႏိုက္ဘာနဲ႔ ေခ်ာင္းပစ္မွာ။”

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ “ေနပါဦး ေနပါဦး။ စႏိုက္ဘာ မေျပာနဲ႔ စႏိုက္ဘာေလာက္ရွည္တဲ့ ေသနတ္ေတာင္ မင္းက ျမင္ဖူးလို႔လား။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႔ ဗီလိန္ရာ။”

ဗီလိန္ ။ ။ “ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္ မသိပဲနဲ႔ ေျပာျပန္ၿပီဗ်ာ။ ေစာေစာက မင္းသမီးကေနတုန္း စင္ေပၚကို ပုဆိုးတစ္ထည္ ေရာက္လာတယ္ေလ မေတြ႕ဘူးလား။”

ဇာနည္ ။ ။ “ဘာဆိုင္လို႔တုန္းဟ။ သူ႔ဟာသူ ပုဆိုးကိုေလေပၚေျမႇာက္ၿပီး အားေပးရင္း လြတ္ၿပီး စင္ေပၚေရာက္လာတာေလ။” (ဇာနည္က ေမးရင္ႏွင့္ လက္ကလည္း ဗီလိန္႔ ဇာတ္ပိုးကို ရြယ္ထားလိုက္သည္။ ဗီလိန္႔ အစားခ်မ္းရဲက ဝင္ေျဖေပးလိုက္သည္။)

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “အဲဒါ က်ည္ထိုးတာေနမွာ” “ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း။” (ဗီလိန္႔ကိုရြယ္ထားသည့္ လက္က ခ်မ္းရဲ၏ ဇတ္ပိုးကို ရိုက္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။)

ဗီလိန္ ။ ။ “ဒီလိုေလဗ်ာ။ ပြဲခင္းထဲကို ဝင္ရင္ လံုၿခံဳေရးက အဝမွာ ငိုက္ေနတယ္မလား။ အဲေလ... အဝမွာ စစ္ေဆးတယ္မလား။ စစ္ေဆးတာ မမိေအာင္ စႏိုက္ဘာကို ပုဆုိးနဲ႔ ပတ္လာမွာေပါ့။ ဒါကိုေျပာတာပါဗ်။”

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ေတာ္ေသးတာေပါ့။ လံုၿခံဳေရး ကယ္လို႔။ မဟုတ္ရင္ ငါထင္တာမွန္တယ္။” (မ်က္ႏွာေလး ေပကလပ္ေပကလပ္ျဖင့္ မိမိဘာသာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။)

အင္ဒီ ။ ။ “အင္း... လံုၿခံဳေရးဆိုလို႔ က်ေနာ္လည္း ေျပာရဦးမယ္။ ဟိုတေလာက ေဂဟာမွာ ဖဲရိုက္တာ က်ေနာ္ ရံႈးပါေလေရာ။ ေဂဟာက ဖဲဝိုင္းက ေၾကးကလည္းႀကီး ရိုက္တဲ့သူကလည္း တြင္းတူးတို႔၊ ငတိတို႔၊ မမတို႔လို ၾဆာႀကီးေတြ ဆုိေတာ့ အရင္းျပဳတ္သြားတဲ့ က်ေနာ့အတြက္ ဝိုင္းထဲ ျပန္တိုးဖို႔က မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ႀကံရာ မရျဖစ္ၿပီး ေတာင္ဥကၠလာက က်ေနာ့ညီတစ္ေယာက္ ဝယ္ထားၿပီး မသံုးတဲ့ အိမ္နဲ႔ ၿခံကို ခဏေတာင္း။ ေၾကးနည္းနည္းနဲ႔ ရိုက္လို႔ရမယ့္ သူေတြကိုစုၿပီး ပ်ံဝံ ဖဲဝိုင္း အေသးေလးတစ္ခု ေထာင္တာေပါ့။”

ဇာနည္ ။ ။ “အဲဒီ့တုန္းက က်ေနာ္ေတာင္ ကြဲေနလုိ႔ လာရိုက္မယ္ လုပ္ေသးတယ္။ မိန္းမမလစ္လို႔ မလာလိုက္ရဘူး။”

အင္ဒီ ။ ။ “အင္း အင္း ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္က ဖဲရိုက္တယ္ ဆိုရင္ လံုၿခံဳေရးကို သိပ္သတိထားတာ။”

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ “အင္း စိတ္ခ်ရေအာင္ ဘယ္လို လုပ္တုန္း”

အင္ဒီ ။ ။ “လံုၿခံဳေအာင္ ဆိုၿပီး အိမ္ထဲမွာေတာင္ မရိုက္ဘူး။ အေနာက္က အပင္ေလးဘာေလး စိုက္ထားတဲ့ ေျမလြတ္မွာ စားပြဲ ခ်ရိုက္တာေပါ့။ အေရးဟဲ့ဆို အေနာက္ဘက္ထဲကို ၿခံေက်ာ္ၿပီး ေျပးလို႔ရေအာင္။ ၿခံစည္းရိုးကလည္း သံဆူးႀကိဳးနဲ႔တင္ ကာထားတာဆိုေတာ့ ေျပးရလႊားရလြယ္တယ္ေလ။ အိမ္ေရွ႕မွာ လံုၿခံဳေရးအတြက္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို မုန္႔ဖိုးေပးၿပီး ေစာင့္ခိုင္းထားတာေပါ့။ အခ်က္ျပရေအာင္ လူေခၚ ဘဲလ္ေလးပါ တပ္ေပးထားေသးတယ္။”

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “အဲဒီ့ေန႔က ႏိုင္လားဗ်။ ပ်ံဝံတို႔မ်ား ရံႈးရင္သာ တဂ်ီဂ်ီနဲ႔ ႏိုင္ရင္ အသံမထြက္ဘူး”

အင္ဒီ ။ ။ “ႏိုင္မႏိုင္ေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ငိုခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဟိုတေလာက က်ေနာ္ ေဂဟာကို မလာႏိုင္တာ အဲဒါေၾကာင့္ေပါ့။ ရဲလာဖမ္းလို႔ အားလံုး အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ကုန္ေတာ့တာပဲ။ ”

ဇာနည္ ။ ။ “ဟ.. မင္းေျပာေတာ့ လံုၿခံဳေရးေကာင္းတယ္ဆို။”

အင္ဒီ ။ ။ “လံုၿခံဳေရးေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ ခက္တာက က်ေနာ္တုိ႔ ေျပးမယ္ဆိုတဲ့ အေနာက္က ၿခံက ရဲစခန္းဝင္းဗ်။”

ဗီလိန္ ။ ။ “က်ားေရွ႕ေမွာက္ယက္လဲတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ ဒါနဲ႔ မင္း ဒီအၿငိမ့္ပြဲ မီေအာင္ ဘယ္လိုျပန္ထြက္လာလဲ။”

အင္ဒီ ။ ။ “အဲ တြင္းတူးလုပ္ၿပီး ညံ့ပါ့ ကိုဗီလိန္ရာ။ အခုေခတ္က ဘာေခတ္လဲ သိလား။”

ဗီလိန္ ။ ။ “အိုင္တီ ေခတ္ေလ။ အိုင္တီေခတ္။ အင္တာနက္ေခတ္”

အင္ဒီ ။ ။ “မွားတယ္။ ျငဳပ္သီးမႈန္႔တံဆိပ္တစ္ခု ၾကားဖူးလား။”

ဇာနည္ ။ ။ “ေၾသာ္.... ဘုတ္ဆံုမေခတ္”

ေဖ်ာင္း.... ဒိုင္း....
ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ဘုတ္ဆံုမက နင့္ဂ်ီးေဒၚ။”

အင္ဒီ ။ ။ “ဆင္ျဖဴေတာ္ ေခတ္ဗ်။ ဆင္ျဖဴေတာ္ေခတ္။ ၿမဲၿမဲ မွတ္ထား အရင္က ဆင္ျဖဴေတာ္မီွ ႀကံစုတ္တဲ့ ဆိုးရိုးရွိသဗ်။ အခု ေျပာင္းသြားၿပီ။“

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ “ဘယ္လိုေျပာင္းသြားတုန္း အင္ဒီေကာင္ရဲ႕”

အင္ဒီ ။ ။ “ဆင္ျဖဴေတာ္ထြက္ ကိစၥျပတ္ တဲ့”

အားလံုး ။ ။ “ဒီမွာ. အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး ေပးလိုက္ခ်င္ ေရာ့ေရာ့ေရာ့”

ဒီေဂ် ဖိုးဂ်ယ္၏ တဂ်ိဂ်ိ အသံျဖင့္ တေယာက္တစ္ေပါက္ ကၾကေလသည္။ ဟန္သစ္ၿငိမ္က သူ၏ မဟာႏွာေခါင္းႀကီးကို ပြစိပြစိျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဇာနည္က ေျခတေပါင္က်ိဳး ခုန္ဆြ ခုန္ဆြျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အင္ဒီေကာင္က ဂ်က္ကီခ်န္း၏ အရက္မူးသိုင္းလိုလို ဘာလိုလုိျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေအာင္သာငယ္က နားရြက္ဆြဲထိုင္ထ လုပ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကလန္ကလားဗီလိန္က နာဂစ္ဓာတ္တိုင္လို အေတာင့္လိုက္ ခါးရမ္းကာ ကေလေတာ့သည္။ ခ်မ္းရဲကမူ ေခါင္းေလး တစ္ကုပ္ကုပ္ျဖင့္

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “အ.. ကိုဂ်ီးတို႔။ က်ေနာ္ စကၤာပူကို ျပန္ေတာ့မယ္။ စစ္အဲက ထြက္ေတာ့မယ္တဲ့ ခုပဲ ဖုန္းဆက္တယ္။” (ဗီလိန္က ခ်မ္းရဲ လက္ကို ဖမ္းဆြဲထားလိုက္သည္။)

ဗီလိန္ ။ ။ “မပူပါနဲ႔ကြာ စစ္အဲမမီလည္း အမ္ေအအိုင္ ရွိပါတယ္ကြာ။ မရွိလည္း ကားနဲ႔ ျပန္လို႔ရပါတယ္။ ဘာတဲ့... သီခ်င္းေလးေတာင္ ရွိေသးတယ္။ .... ကားျပာေလးကို စီးကာကြယ္.....”

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ဖြက္ ဟဲ့... လြဲပါေစ။ ဖယ္ပါေစ။ ခင္ဗ်ားႀကီးကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ဗ်။ က်ဳပ္က မိန္းမ မရေသးဘူး။ စလံုးမွာ ခ်စ္သူေစာင့္ေနတယ္။ အဟင့္”

ဇာနည္ ။ ။ “ငိုပါကြာ ငိုပါ။ ၿပိတၱာ မ်က္ရည္ ေျမက်က် မက်က် မထူးေတာ့ပါဘူး။”

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ခင္ဗ်ာ..... အမေလးေလး.... ေျပာကာမွ ပိုဆိုးၿပီ။ ေတာ္ၿပီဗ်ာ။ ငိုေတာ့ဘူး။ ကားျပာမကလို႔ ကားဝါ ျဖစ္ျဖစ္ ကားနီ ျဖစ္ျဖစ္။ ေဂဟာ အက်ိဳး...... ခ်စ္သူေရ.... ဒီဘဝမွာ မင္းနဲ႔ မဆံုရေပမယ့္ မင္းကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မိုးနတ္မင္းႀကီးကို တိုင္တည္ၿပီး ကိုယ္ေျပာခဲ့ခ်င္တာက........” (ႏွာေခါင္း တစ္ခ်က္ရံႈ႕လိုက္ကာ ဆက္ေျပာသည္။ ) “မိုးနတ္မင္းႀကီးကို တိုင္တည္ၿပီး ကိုယ္ေျပာခဲ့ခ်င္တာက.... ကိုယ့္အေႂကြးေတြ ဆပ္ေပးစမ္းပါ”

ေဖ်ာင္း... ေဖ်ာင္း... ဒိုင္း
ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ “ကဲ... အေရးထဲ ဖဲေႂကြးလာရွင္းေနေသးတယ္။”

ဇာနည္ ။ ။ “အင္ဒီေကာင္က ေျပာေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေျပာရဦးမယ္ဗ်။ က်ေနာ္ ဟိုေန႔က ေဂဟာ မေရာက္တဲ့ အေၾကာင္း။”

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “အင္းဟုတ္သားဟ။ တစ္ပတ္ေလာက္ ေပ်ာက္ေနတာ။ ဘာလဲ အသည္းေလးနဲ႔ ေခ်ာင္းသာသြားတာလား။”

ဇာနည္ ။ ။ “ဘယ္ကသာဗ်ာ။ အဲဒီ့ေန႔က ေဂဟာက အျပန္ လွည္းတန္းနားမွာ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ေရာ ဟိုက္ ၁ ျပား ထပ္ကစ္လိုက္တယ္။ အဲ.. အျပန္က်ေတာ့ ဟိုက္အစြမ္းျပေတာ့တာပဲ။ ဘယ္ေနရာ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ။ ႏိုးေတာ့ မ်က္ႏွာေတြ ဖူးေရာင္လို႔ သံတိုင္ေတြ ၾကားထဲ ေရာက္ေနေတာ့တာပဲ။”

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ “ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလဗ်ာ။ အမႈတဲ့လဲ။”

ခ်မ္းရဲ။ ။ “ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈတဲ့ဗ်ာ... ေမွာင္ရိပ္ခိုရင္ ဖမ္းတယ္တဲ့... ခက္တာက ရန္ကုန္မွာကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ သိတဲ့အတိုင္းဗ်ာ... မီးမွမလာေတာ့ ေမွာင္တာေပါ့... အဟင့္... ”

ဇာနည္ ။ ။ “အမႈေတြကေတာ့ စံုစိေနတာပါပဲ။ မူးယစ္ရမ္းကားမႈ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေဆာင္ကို ၿခံစည္းရိုးဖ်က္မႈ၊ ေမွာင္ရိပ္ခိုမႈ၊ ၃၇၆ ႀကံစည္မႈ၊ ခိုးမႈ၊ ပိုင္နက္က်ဴးေက်ာ္မႈ၊ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း ဖ်က္ဆီးမႈ အင္း.... ေနာက္ၿပီး.........”

အင္ဒီ ။ ။ “ေနဦးေနဦး ဟိုအမႈေကာ မပါဘူးလား”

အားလံုး ။ ။ “ဘယ္အမႈတုန္း”

အင္ဒီ ။ ။ “ေရကူးတဲ့ အမႈ” (ေဗ်ာင္း.... ဒိုင္း...... ဝိုင္းသမၾကသည္။)

ဗီလိန္ ။ ။ “မူးေနပါတယ္ဆိုမွ ေရကူးရင္ နစ္ေသမွာေပါ့ဟ”

အင္ဒီ ။ ။ “မသိဘူးေလ။ အဲဒီ့ လွည္းတန္းဆိုေတာ့ အင္းယားကန္မွာ ေရေတြဘာေတြ သြားကူးေသးလားလို႔ပါ။” (ေဗ်ာင္း.... ဒိုင္း...... ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဝိုင္းသမၾကသည္။)

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ကိုဗီေရ စစ္အဲ လက္မွတ္ ၂ ေစာင္ ျဖတ္ထား လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ က်ေနာ္ စိုက္ထားလိုက္မယ္။ လခထုတ္မွ ျပန္ေပး။”

ဗီလိန္ ။ ။ “မပူပါနဲ႔ကြာ။ ႏွစ္မႀကီးႀကီးေအာင္ လုပ္ေပးပါမယ္။ ကဲ... ကိုဇာနည္ ဆက္ပါဦး”(ခ်မ္းရဲမွာေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့။)

ဇာနည္ ။ ။ “ကိုေအာင္သာငယ္တို႔ ကိုဟန္သစ္တို႔ သိပါတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ မူးရင္ ဘာလိုေနလဲ။ က်ေနာ္က မူးရင္ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနတတ္တာပါ။ ေနာက္ၿပီး ၿခံစည္းရိုးခ်ိဳးဖို႔ မေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရယ္။”

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ “ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီ့ အေဆာင္ပိုင္ရွင္နဲ႔ ရွင္းရေရာလား။”

ဇာနည္ ။ ။ “အေဆာင္ပိုင္ရွင္ မေျပာနဲ႔ ဘယ္အေဆာင္မွန္းေတာင္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ အေျပာကေတာ့ အေဆာင္ပိုင္ရွင္က ေၾကေအးသြားတယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။”

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “အင္းေပါ့။ သူကလည္း သူခိုးဝင္ခံရတဲ့ အိမ္ရွင္ဆိုေတာ့ ေထာင္ ၃ႏွစ္ေတြ ဘာေတြ ေၾကာက္မွာေပါ့။” (ပရိတ္သတ္က ဝါးကနဲ ပြဲက်သြားသည္။)

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ေဟ့ လူ..... ဟာဗ်ာ။ သြား.. ခင္ဗ်ားတို႔ ုျပက္လံုးမထုတ္နဲ႔ေတာ့။ မင္းသမီးေခၚေတာ့ဗ်ာ။ က်ေနာ့ခ်စ္သူ ေစာင့္ေနတယ္။ ေနာက္က်ေနၿပီ။”

အင္ဒီ ။ ။ “ေရာက္ေတာ့လည္း အသိသာႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီးေပါ့။”

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ခ်စ္သူေရ.... ဒီဘဝမွာ မင္းနဲ႔ မဆံုရေပမယ့္ မိုးနတ္...နတ္....နတ္..............................”

ေျဖာင္း... ေဗ်ာင္း.... ေဗ်ာင္း.... ဗီလိန္က သံုးခ်က္ေလာက္ ဆင့္တီးလိုက္သည္။
ဗီလိန္ ။ ။ “လာျပန္ပလား ဒီမိုးနတ္မင္း။ ေနစမ္းပါဦးဟ။ ကိုဇာနည္ေျပာတာ ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ပါဦး။ ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္ရွင္ေၾကေအးတာနဲ႔ လြတ္သြားေရာလားဗ်။ ကိုဇာနည္ရဲ႕။”

ဇာနည္ ။ ။ “ဟင့္အင္း။ အဲဒီ့ေတာ့မွ ရဲမႈ တဲ့ဆိုၿပီး ခုနက ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြ တပ္ေတာ့တာပဲ။ အဟင့္ အဲေလာက္အမႈႀကီးေတြ က်ဴးလြန္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ ေျပာမွ သိရပါတယ္။ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မႀကံစည္ဖူးပါဘူး။ အီး... ဟီး......။”

အင္ဒီ ။ ။ “စိတ္ကူးထဲသာ မက်ဴးလြန္ဖူးတာ ၃၇၆ နဲ႔ ၃ခါက်ၿပီးၿပီ။” (အင္ဒီေကာင္က ဝင္တြတ္သည္။)

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “က်ဴးလြန္တာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ အခုက် ဘယ္လိုဘယ္လို စင္ေပၚေရာက္လာတာတုန္းဗ်။”

ဇာနည္ ။ ။ “ေၾသာ္...... ဒါကေတာ့ ကိုသာႀကီးရယ္။ အင္ဒီေကာင္ရဲ႕ ဆိုးရိုးေလးက ဘာတဲ့”

အင္ဒီ ။ ။ “ဆင္ျဖဴေတာ္ထြက္ ကိစၥျပတ္”

အားလံုး ။ ။ “ဒီမွာ. အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး ေပးလိုက္ခ်င္ ေရာ့ေရာ့ေရာ့” တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ကၾကျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ခ်မ္းရဲပါ စိတ္ပါၿပီး ကင္းေျခမ်ားဖိနပ္စီးသည့္အတိုင္း ဟိုဘက္ေျခေထာက္ကို လက္နဲ႔ တို႔လိုက္ ဒီဘက္ေျခေထာက္ကို လက္ျဖင့္ ထိလိုက္ျဖင့္ ကျမင္းေက်ာထေနသည္။

ဗီလိန္ ။ ။ “မကေတာ့လည္း သူပဲ။ ကေတာ့လည္ ၂ေယာက္မရွိဘူး။ ေနစမ္းပါဦး ခင္ဗ်ားကေကာ ဟိုရက္ေတြက ဘာကိစၥ ေဂဟာကို မလာရတာတုန္း ခ်မ္းရဲ။ ဒီကိစၥရွင္း။”

အင္ဒီ ။ ။ “ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္။ အားလံုးမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိလို႔ ပ်က္ၾကတာ။ မင္းက ေဂဟာကို မေလးမစားနဲ႔။ ဘာလဲ။ ပုန္ကန္ခ်င္တာလား သစၥာေဖာက္ခ်င္တာလား။ ထုေခ်လႊာ အျမန္တင္။”

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဒီလိုမေျပာပါနဲ႕ဗ်ာ.. အားလံုးက ေဂဟာကို ခ်စ္ပါတယ္.. တန္ဖိုးထားပါတယ္ ။ ေဂဟာနဲ႕ အဆက္အသြယ္ပ်က္ေနတာ.. အေၾကာင္းရွိတယ္..အေၾကာင္းရွိတယ္ ။

အားလံုး ။ ။ ေျပာျပစမ္းပါအံုး ဒါဆို..

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဒီေန႕ ကမာၻမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ ခင္ဗ်ားတို႕ အသိပဲေလဗ်ာ ။ မုန္တိုင္းတိုက္လိုက္ ၊ ငလ်င္လွဳပ္လိုက္ ၊ ေရာဂါဆိုးေတြ ျဖစ္လိုက္နဲ႕ ..အဲဒီလို ကပ္ေဘးဒဏ္ေတြ ခံေနရတဲ့ ျပည္သူျပည္သားေတြဆီ သြားေရာက္ ေလ့လာတယ္.. တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီတယ္ ။

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ေအာ္..တကယ္လားဗ်။ ဒါဆိုရင္ သာဓုပါဗ်ာ... ဘာေတြမ်ားသိခဲ့ ျမင္ခဲ့ရတုန္း

ခ်မ္းရဲ ။ ။ (သတင္းသမားေလသံျဖင့္) နာဂစ္မုန္းတိုင္းျဖစ္အျပီးမွာ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံေက်းရြာေတြအတြက္ ပညာသင္ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႕ ႏိုင္ငံတကာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြက ရန္ပံုေငြ ေဒၚလာ ၁၀ သန္းေပးမယ္ ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္။

အင္ဒီ ။ ။ အမ္မယ္ တယ္ျမင့္ပါလားဗ်

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္လဲ ေဂဟာက ပညာေရး၀န္ၾကီး.. နာမည္က အဲ..ဘယ္သူ..

ဗီလိန္ ။ ။ ဇင္ဇင္.. နာမည္ေတြလည္း မမွတ္မိပါလား..ငါ့ႏွယ္ေနာ္

ခ်မ္းရဲ ။ ။ အင္း..ဇင္ဇင္..ပညာေရး၀န္ၾကီး ဇင္ဇင္ကိုယ္တိုင္ကို အဲဒီကိစၥအတြက္ ႏိုင္ငံတကာအၾကီးအကဲေတြဆီ သြားေရာက္ ေဆြးေႏြးခိုင္းလိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ။

ဇာနည္ ။ ။ ဟမ္.. ဘာလို႕လဲ

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဇင္ဇင္က သူတို႕ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို တစ္လံုးမွ နားမလည္လိုက္ဘူးတဲ့ ။

ဗီလိန္ ။ ။ (ကဲဟာ..ေဖာင္း..) ဒါ ပညာေရး၀န္ၾကီးကို သိကၡာခ်တာ ။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဒါ ထားပါ.. ရွိေသးတယ္ဗ်.. ဟိုေန႕က ကြ်န္ေတာ္ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ deadly tsunami ဆိုတဲ့ ကိုရီးယားကား သြားၾကည့္တာ သနားစရာဗ်ာ.. တိုက္ေလာက္ျမင့္တဲ့ ေရလွိဳင္းလွံုးၾကီးေတြျမိဳ႕ထဲ၀င္လာတာ.. ေရေတြ လမ္းမေပၚမွာလွ်ံျပီး ျမဳပ္တဲ့လူကျမဳပ္ ေမ်ာပါသြားတဲ့လူေတြက မွီရာကို လွမ္းဆြဲ တြယ္ကပ္ေနရတာဗ်

အားလံုး ။ ။ သနားစရာဗ်ာ ။ နာဂစ္တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲေနမွာ

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ.. အဲဒီအခ်ိန္ ဓာတ္တိုင္က က်ိဳးက်ေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ၾကိဳးက ေရထဲက်ျပီး ေရေပၚကလူေတြ ဓာတ္လိုက္ေသသြားတာ မၾကည့္ရက္စရာဗ်ာ ... ကြ်န္ေတာ္တို႕ ျမန္မာျပည္မွာဆိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး

အင္ဒီ ။ ။ ဘာလို႕တုန္း

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဓာတ္ၾကိဳးက လွ်ပ္စစ္မွမစီးတာ

အားလံုး ။ ။ အမ္...။
ေအး..ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သားဗ် ေနာ္..

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ခုလည္း အဲဒီ မုန္းတိုင္းက်ျပီ ေရလႊမ္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ကေဒသေတြမွာ ၾကြက္ေတြေသာင္းက်န္းေနတယ္လို႕ၾကားတယ္။

ဗီလိန္ ။ ။ ၾကြက္ေတြက အစထဲက ေသာင္းက်န္းေနတာေလ..

ခ်မ္းရဲ ။ ။ မရွည္နဲ႕...(ရိုက္လွ်က္..ေဖာင္း ေဖာင္း) မရွည္နဲ႕ ။ ငါက တကယ့္ၾကြက္ကိုေျပာတာ..မရွိလို႕မွ ခက္ေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားေတြ..သူတို႕ ရင္းႏွီး စိုက္ပ်ိဳးထားတာေတြ ၾကြက္ေတြ စားေသာက္ခံရတာနဲ႕ ကုန္မွာပဲ။

ဗီလိန္ ။ ။ ငါလည္း တကယ့္ၾကြက္ကိုေျပာတာပဲ။ ေနရင္းထိုင္ရင္း အရိုက္ခံရတယ္..အဟင့္

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္..ရိုက္ရင္ခံ ဒါပဲ..။ အဲဒါ ပုလိပ္ေရာဂါရျဖစ္ေတာ့မွာ မေကာင္းဘူး။

ဗီလိန္ ။ ။ ပုလိပ္ပါဆိုမွ ေကာင္းမလား..

ခ်မ္းရဲ ။ ။ မရွည္နဲ႕.. ( ရိုက္လွ်က္..ေဖာက္..ဖုတ္) မရွည္နဲ႕ လို႕ ေျပာေနတယ္။ ငါက ပုလိပ္ေရာဂါကို ေျပာတာ

ဗီလိန္ ။ ။ ငါလဲ ပုလိပ္ေရာဂါ မေကာင္းဘူးလို႕ ေျပာတာေလ။ ဒီျပန္၀ံ ေဆာ္မယ္ဆိုတာၾကီးပဲ (မဲ့လွ်က္)

ခ်မ္းရဲဲ ။ ။ အဲဒီအတြက္ က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးကိုတိုင္ ေဆး၀ါးအျပည့္အစံုနဲ႕ သြားကူညီဖို႕ ၾကံခဲ့ေသးတယ္.. အဆင္မေျပလိုက္ပါဘူးဗ်ာ

ဗီလိန္ ။ ။ ဘာလို႕တုန္းဗ်

ခ်မ္းရဲ ။ ။ အဲဒီေဆး၀ါးေတြေရာ ပါလာတာတဲ့ပစၥည္းေတြ ၾကြက္စားတာခံလိုက္ရတယ္ေလ...

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ေအာ္....

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ၾကီးလည္း ကူညီဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္ဗ်ာ။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္။ (ဂုဏ္ယူဝ့ံႂကြားဟန္ျဖင့္ ေကာ္လံသလိုက္သည္)
ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ဘယ္လိုတုန္းဗ် ။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ေလဒဏ္သင့္ အဆင့္ျမင့္ ေလမုန္တိုင္းဒဏ္ခံ အေဆာက္အဦးေတြ စမ္းသပ္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ပါဘူးဗ်ာ..

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ဘယ္လိုျဖစ္ရျပန္တာတုန္း

ခ်မ္းရဲ ။ ။ အိုက္လို႕ဆိုျပီး ပန္ကာဖြင့္လိုက္တာ အေဆာက္အဦးတစ္ခုလံုးျပိဳက်ပါေလေရာ

အားလံုး ။ ။ အဲဒါလား ေလမုန္တိုင္ဒဏ္ခံ...ခြပ္ ေဖာင္..ေျဖာင္း.. ကဲဟာ

ခ်မ္းရဲ ။ ။ အဲဒီ့ အေဆာက္အဦးေတြ ၿပိဳတဲ့ ကိစၥနဲ႔ပဲ ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္နဲ႔ က်ေနာ္ မနည္းရွင္းလိုက္ရေသးတယ္။

အားလံုး ။ ။ ဘယ္လို ရွင္းလိုက္တုန္း

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ဒီမွာ.... အသည္းႏွလံုး......

အားလံုး ။ ။ “ဒီမွာ. အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး ေပးလိုက္ခ်င္ ေရာ့ေရာ့ေရာ့”

ေသာင္းက်န္းၾကျပန္သည္။ ဒီေဂ်ဖိုးဂ်ယ္၏ ဒီေဂ်သံအဆံုးတြင္ ေကာ့ေကာ့ေကာ့ေကာ့ႏွင့္ ထြက္လာသူကား ကိုဇာနည္ျဖစ္သည္။

ဇာနည္ ။ ။ သူမ်ားေတြေျပာေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေျပာခ်င္သားဗ်။ ဒီလိုဗ်ာ ဟိုေန႔က ေဘာပြဲႏိုင္လို႔ ကိုေအာင္သာငယ္နဲ႔ က်ေနာ္ စားေသာက္ဆိုင္ သြားစားၾကေရာဗ်ာ။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ဒါမ်ိဳးက် အသံတိတ္ ဟုတ္လား (ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ဆိုေဆာ္ထည့္လိုက္သည္။)

အင္ဒီ ။ ။ ကိုဇာနည္ ႂကြားတာေလးေတြ ေလွ်ာ့ေျပာရင္ ပိုေကာင္းမယ္ဗ်ာ။ မဟုတ္ရင္ မင္းသမီးေခၚလိုက္ေတာ့မယ္။

ဇာနည္ ။ ။ ဟ စိတ္ကလည္း ႀကီးျပန္သေကာ။ ေနပါဦးဟ ေကာင္းခန္းလာေတာ့မယ္။ ဒီလို ကိုေအာင္သာငယ္က လူပ်ိဳႀကီး လူပ်ိဳႀကီးနဲ႔ အထင္ေတာ့မေသးလိုက္နဲ႔ သူႀကိတ္ခိုက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးရွိသဗ်။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ (အနားသို႔တိုးလာၿပီး) လုပ္ပါဦးဗ်။ ဒါမ်ိဳးဆို စိတ္ဝင္စားတယ္။ (ကိုေအာင္သာငယ္က လက္သည္းကိုက္ကာ ခင္စန္းဝင္းထမီကြၽတ္သလို ရွက္ျပေနသည္။)

ဇာနည္ ။ ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီ့ေန႔က စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ တည့္တည့္တိုးပါေလေရာဗ်ာ။... အဟိ။

ဗီလိန္ ။ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး လာစားၾကတာေနမွာေပါ့။ ဇာတ္ရွိန္ကေတာ့ တက္လာၿပီ။ ဆက္ပါဆက္ပါ။ ျမန္ျမန္ဆက္စမ္းပါ။

ဇာနည္။ ။ သူျပေတာ့ ရုတ္တရက္ က်ေနာ္က ျမင္ဖူးသလိုလိုေတာ့ ရွိသားလို႔....။ ေကာင္မေလးက ဟိုဘက္ဝိုင္း၊ က်ေနာ္တုိ႔က ဒီဘက္ဝုိင္း၊ ေကာင္မေလးေတြက လွမ္းၾကည့္လိုက္၊ က်ေနာ္တို႔က လွမ္းၾကည့္လိုက္နဲ ကလိက်လိ လုပ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘီယာေလး ေတာ္ေတာ္က်ၿပီး အရွိန္ေလးလည္ရေရာ ကိုသာႀကီး စခန္းထေတာ့တာပဲ။

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ မင္းကလဲကြာ။ ေတာ္ေတာ့။ ေျပာနဲ႔ေတာ့ ဆို.....။ (ရွက္ကိုရွက္ကန္းပံုစံျဖင့္ ဒူးခါျပေနသည္)

ဇာနည္ ။ ။ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တယ္၊ ေကာင္မေလးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္၊ ေကာင္မေလးကို ခါးေလး ဖက္ထားခ်င္တယ္။ ေကာင္မေလးကို ေမႊးေမႊးေပးခ်င္တယ္၊ ေကာင္မေလးကို ........ အဲ..... အင္း...............။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေသာင္းက်န္းပါေလေရာဗ်ာ။ ဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒိုင္းျဖစ္လာေတာ့ ဝိတ္တာေတြလည္း ေရာက္လာတယ္။

အင္ဒီ ။ ။ ကြိဳင္ပဲဗ်ာ။ ဒီလူႀကီးကလဲ။

ဇာနည္ ။ ။ ဒါေပမယ့္ ဇာနည္ေလ။ သိတယ္မလား။ အားလံုးအဆင္ေျပေအာင္ ရွင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုသာႀကီးက ဆႏၶေတြ အားလံုး ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္တာေပါ့။

ဗီလိန္ ။ ။ အားပါးပါးပါး သိပ္ႀကိဳက္သြားၿပီ။ ကိုဇာနည္။ က်ေနာ္ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္လည္း လုပ္ေပးဗ်ာ။ ေနာ္ ....။ အဝတိုက္မယ္။ ဘယ္လုိ ေအာင္သြယ္ေပးလိုက္လဲ။

ဇာနည္ ။ ။ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ အင္ဒီေကာင့္ ဆိုရိုးေလးနဲ႔ပဲေပါ့။

အားလံုး ။ ။ ေၾသာ္.................................

အားလံုး ။ ။ “ဒီမွာ. အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး..... (ျဗဳန္း) အသည္းႏွလံုး ေပးလိုက္ခ်င္ ေရာ့ေရာ့ေရာ့”

တေယာက္တေပါက္ ကေနသည့္အထဲမွ ကိုဇာနည္က ဗီလိန္႔ကို ဆြဲထုတ္လုိက္ၿပီး
ဇာနည္ ။ ။ ဒါနဲ႔ မင့္ကိုေမးရဦးမယ္။ မင္းညီမေလး အဲဒီ့ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုေသးလား။

ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း.......... ေဗ်ာင္းေဗ်ာင္း............
ဗီလိန္က ဇာနည္ကို မနားတမ္း သမသည္။ ဇာနည္ကလည္း ပုဆိုးမၿပီး စင္ေနာက္ထဲသို႔ ေျပးဝင္သြားသည္။ ဗီလိန္လည္း စင္ေနာက္ထဲထိ လိုက္သမေလေတာ့သည္။

စင္ေပၚတြင္ က်န္ခဲ့သည့္ ၄ ေယာက္ထဲက အင္ဒီေကာင္က
အင္ဒီ ။ ။ ကဲ... ေပ်ာ္တာလည္း ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ခြက္ပုန္းေလးကစ္ရေအာင္ .... အဲေလ။ မင္းသမီးကို အလွည့္ေပးရေအာင္ ေခၚၾကပါစို႔ဗ်ာ။

ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဟုတ္ၿပီဗ်ာ။ ကဲ ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္ပဲ ေခၚဗ်ား

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ေခၚဆိုလည္း ေခၚရတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီတခါ ဘယ္သူမ်ားလဲ ဗ်။

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္ဝံဂ်ီး ေခါင္းေဆာင္ မင္းသမီးေခ်ာေလ ဂန္းစတား စြန္မုေလဗ်ာ။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ကဲ.... ပန္းစကားရယ္ ညႇင္းေလရယ္ သယ္ပါဘိ ဂန္းစတားႏွယ္ သင္းေလးရယ္ က်ိဳင္ပါေလရဲ႕ ျမင္သူတကာ တင္ကာဆန္း၊ ရင္ဖိုကာ လိႈက္နမ္းခ်င္လွၿပီ။ စြန္မု ဆိုတဲ့ ဆုမြန္ ကေလးႏွမပ်ိဳ............ ေရ........

ယိမ္းတိမ္း ယိမ္းတိမ္းနဲ႔ မင္းသမီး စင္ေပၚ တက္လာေတာ့သည္။ သူက ခုနက မင္းသမီးေတြနဲ႔မတူ... လႈပ္ေနတာမဟုတ္... ေလတိုက္လို႔ ယိမ္းေနသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။

ဗီလိန္။ ။ `ဟ... ဟ၊ လုပ္ၾကပါဦး... တို႔မင္းသမီး နာဂစ္မိလာပံုရတယ္...´

အင္ဒီ။ ။ `အာ... မင္းသမီးေကာ ဟုတ္လို႔လား... စင္ေပၚကို ေျမြတက္လာသလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း...

ခ်မ္းရဲ။ ။ `ေျမြျဖစ္မလားဟ၊ ေျမြက မတ္တပ္ႀကီး တြန္႔တတ္လို႔လား...´

အင္ဒီ။ ။ `တြန္႔ခ်င္ တြန္႔မွာေပါ့... သူက နာဂစ္မိလာတာကိုး...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `နင္တို႔ေတြ ေတာ္ၾကစမ္းပါ... ေတာ္ၾကာ မင္းသမီး ႏွာကစ္ၿပီး ျပန္ဆင္းသြားမွ ခက္ေနေရာ့မယ္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... မင္းသမီး... ခုတစ္ခါ ဘာဆိုမွာလဲ... ေမာင္ႀကီး အစိကလိေနပံုလား...´

ဇာနည္။ ။ `ေအး... ဟုတ္တယ္၊ ခုနက ဟို... မင္းသမီးဆိုတုန္းက ေမာင္ႀကီးအစိ ကလိေနပံုဆိုတာ... အဲဒါ ဘာကို ေျပာတာလဲဟင္...´

ေဖာင္း...

ေအာင္သာငယ္။ ။ `အာ... သူမ်ားသမီးပ်ိဳကို ညစ္တီးနဲ႔ ညစ္ပတ္ေတြ သြားေမးစရာလား...´

ဇာနည္။ ။ `သိဘူးေလ... သူတို႔ေတြပဲ ဆိုတဲ့ဟာကိုး...´

ဗီလိန္။ ။ `အဲဒါက ခုနက ရင္တင္ေဖာ္...တဲ့ ဇင္ဇင္ေဇာ္ေလ...´

ေဖာင္း၊ ေျဖာင္း... ေဖာင္း... ခြပ္... ေဖာင္း... ဟန္သစ္ၿငိမ္မွာ ဗီလိန္ကို အေသသမေတာ့သည္...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲဟာ။ သူမ်ားသားသမီးကို နာမည္ ဖ်က္စရာလား...´

ဗီလိန္။ ။ `ဟြန္း... ခုနက သူပဲ အဲလို ေခၚၿပီးေတာ့မ်ား... ခုက်မွ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ကဲ... ခင္ဗ်ားတို႔ အသာေန... ဒီမယ္... မင္းသမီး ခုနကလိုပဲ... စစရာရွိ စ၊ ကစရာရွိက... ၿပီးရင္ေဂ်ာင္း...´

မစြန္မု။ ။ `အဟင့္... ကပါမယ္... ၿပီးရင္လည္း ဆင္းပါ့မယ္... တကတည္း... ခု မီး သီဆိုကျပမယ့္ သီခ်င္းက... နာမည္ႀကီးသီခ်င္း တစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ ကုန္ေနၿပီ ပဲျဖစ္ပါတယ္...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `မႈန္ေရႊရည္ပဲ ၾကားဖူးပါတယ္ မင္းသမီး... ခု ဘယ့္ႏွယ္ ကုန္ေနၿပီ ျဖစ္ရတာလဲ...´

မစြန္မု။ ။ `ေအာ္... ဒါက ဒီဘက္ေခတ္ အီေကာ္ေနာ္မစ္အရ သီခ်င္းကို ခံစားခ်က္ ေျပာင္းထားတာပါ... နားဆင္ၾကည့္ပါေနာ္...´

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ရြာစားေက်ာ္ သံလြင္ဟီး႐ိုး၏ တျဗဳန္းျဗဳန္း လက္သံထြက္လာေတာ့သည္။ ဆိုင္းသံၾကားသည္ႏွင့္ မင္းသမီးမွာ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး ရြာစားကို ယပ္ေတာင္ျဖင့္ သြားေဆာ္ေတာ့သည္။

သံလြင္ဟီး႐ိုး။ ။ `ဟ ဟ၊ မင္းသမီး လူရႊင္ေတာ္ေတြ မမဲရတာနဲ႔ က်ဳပ္လာျဖဲေနပါလား...´

မစြန္မု။ ။ `ဘာမွ ရွင့္လာမဲေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ ရွင့္လုပ္ပံုကို ရွင္ျပန္ၾကည့္ေလ...´

သံလြင္ဟီး႐ိုး။ ။ `ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်...´

မစြန္မု။ ။ `ဘာျဖစ္ရမလဲ... ရွင္တီးေနတာ စိတ္ညစ္လို႔ အရက္ကိုေသာက္တယ္... အဲဒီ သီခ်င္း သံစဥ္အလိုက္ႀကီးေလ... ကၽြန္မကမယ့္ ကုန္ေနၿပီမွ မဟုတ္တာ...´

သံလြင္ဟီး႐ိုး။ ။ `အဟီး... ဟုတ္သားပဲ... နည္းနည္းေလး လက္ေခ်ာ္သြားလို႔ပါ... ေခ်ာဒီးေနာ္ မင္းသမီး ျပန္တီးေပးမယ္... ကဲ... ဒီေဂ် ဖိုးဂ်ယ္ ဒီတစ္ခါ မင္းအရင္၀င္...´

တီြတီြတီြ... က်ီ က်ီ က်ီ... (မႈန္ေရႊရည္ တီးလံုးကို ဒီေဂ် ပြတ္ေနသည္ဟု မွတ္ပါ)

ကုန္ေနၿပီ... ခုန္ေသမည္... ၀သုန္ေျမမဟီ...

ကုန္ေနၿပီ... မိႈင္ကာသာေငးမည္... ထိုင္ကာသာေခ်းမည္...
ဆန္ဆီေငြမ်ား ကုန္ေလၿပီ... ထမင္းငတ္ဖို႔ ရွိေလသည္...
ဟင္းငတ္ဖို႔ ရွိေလသည္... ငတ္ျပတ္ျပတ္ ဗိုက္ေမွာက္ခုန္ေသမည္... ကုန္ေနၿပီ...

ကုန္ေနၿပီ... မိႈင္ကာသာေငးမည္... ထိုင္ကာသာေခ်းမည္...
ဆန္ဆီေငြမ်ား ကုန္ေလၿပီ... ထမင္းငတ္ဖို႔ ရွိေလသည္...
ဟင္းငတ္ဖို႔ ရွိေလသည္... ငတ္ျပတ္ျပတ္ ဗိုက္ေမွာက္ခုန္ေသမည္... ကုန္ေနၿပီ...

ဗိုက္ေမွာက္ေရေသာက္ အသက္ေျပာက္လုၿပီ
လူျမင္သူျမင္ မေကာင္းလည္း ဘာမထီ
ေခတ္အမီ ငတ္တာျပတ္တာ မဆန္းေတာ့ပါေလၿပီ...
ဗိုက္ေမွာက္ေရေသာက္ အသက္ေျပာက္လုၿပီ
လူျမင္သူျမင္ မေကာင္းလည္း ဘာမထီ
ေခတ္အမီ ငတ္တာျပတ္တာ မဆန္းေတာ့ပါေလၿပီ...
ငါးေထာင္တန္ ကယ္လည္းမရပါ... ထမင္းစားဖို႔ေတာင္ လိုက္လို႔မမီပါၿပီ...

ကုန္ေနၿပီ လြမ္းျပလို႔ မထူးျခားေတာ့သည္
ျမင္ျမင္သူ အရြဲ႕တိုက္ေတာင္ မထူးျခားေတာ့ၿပီ
ကုန္ေနၿပီ လြမ္းျပလို႔ မထူးျခားေတာ့သည္
ျမင္ျမင္သူ အရြဲ႕တိုက္ေတာင္ မထူးျခားေတာ့ၿပီ
ဆီကုန္ဆားမရွိ ကုန္ေနၿပီ... ဆန္ကုန္သၾကားရွိ ကုန္ေနၿပီ...
နတ္ျဗဟၼာေတြ ရြာသြန္းေပးမယ့္... ေရႊမိုး ေငြမိုး ေမွ်ာ္ေနသည္

ဗိုက္ေမွာက္ေရေသာက္ အသက္ေျပာက္လုၿပီ
လူျမင္သူျမင္ မေကာင္းလည္း ဘာမထီ
ေခတ္အမီ ငတ္တာျပတ္တာ မဆန္းေတာ့ပါေလၿပီ...
ဗိုက္ေမွာက္ေရေသာက္ အသက္ေျပာက္လုၿပီ
လူျမင္သူျမင္ မေကာင္းလည္း ဘာမထီ
ေခတ္အမီ ငတ္တာျပတ္တာ မဆန္းေတာ့ပါေလၿပီ...
ငါးေထာင္တန္ ကယ္လည္းမရပါ... ထမင္းစားဖို႔ေတာင္ လိုက္လို႔မမီပါၿပီ...

ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး - ၃ (ဒီဗီဒီ ဗားရွင္း) ကို ဆက္လက္ ရႈစား အားေပးၾကပါ။

ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး - ၁ (ဒီဗီဒီ ဗားရွင္း)

ငေပါဦးတည္ခ်က္ ၄-ရပ္
* လူတည္အားကိုုး ပုဆိန္ရိုး မေပါမတည္မ်ားအား ဆန္႔က်င္ၾက။
* ရူးေပါဂိုဏ္း ေပါျခင္းႏွင့္ ရူးျခင္းမ်ားကို ေႏွာက္ယွက္ ဖ်က္ဆီးသူမ်ားအား ဆန္႔က်င္ၾက။
* ရူးေပါဂိုဏ္း၏ ဂိုဏ္းတြင္းေရးကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ေႏွာက္ယွက္ေသာ လူတည္ဘေလာ့မ်ား အားဆန္႔က်င္ၾက။
* အရူးအေပါ အဖ်က္သမားမ်ားအား ဘံုရန္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ေခ်မႈန္းၾက။

(သရုပ္ေဆာင္ မာမီအာႏိုး၊ ေဂၚလီ စတားျပား)
ဒက္ဒက္ဒက္ဒက္ဒက္....

တို႔ေဂဟာကလူသည္.... ငေပါဘက္က အၿမဲရပ္တည္.... အမွန္ပင္ ကာကြယ္မည္... တယ္တဲတဲ့တဲ့ တယ့္တဲတဲ့
သတၱိခဲေတြသည္.... ပုရြက္ဆိတ္ေလာက္ တို႔မမႈၿပီ.... ေဂဟာက တို႔ျဖစ္သည္....

>>
တီဗီြ ။ ။ အာာ... ေက်ာ္လိုက္ၿပီလား။ မေက်ာ္နဲ႔ေလ။
ပရိသတ္ ။ ။ ေက်ာ္မွာပဲ အက်င့္ပါေနၿပီ။ ငေပါဦးတည္ခ်က္ ဆိုကတည္းက ေက်ာ္ခ်င္ေနတာ။ ရီမုရွာမေတြ႕လို႔။ အၿငိမ့္ၾကည့္မလို႔ပါ ဆိုမွ စစ္လာ တိုက္ျပေနတယ္။ စစ္တိုက္ခ်င္ စစ္ကားရိုက္ေပါ့။
တီဗီြ ။ ။ အင္းပါကြယ္။ အင္းပါ။ ေကာ္ပီေခြ မဝယ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သည္းခံရမေပါ့။

-----------------------------------------------------------

ေပ ၂၀၀ ပတ္လည္ရွိေသး ေရႊအိုေရာင္ လိုက္ကာႀကီး ေရွ႕တြင္ လွပေသာ ေရာင္စံု ကႏုတ္ပန္းျဖင့္ ထိုးထားသည့္ ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး ဟူသည့္ စာတမ္းက ငေပါမ်ားအားလံုး၏ ႏွလံုးသားကို ၂၀၁၂ အလား (ရုပ္ရွင္ထဲကလို) ျဖစ္ကုန္ေလေတာ့သည္။

ေခါင္းေဆာင္ မင္းသမီး ... ဂန္းစတား စြန္မု (ေမြး/ေရ စုမြန္)
ေရွ႕ထြက္ မင္းသမီး ... ထမင္းတူးဟင္းတူး (နာယကဂ်ီး တူးတူးသာ) (ကခ်င္လြန္းလို႔ ေစာင့္ေနတာ အိမ္က ထမင္းအိုးတူးေနတာ မသိ။) နဲ႔ ဇင္ဇင္ေဇာ္ (ပညာေရး) (Shift ပ်က္ေနလွ်င္ မရိုက္ရ)

ေပါလူရႊင္ေတာ္မ်ား
အင္ဒီ၊ ဗီလိန္၊ ဇာနည္၊ ေအာင္သာငယ္၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္၊ ခ်မ္းရဲ

ဆိုင္းဝိုင္း
ဆိုင္း သံလြင္ဟီးရိုး
DJ ဖိုးဂ်ယ္
ပလက္ကင္ ေကလာ
ကီးဘုတ္ ေခါင္ေခါင္

စာတမ္းထိုးၿပီးသည္ႏွင့္ သံလြင္ဟီးရိုး၏ အဖြင့္ဆိုင္းႏွင့္အတူ ေရႊေရာင္ကားလိပ္ႀကီးကို ဖြင့္ခ်လိုက္ေသာ္ ေပါရႊင္ေတာ္မ်ားက လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ မဂၤလာရွိစြာ ဦးညႊတ္ဂါရဝ ျပဳလိုက္သည္။ သံလြင္ဟီးရိုးက ပတ္ကမႀကီးကို “ဂ်ိ” ကနဲတီးလိုက္ေသာ္လည္း “ဂ်ိ” ဟု ျမည္ရမည့္အစား “ဗ်ိ” ဟု ျမည္သြားေလသည္။ အေၾကာင္းမွာ အတြင္းေရးမႉး၂ ဗီလိိန္သည္ ဖဲဝိုင္းမတည္ေငြ မရွိေတာ့သျဖင့္ ပတ္မႀကီးမွ သားေရမ်ားကို ခြာကာ ေပါင္ထားသျဖင့္ ေလကို တအားကုန္း၍ အတြင္းအားျဖင့္ တီးလိုက္ရာ သံလြင္ဟီးရိုး၏ ပုဆိုးကြဲသြားသည့္ ျမည္သံ ဗ်ိ ျဖင့္သာ အသံုးေတာ္ခံလိုက္ရေလေတာ့သည္။ ပတ္မႀကီးသားေရကိုေရြးရန္ သံလြင္ဟီးရိုး အေပါင္ဆို္င္ ေျပးေနစဥ္ ဖိုးဂ်ယ္၏ ဒီေဂ်ျဖင့္ ဆက္ကမည္ျဖစ္သည္။

ေရႊေရာင္ကားလိပ္ႀကီးမွာ အမွန္ေတာ့ ဖြင့္စရာမလိုေအာင္ ဖြင့္ၿပီးသားျဖစ္ေနသည္ ... အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုကားလိပ္ႀကီးလည္း အေပါင္ဆိုင္ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ထြက္လာေသာ ေပါလူရႊင္ေတာ္မ်ား ဒီတုိင္းပင္ မုိက္ကရိုဖုန္းေရွ႕ သြားရပ္လိုက္ ေလေတာ့သည္။ ဗီလိန္က ခြန္းေထာက္ အဖြင့္ကို စဆိုရန္ ဟန္ပါပါျဖင့္ ရပ္လိုက္သည္။

ဗီလိန္ ။ ။ မ်ားကလ်ာေနာ္ လိုအင္ေတြ ျပည့္ၾကေစဖို႔ ... (ဂ်စ္ဂ်စ္ဂ်စ္ ..ခင္ေမာင္ ခင္ေမာင္ - ဖိုးဂ်ယ္၏ ဒီေဂ်ပြတ္သံ) မ်ားကလ်ာေနာ္ လိုအင္ေတြ ျပည့္ၾက ေစဖို႔ ... (ယို႔ယို႔ .. ယက္စ္ႏိုး ေအဘီစီဒီ ခင္ေမာင္) စားစရာ ခ်ိဳခ်ဥ္ တေရြးရယ္နဲ႔ လာသမွ်ကိုတဲ့ ဧည့္ေတာ္ခံမယ္ ...မယ္ ..

ဇာနည္ ။ ။ ဟာ ခ်ိဳခ်ဥ္မလုပ္နဲ႔ ... ေနၾကာေစ့ပဲလုပ္။ က်ုဳပ္က ေနၾကာေစ့ပဲႀကိဳက္တာ။

အင္ဒီ ။ ။ ဟာ ... ဒါမ်ိဳးဧည့္ခံပြဲဆိုတာ ယမကာေလးပါမွဗ်။ ဟိုက္ ကေလးဘာေလးနဲ႔ လုပ္ပါဗ်ာ (မူးသံေလး စြက္၍)

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ညီေလးတို႔က ကဗ်ာမဆန္ပဲကိုး ... အစ္ကိုႀကီး သေဘာေျပာရရင္ျဖစ္ ... ေအာ့ေအာ္ေအာ္ ေျပာရ.. ေျပာရရင္ရင္းျဖင့္ ...။

ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ ရိုးရိုးပဲ လုပ္ပါလား တို႔ကိုႀကီးသာေရ .... ရိုးရိုး ေလးသာ လုပ္ပါဗ်။ က်ေနာ္ကေတာ့ အန္ဒီကို ေထာက္ခံပါတယ္ (ဇာတ္သံမွာ ႏွာသံေလးစြက္၍)

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ အစ္ကိုႀကီးေျပာလို႔ မၿပီးေသးဘူးေလကြယ္ ... ဒီလိုရွိတယ္ကြဲ႕ ... ကဗ်ာဆန္ဆန္ေ ျပာရရင္ျဖင့္ ခ်ိဴခ်ဥ္ယမကာ ေနၾကာေစ့နဲ႔ ဒီလိုပြဲမ်ိဳး လားလားမွ မဆိုင္ပါတယ္ ... လားလားမွ မဆိုင္ပါတယ္ ... ။ ဒီေတာ့ကာ ... ျပင္သစ္ဝိုင္ကေလးနဲ႔ လာသမွ်ကို ဧည့္ေတာ္ခံပါလားကြယ္ ဗီလိန္ေလးရယ္ .. အဲငွယ္ အဲငွယ္။

ဗီလိန္ ။ ။ သည္းခံပါခင္ဗ်ာ သည္းခံၾကပါခမ် ... တကယ္ဧည့္ခံေတာ့ ႀကိဳုက္ရာနဲ႔ဧည့္ခံၾကပါ။ က်ဳပ္ကေတာ့ အလြတ္က်က္ထားတာ ဒါပဲရပါတယ္။ (အားလံုး မဲ့ရြဲ႕လိုက္ၾက) ကဲ ဆက္မယ္။ စားစရာခ်ိဳခ်ဥ္ တေရြးရယ္နဲ႔ လာသမွ်ကိုတဲ့ ဧည့္ေတာ္ခံမယ္ ... ပြဲေခၚရန္ အၿငိမ့္ဆုိင္းေတြနဲ႔ ... အလိုဗ်ာ ... ငေပါေဂဟာရဲ႕ ရာဇဝင္တြင္မယ့္ ႏွစ္ပါတ္လည္ပြဲ ဟယ္ ပြဲဟယ္ ပြဲ ..... ဟဲ ငွဲငွဲ ....... ပြဲ .. (ကိေညာင္ကိေညာင္ကိေညာင္ ကြမ္ကြမ္းကြမ္) ေရွ႕က ကိေညာင္မွာ ေကလာ့ လက္သံျဖစ္၍ ေနာက္က ကြမ္ကြမ္းကြမ္မွာ ေခါင့္ေခါင္ အိမ္မႈံစံုမႊားျဖင့္ ထ တီးလို္က္ေသာ ကီးဘုတ္သံျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆံုးက “ပြဲ” ကိုသံရွည္ဆြဲဆိုသည့္ေနရာတြင္ အကုန္လံုးလိုက္ဆိုေသာ္လည္း တေယာက္တေပါက္ ကီးမဝင္သျဖင့္ ကီးကို အလြန္ဂရုစိုက္ေသာ ကိုေအာင္သာငယ္က လိုက္မဆိုေပ ...။

ေပါၿငိမ္ ။ ။ ကဲကဲ ... ခြန္းေထာက္ေတာ့ အလြတ္က်က္ထားလို႔ ၿပီးသြားၿပီး ခုဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ။

ဗီလိန္ ။ ။ စင္ေနာက္မွာ ဝိုင္းကေကာင္းေနတာတဲ့ သိလား။

ဇာနည္ ။ ။ ဟာ ေခ်ာ္ေတာက ေငါ့ျပီ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ေမးတာ ဒီကစားသမားနဲ႔ေတာ့ (ေျပာရင္း ဇက္ပိုးကို တခ်က္တီး)

ဗီလိန္ ။ ။ သိတယ္ေလ ... ခုဏ မမ က ဝုိင္းေကာင္းတယ္တဲ့ အခ်က္ျပေနတယ္ .. အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ခဏ အနားရေအာင္ မင္းသမီးကို ကခိုင္းထားလိုက္ မေကာင္းဘူးလား။

အင္ဒီ ။ ။ အင္း အာကလည္း ေခ်ာက္လာၿပီ ... ေကာင္းတယ္။ မင္းသမီးေခၚမယ္။

ေအာင္သာငယ္။ ။ ကဲ...ဟန္သစ္ၿငိမ္... ေရွ႕ထြက္ မင္းသမီးေလး ဇင္ဇင္ေဇာ္ကို ေခၚေခ်ဗ်ာ...

ဟန္သစ္ၿငိမ္က လက္အုပ္ကို နတ္ပူးသလိုခ်ီရင္း... ပရိသတ္ကို အ႐ိုေသေပးလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ အသြင္မေခ်ာ္ နင္ေတာ္ကာထက္ေစဖို႔... အဟမ္း... ဘ၀င္မေရွာ္ အစင္ေမွ်ာ္ကာ တက္ေနသို႔... အဟမ္း၊ ဟမ္း... ရင္ေမာ္ကာ စင္ေပၚက ေအာ္လိုက္မယ္... နင္ ဖင္ေပၚသေလ... ေအ ေအေအ...

ေျဖာင္း၊ ေျဖာင္း၊ ခြပ္... ဖံုး... ခြပ္... က်န္လူရႊင္ေတာ္ေတြ ၀ိုင္းသမလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ဘယ့္ႏွယ္ ဇင္ဇင္ေဇာ္ပါဆိုမွ နင္ဖင္ေပၚသေလး ဘာေလးနဲ႔... ကဲ... နင္မရဘူး... ဗီလိန္ နင္ေခၚစမ္း...´

အားလံုး။ ။ `ဟ၊ ဟ... ကန္႔ကြက္တယ္... ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ... မင္းသမီးကို ဗီလိန္သြား အေခၚခိုင္းရတယ္လို႔ စဥ္းစားသာၾကည့္...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `အိုေက... ဒါဆို ခ်မ္းရဲ နင္ေခၚ...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `အဟမ္း၊ ဟမ္း...´

ခ်မ္းရဲက ေခ်ာင္းကို အက်ယ္ႀကီးဟန္႔ၿပီး မိုက္ကို မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္စတိုင္ ကိုင္လိုက္တယ္... ၿပီးေတာ့မွ...

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ရင္တင္ေတြ အေတာ္ၾကြတာမို႔... နင္အျပင္ဆင္ ေဖာ္လွသာမို႔... ခင္မင္ခ်င္ အေဖာ္မ်ားေလတဲ့... အင္ဂ်င္ေညွာ္... ေအာ္ေအာ္...”

ဖံုး၊ ခြပ္၊ ခြပ္၊ ဖံုး... ေျဖာင္း... သူ႔ကိုလည္း က်န္လူေတြ ၀ိုင္းသမျခင္းျဖစ္သည္။

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ဘယ့္ႏွယ္... ဇင္ဇင္ေဇာ္ပါဆို အင္ဂ်င္က ေညွာ္ရသလား...”

ခ်မ္းရဲ ။ ။ “ဟ... ေညွာ္ေတာ့မေပါ့... မီးမွမလာေတာ့ ၂၄ နာရီ ဒီမီးစက္ႀကီးေမာင္းေနတာ အင္ဂ်င္က မေညွာ္ပဲ ေနမလားဟ...”

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ေတာ္ေတာ္၊ နင္လည္း မျဖစ္ေခ်ဘူး... ေနာက္လူဆက္ေခၚ”

အင္ဒီ ။ ။ ကဲပါဗ်ာ။ က်ေနာ္ေခၚပါမယ္။ ဟိုက္ေကာ္မရွင္နာလို ရင္လိႈက္ငင္ကာ အသံုးေတာ္ခံဖို႔၊ ဂရန္းရိြဳင္ရယ္လို တသွ်မ္းလိႈင္လိႈင္ ဂုဏ္သတင္း က်ဴးရင့္ပါတဲ့၊ မယ္ေဂါင္ သံုးပက္နဲ႔ ပရိတ္သတ္ အရယ္မရပ္ခင္၊ ေဆာ္ဒါ ၂ ခြက္နဲ႔ ေဗာ္ကာ စပ္လိုက္မယ္။ အပီအျပင္ေဆာ္ပါမယ့္ ဇင္ဇင္ေဇာ္ေရ႕။

အင့္... (ေအာင္သာငယ္က ေစာင့္ကန္လိုက္ျခင္ းျဖစ္သည္။)

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ဘာကို အပီအျပင္ေဆာ္မွာတုန္း။”

အင္ဒီ ။ ။ “က ကတာကိုေျပာတာေလ။”

ဇာနည္ ။ ။ “ကဲဗ်ာ ကဲဗ်ာ။ ေဂဟာက လူေတြ ျဖစ္ၿပီး မင္းသမီးေတာင္ အျဖစ္ရွိေအာင္ မေခၚတတ္ဘူး။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ ညီသြားေအာင္ က်ေနာ္က ဟစ္ေဟာ့နဲ႔ ေခၚမယ္ ဟစ္ေဟာ့နဲ႔”

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ေအာင္မာ ေအာင္မာ။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ လုပ္ျပန္ၿပီ။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေလး ဘာေလးနဲ႔။ ကဲ ေခၚစမ္းပါဦး ေခၚစမ္းပါဦး။”

ဇာနည္ ။ ။ “ကဲ ဒီေဂ် ဖိုးဂ်ယ္ေရ႕။ အုိးေလး တစ္ခ်က္ေလာက္။”
“ခြန္းေထာက္ကို စပ္ကာဆို၊ တခ်ိဳ႕ငေပါေတြ မ်က္ႏွာညိဳ ေပါျခင္းကို ရွက္စရာလို႔ အေတြးမွားရင္ ျပႆနာဗ်ိဳ႕......”
အားလံုး ။ ။ “အိုးေလး လႈပ္ပါေဟ့ အိုးေလးလႈပ္ပါေဟ့”

ဇာနည္ ။ ။ “ဇဂြဲေရး ငတ္သတ္နဲ႔ ဇဂြဲေရး ငတ္သတ္နဲ႔ ေဇာ္ေလး ထပ္ကပ္ထည့္၊ ထပ္ေခၚရင္ Shift ေတာ့ မေမ့နဲ႔ ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္သေဟ့ ေပါေတာ့ ေပါသေဟ့။ အက်င့္ကေတာ့ ငေပါလိုမ်ိဳး လူႀကီးမိဘေတြ စိတ္ေတြဆိုး၊ အလုပ္အကိုင္ရာထူးက ပညာေပးလိုက္မယ္။ အေငါက္အငမ္း ၾကမ္းတယ္ေနာ္။ ဗိုက္ကေလးကပူ ခ်က္ကေလးကစူ.................
အားလံုး ။ ။ ”အိုးေလး လႈပ္ပါေဟ့ အိုးေလးလႈပ္ပါေဟ့”

ေဖ်ာင္း....... ေဖ်ာင္း..... ဒိုင္း...... ဘုန္း..........
ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ဒီဗိုက္ပူတာက မတက္ေတာ့ဘူးလား ဆက္ဆိုရင္ မင္းသမီး စိတ္ဆိုးၿပီး ထြက္မလာပဲ ေနေတာ့မေပါ့။”

ဗီလိန္ ။ ။ အိုးေလးလႈပ္ပါေဟ့.... ေဟ့ေဟ့.. လႈပ္ပါေဟ့.... (အရွိန္မေသေသးသည့္ ဗီလိန္က ရာဇာေနဝင္း ဒီဇိုင္းျဖင့္ ဆက္ကေနေသးသည္။)
အင့္....... (ေအာင္သာငယ္က ဖေနာင့္ႏွင့္ေပါက္လိုက္ေတာ့ ခြက္ပုန္းအရွိန္ႏွင့္ လဲက်သြားသည္။)

ေအာင္သာငယ္ ။ ။ “ကဲ ဘယ္သူမွ မေခၚႏိုင္ရင္ ငါပဲ ေခၚေတာ့မယ္။ ကဲ.... ျမင္သူတကာ ေမာ္ႂကြားေစဖို႔၊ ရင္ဖိုကာ ရႈစားေလမယ့္၊ အၾကင္နာရွင္ ဇင္ဇင္ေဇာ္ေရ႕။ စင္ေပၚတင္ ကျပပါစို႔... ကေလးႏွမပ်ိဳ......... ေရ။” (ပလို႔ဂ်ိ... )

မ်က္စိကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ၿပီး မင္းသမီး ဇင္ဇင္ေဇာ္ ထြက္လာသည္။ ရွိသမွ် ပစၥည္းေတြကို အသားကုန္ လႈပ္ခါ လႈပ္ယမ္းယံုမွ် မက လက္ကလည္း ယပ္ေတာင္ကိုပါ ယမ္းေနေသးသည္။

ဇာနည္။ ။ `ဟ… ဟ... မင္းသမီး၊ အရမ္းမယမ္းနဲ႔ေလ... ´

ဇင္ဇင္ေဇာ္။ ။ `အရမ္းယမ္းေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲရွင့္...´

ဇာနည္။ ။ `အရမ္းယမ္းေတာ့ အရမ္းယမ္းတာေပါ့...´

အင္ဒီ။ ။ `အရမ္းအရမ္းကို ယမ္းတာပါပဲခ်ဥ္... အင္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဒီလိုေလ မင္းသမီးရဲ႕... သိကၡာက်တယ္ဆိုတာ ရွိတယ္ေလ...´

ဇင္ဇင္ေဇာ္။ ။ `ဘယ္လိုလဲရွင့္... ေျပာပါဦး´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `သိကၡာက်တယ္ဆိုတာ သိပ္ခါရင္ က်တယ္လို႔ ေျပာတာ...´

ေဖာင္း၊ ေျဖာင္း၊ ဖုံုး... ခြပ္... ေျဖာင္း... က်န္လူေတြက ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ခ်က္ခ်င္းကို ၀ိုင္းသမေတာ့သည္။

ဇင္ဇင္ေဇာ္။ ။ `အဟီး ဟီး... မီးက အေကာင္းမွတ္လို႔ နားေထာင္ေနတာ...´

ေအာင္သာငယ္။ ။ `ကဲ... ကဲ... မင္းသမီး အေကာင္းေတြ အဆိုးေတြ မွတ္မေနနဲ႔ ဒါ တရားစခန္း မဟုတ္ဘူး... နင္က ေရွ႕ထြက္ေနာ္... နင့္ေနာက္မွာ... တျပံဳႀကီး က်န္ေသးတယ္... ကစရာရွိက... ဆိုစရာရွိဆို... ၿပီးရင္ ဆင္း...´

ဇင္ဇင္ေဇာ္။ ။ `အဟင့္... မီးကို ကၿပီးရင္ ဆင္းတဲ့... အစ္ကိုတို႔ေရ ကယ္ပါဦး´

အင္ဒီ။ ။ `ဒီမယ္ ကိုေအာင္သာငယ္... ေကာင္မေလးကို လႊတ္လိုက္´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... ခင္ဗ်ားတို႔ ရန္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ပရိသတ္က ေမာေတာ့မယ္... ကဲ... မင္းသမီး စေခ်ဗ်ာ...´

ဇင္ဇင္ေဇာ္။ ။ `မီး သီဆိုကျပမယ့္ သီခ်င္းကေတာ့ `ခ်စ္အာ႐ံု´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္... အဲဒါကို ေတးေရးဆရာက ဒီဘက္ေခတ္နဲ႔ ေလွ်ာ္ညီေအာင္ `Love Feeling´ ဆိုၿပီး ျပင္ဆင္ေရးဖြဲ႕ေပးထားတာပါ။ အားေပးၾကပါေနာ္...´

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မင္းသမီး ဇင္ဇင္ေဇာ္မွာ တစ္ကိုယ္လံုး ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး လႈပ္ခါယမ္းကာ ကေတာ့သည္။

ကၽြန္မရဲ႕ ျဖစ္ပံု... ျဖစ္ပံု အဆန္းစံု
Night Club တက္မိေတာ့ ေမာင္ႀကီးနဲ႔ ဆံုသေလေတာ့
ျမင္ျမင္ခ်င္းအသိ ေမာင္ႀကီးအစိ ကလိေနပံု
ပ်ိဳေလးမိ Feeling ေတြ တသိမ့္သိမ့္႐ိႈက္လို႔တုန္
ျမန္လွခ်ည္ရဲ႕ Love မိတဲ့ Love Feeling

ကၽြန္မရဲ႕ ျဖစ္ပံု... ျဖစ္ပံု အဆန္းစံု
Night Club တက္မိေတာ့ ေမာင္ႀကီးနဲ႔ ဆံုသေလေတာ့
ျမင္ျမင္ခ်င္းအသိ ေမာင္ႀကီးအစိ ကလိေနပံု
ပ်ိဳေလးမိ Feeling ေတြ တသိမ့္သိမ့္႐ိႈက္လို႔တုန္
ျမန္လွခ်ည္ရဲ႕ Love မိတဲ့ Love Feeling

ႏုထြားပ်ိဳ Body သူ႔အသည္းမွာ Like ေနပါသတဲ့
သည္းလိုက္တဲ့ ျဖစ္ပံု...
ႏုထြားပ်ိဳ Kissing သူ႔ပါးမွာ Want ေနပါသတဲ့
သည္းလိုက္တဲ့ ျဖစ္ပံု

ဘီယာကုန္ရင္္ လိုက္ခဲ့ပါလား ဖိတ္ေခၚပါရဲ႕ ယံု
လူယိုင္ေနတာေတာင္ လိုက္လို႔လာမလား ဖိတ္ေခၚေနတဲ့သူ
ဘီယာကုန္ရင္္ လိုက္ခဲ့ပါလား ဖိတ္ေခၚပါရဲ႕ ယံု
လူယိုင္ေနတာေတာင္ လိုက္လို႔လာမလား ဖိတ္ေခၚေနတဲ့သူ

မူးၿပီး ကဖို႔အတြက္ ဟိုေနရာမွာ လူေတြျပံဳ
ပ်ိဳေလးတို႔ မအိပ္ဘူးဆို တစ္ညလံုးပဲ ခုန္ခုန္
ေသာက္လို႔မူး႐ိုးမရွိဘူး မယံုခ်င္ေန ယံု
ကၾကပါစို႔ ဒီ Club မပိတ္ေသး ခင္ေလးပါကြယ့္

အရက္ဘီယာ မွာခ်င္သလိုမွာ
Pepsi ေသာက္ခ်င္လည္း
ႀကိဳက္သေလာက္ေသာက္တဲ့ ႀကိဳက္သေလာက္ေသာက္တဲ့
အရက္ဘီယာ မွာခ်င္သလိုမွာ
Pepsi ေသာက္ခ်င္လည္း
ႀကိဳက္သေလာက္ေသာက္တဲ့ ႀကိဳက္သေလာက္ေသာက္တဲ့

ကလိုက္တာအမူးပဲ စိတ္ကေတာ့ သိပ္မလံုပါရွင္
ေမာင္ႀကီး လာမယ့္ Club ေမွ်ာ္မွန္း ပ်ိဳေလး ခ်စ္အာ႐ံု

မင္းသမီးဇင္ဇင္ေဇာ္ ကၿပီးေတာ့ ပရိသတ္ကို လက္အုပ္ခ်ီ အ႐ိုအေသျပဳကာ ထံုးစံအတိုင္း လႈပ္ခါ လႈပ္ယမ္းၿပီး စင္ေပၚမွ ဆင္းသြားေတာ့သည္။
ဒီလိုနဲ႔ လူရႊင္ေတာ္ေျခာက္ေယာက္ စင္ေပၚသို႔ ကို႔႐ိုးကားယားနဲ႔ ျပန္တက္လာသည္။

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။`ကဲ... ေဘာ္ဒါတို႔ေရ... အၿငိမ့္အစ သံခ်ပ္ကဆိုေတာ့... အၿငိမ့္တို႔ရဲ႕ ထံုးစံ သံခ်ပ္ကို ခ်န္ထားလို႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး...´

ဗီလိန္။ ။`ဟုတ္တာေပါ့ ကိုဟန္သစ္ၿငိမ္... အဲဒီေတာ့ သံခ်ပ္တိုင္ဖို႔က...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကၽြန္ေတာ္က တိုင္မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႕ကေန... မိုးမိုး မိုးလား ေမာင္တို႔ဆို... ခင္ဗ်ားတို႔က ေနာက္ကေန... ေလေလ ေလလားေမာင္တို႔ အဲလို လိုက္ေပါ့ဗ်ာ...´

ဗီလိန္။ ။ `အိုေက... ညီေစေနာ္ ရဲေဘာ္တို႔...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... မိုးမိုး မိုးလားေမာင္တို႔...´
အားလံုး။ ။ `ေလေလ... ေလလားေမာင္တို႔...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေဟ့... ေလေလ ေလလားေမာင္တို႔...´
အားလံုး။ ။ `ေအာ္... မိုးမိုး မိုးလားေမာင္တို႔...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ငေပါဦးတည္ခ်က္ ေလးရပ္ဟာ...´
အားလံုး။ ။ `ေလေလ ေလလားေမာင္တို႔´

ခြပ္၊ ဖံုး၊ ေျဖာင္း... ေျဖာင္း... ဖုံး... ဟန္သစ္ၿငိမ္က က်န္လူေတြကို လိုက္သမေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့မွ...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ... ငေပါဦးတည္ခ်က္ေလးရပ္က... ေလျဖစ္မလား၊ စဥ္းစဥ္းစားစား လုပ္ၾကစမ္းပါ´

ဇာနည္။ ။ `သိဘူးေလဗ်ာ... ခင္ဗ်ားမွ တိုင္မေပးဘဲ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဒီလိုေလဗ်ာ... ငေပါဦးတည္ခ်က္ ေလးရပ္ဟာ... ငေပါေဂဟာ ဓြန္႔ရွည္ၾကာဖို႔... အိုေကေနာ္...´

ဇာနည္။ ။ `အိုေက... ျပန္စ´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ငေပါေဂဟာ ဓြန္႔ရွည္ၾကာဖို႔...´
အားလံုး။ ။ `ငေပါဦးတည္ခ်က္ ေလးရပ္ပါ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `၀ံဂ်ီးေတြ ခြက္ပုန္းခ်ၾကတာ...´
အားလံုး။ ။ `ငေပါေဂဟာ ဓြန္႔ရွည္ၾကာဖို႔...´

ေျဖာင္း၊ ခြပ္၊ ခြပ္၊ ဖုံး... ေဖာင္း...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဟြန္း၊ အရက္ေသာက္တာ ငေပါေဂဟာ ဓြန္႔ရွည္ၾကာမလား၊ ရန္ဘံုးေငြေတြ ျပဳန္းဖို႔ပဲ ရွိတာေပါ့... စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း လုပ္ၾကပါ... ငေပါကတို႔ေရ...´

အင္ဒီ။ ။ `သိဘူးေလ၊ ခင္ဗ်ားႀကီးက ေျပာမွ မေျပာဘဲ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... ဒီလိုဆို... ခြက္ပုန္းခ်ၿပီး အရက္ေသာက္တာ... နာယကဂ်ီးမွာ ငိုမဲ့ငိုမဲ့... ဟုတ္ဘူးလား... နာယကဂ်ီး စိတ္ဆင္းရဲမေပါ့... ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ ေသာက္စားေနၾကေတာ့...´

ခ်မ္းရဲ။ ။ `နာယကဂ်ီးက ငိုစရာလား...´

ဗီလိန္။ ။ `ငိုခ်င္ ငိုမွာေပါ့... သူမပါရလို႔ ငိုတာေနမွာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... ထားဗ်ာ က်ဳပ္က တိုင္ရမွာလား ခင္ဗ်ားတို႔က တိုင္ရမွာလား လိုက္ဆို.. ၀ံဂ်ီးေတြ ခြက္ပုန္းခ်ၾကတာ´
အားလံုး။ ။ `နာယကဂ်ီးမွာ ငိုမဲ့ ငိုမဲ့...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `နာယကဂ်ီးခမ်ာ ငိုမဲ့ ငိုမဲ့´
အားလံုး။ ။ `၀ံဂ်ီးေတြ ခြက္ပုန္း ခ်ၾကတာ´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အရက္မပါတဲ့ အခမ္းအနားပါ...´
အားလံုး။ ။ `နာယကႀကီးခမ်ာ ငိုမဲ့ငိုမဲ့...´

ဖံုး၊ ခြပ္၊ အင့္... ေျဖာင္း... ဖံုး...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အရက္မပါတဲ့ အခမ္းအနားဆိုမွပဲ... နာယကဂ်ီးက ငိုစရာလား... ခုပဲ တိုင္ေပး ထားတယ္ေလ အရက္ေသာက္တာ သူမႀကိဳက္ပါဘူးဆို...´

အားလံုး။ ။ `ဟုတ္လို႔လား၊ ဟုတ္လို႔လား... ေဟ…´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ခင္ဗ်ားတို႔ဗ်ာ... က်ဳပ္တို႔ နာယကဂ်ီးကို နာမည္ဖ်က္ဖို႔ပဲ လုပ္ေန... ကဲ... ဒီလိုျဖစ္ရမွာေလ... အရက္မပါတဲ့ အခမ္းအနားဆိုမွေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လုပ္တာပါဗ်... အဲလိုျဖစ္ရမွာေပါ့... ကဲ ျပန္စမယ္´

အားလံုး။ ။ `ေျပာေျပာက ေစာေပါ့...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လုပ္တာပါဗ်´
အားလံုး။ ။ `အရက္မပါတဲ့ အခမ္းအနားပါ´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `လက္နက္ကိုင္ၿပီး ရမ္းကားတာ...´
အားလံုး။ ။ `ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ လုပ္တာပါဗ်´

ဖံုး၊ ခြပ္... ဖံုး... ေျဖာင္း... ခြပ္...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေဟ့လူေတြ... ေတာ္ေတာ္... ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ... လက္နက္ကိုင္ၿပီး ရမ္းကားတာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ျဖစ္မလားဗ်... စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း လုပ္ၾကပါဦး ငေပါ ကတို႔ေရ...´

အားလံုး။ ။ `ဘယ္သိမွာလဲ... ခင္ဗ်ားမွ တိုင္မေပးဘဲ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲ... ကဲ... လက္နက္ကိုင္ၿပီး ရမ္းကားတာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာပါဗ်... ဟုတ္တယ္ေနာ္...´

အားလံုး။ ။ `ဟုတ္ပါၿပီ ျပန္ဆက္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `လက္နက္ကိုင္ၿပီး ရမ္းကားတာ...´
အားလံုး ။ ။ `အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာပါဗ်...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာပါဗ်...´
အားလံုး။ ။ `လက္နက္ကိုင္ၿပီး ရမ္းကားတာ´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `၀ံဂ်ီးေတြ အႏွိပ္ခန္း သြားၾကတာ...´
အားလံုး။ ။ `အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပႆနာပါဗ်...´

ဖံုး... ေျဖာင္း... ေျဖာင္း... ဖံုး... ခြပ္

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `၀ံဂ်ီးေတြ အႏွိပ္ခန္းသြားတာနဲ႔... အေရွ႕အလယ္ပိုင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ...´
အားလံုး။ ။ `ဟို၊ ဟိုေလ... ဒါလည္း အေရွ႕အလယ္ပိုင္းပဲ မဟုတ္လား... အေရွ႕ရဲ႕...´

ေဖာင္း... ေျဖာင္း...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ... ညစ္တီးနဲ႔ ညစ္ပတ္ေတြပဲ ေတြးေန... စိစစ္ေရးတင္မွ ဆင္ဆာျဖတ္ခံေနရမယ္... ဘာမွတ္ေနလဲ...´

အားလံုး။ ။ `ဟို... သူတို႔က ဒါမ်ိဳးဆို ျဖတ္ဘူးဗ်... ဟိုဟာေတြပဲ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေတာ္စမ္းဗ်ာ... ၀ံဂ်ီးေတြ အႏွိပ္ခန္းသြားၾကတာ... လိုအပ္တာေတြ စစ္ေဆးမွာၾကား... အဲလိုျဖစ္ရမွာေပါ့... အိုေကေနာ္... ျပန္ဆိုမယ္... ၀ံဂ်ီးေတြ အႏွိပ္ခန္းသြားၾကတာ´
အားလံုး။ ။ `လိုအပ္တာေတြ စစ္ေဆးမွာၾကား...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `လိုအပ္တာေတြ စစ္ေဆးမွာၾကား...´
အားလံုး။ ။ `၀ံဂ်ီးေတြ အႏွိပ္ခန္းသြားၾကတာဗ်´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `မင္းသမီးေတြ အ၀တ္အစား လဲတဲ့အခါ´
အားလံုး။ ။ `လိုအပ္တာေတြ စစ္ေဆးမွာၾကား´

ဖုံး... ခြပ္... ေျဖာင္း... ေဖာင္း... ဖံုး...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ကဲဟာ... ကဲဟာ... သူတို႔ အ၀တ္အစားလဲတာနဲ႔ နင္တို႔က စစ္ေဆးမွာၾကားစရာလား... ဒါမ်ိဳးက် အတိုင္ေဖာက္က ညီလိုက္တာ... စစ္မယ္စစ္ ငါပဲ စစ္ရမွာေပါ့...´

ခြပ္... ေျဖာင္း... ဖံုး... အင့္... ခြပ္... ဟန္သစ္ၿငိမ္ကို ျပန္၀ိုင္းသမၾကေတာ့သည္။

ေအာင္သာငယ္။ ။ `နင္ကေကာ စစ္စရာလား... သူ႔ဘာသာ အ၀တ္စားလဲတာ...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ `အင္းေလ... ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာမဟုတ္လား၊ ဘယ္သူမွ မစစ္နဲ႔... ကဲ ျပန္ဆိုမယ္... အမွန္က မင္းသမီးေတြ ၀တ္စားလဲတဲ့အခါ... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾက... အဲလိုဆိုရမွာ...´

ဗီလိန္။ ။ `ဟုတ္ဘူးဗ်... အမွန္က Spy Cam နဲ႔ ႐ိုက္ၿပီး စင္ေပၚမွာ ပိတ္ကားႀကီးနဲ႔ ျပရမွာ...´

ဖုံး... ခြပ္... အင့္...

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေတာ္စမ္းပါ... ဆင္ဆာေနာ္... ေတာ္ၾကာ ဒီဗီဒီ မထြက္ဘဲ ေနမယ္... ကဲ... ျပန္ဆိုမယ္... မင္းသမီးေတြ ၀တ္စားလဲတဲ့အခါ...´
အားလံုး။ ။ `လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾက´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾက...´
အားလံုး။ ။ `မင္းသမီးေတြ ၀တ္စားလဲတဲ့အခါ´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ `ငေပါေဂဟာ တိုးတက္ေအာင္´
အားလံုး။ ။ `လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾက...´

ဖုန္း၊ ခြပ္၊ အင့္... ေျဖာင္း...

အားလံုး။ ။ `ေဟ့ လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾက ငေပါေဂဟာ တိုးတက္ေအာင္...´

ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ `ေဟ့... မဟုတ္ဘူးေလ... ဟ ဟ´

ဟန္သစ္ၿငိမ္လည္း ထိန္းလို႔ မႏိုင္ေတာ့ဘူး... လူရႊင္ေတာ္ေတြလည္း ေျပာခ်င္တာ ေျပာကုန္ၾကၿပီ။ အတိုင္ေဖာက္ကိုညီလို႔...

အားလံုး။ ။ `ငေပါေဂဟာ တိုးတက္ေအာင္... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေပါက္ကရေျပာၾက´
အားလံုး။ ။ `၀ံဂ်ီးေတြ အႏွိပ္ခန္းသြားၾကတာ... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေပါက္ကရေျပာၾက´
အားလံုး။ ။ `လက္နက္ကိုင္ၿပီး ရမ္းကားတာ... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေပါက္ကရေျပာၾက´
အားလံုး။ ။ `အရက္မပါတဲ့ အခမ္းအနားပါ... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေပါက္ကရေျပာၾက´
အားလံုး။ ။ `ခြက္ပုန္းခ်ၿပီး အရက္ေသာက္တာ... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေပါက္ကရေျပာၾက´
အားလံုး။ ။ `ငေပါဦးတည္ခ်က္ေလးရပ္ပါ... လူရႊင္ေတာ္ေတြ ေပါက္ကရေျပာၾက´

ေျပာၿပီး အားလံုး စင္ေနာက္ဘက္ ၀င္သြားၾကေတာ့ ဟန္သစ္ၿငိမ္ တစ္ေယာက္တည္း မတ္တပ္ႀကီး စင္ေရွ႕မွာ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

စင္ေနာက္ေျပးဝင္သြားရင္း တလက္စတည္း ဖဲဝုိင္းဝင္ထုိင္ေသာ ဗီလိန္ကို ကိုဇာနည္က အတင္းဆြဲေခၚလာရသည္။ အန္ဒီေကာင္ကေတာ့ ခြက္ပုန္း ရေအာင္ကစ္လိုက္ေသးသည္။

စင္ေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ဗီလိန္က ကိုေအာင္သာငယ္နားကပ္ကာ “အစ္ကိုႀကီး က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ထပ္ မင္းသမီးတေယာက္ပဲ ထပ္ေခၚရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ဝုိင္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ၿမိဳင္ေနတာဗ်။ အဟီး လက္ယားလာၿပီ”

ေအာင္သာငယ္။ ။ ေခၚေလ ေကာင္းသားပဲ မင္းသမီး ကေနတုန္း ... ကဗ်ာေလးဘာေလး ေရးၿပီး ပို႔စ္အသစ္တင္လိုက္ဦးမယ္။

ခ်န္းရဲ။ ။ ၾကာတယ္ဗ်ာ ခုပဲေခၚမယ္။ ကဲ ... အပ်င္းတကယ္ႀကီးတဲ့ အိုဘယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ မင္းသမီးေရ ... လာပါဦး။

ေပါၿငိမ္။ ။ ဟာ မင္းသမီးေခၚတာ ပဲျပဳတ္သည္ေခၚတာ က်ေနတာပဲ က်ဳပ္ေခၚမယ္ ၾကည့္။

မင္းသမီးနာယကႀကီးမွာ ကခ်င္လြန္းအားႀကီးေသာေၾကာင့္ ေခၚပင္မေခၚရေသးဘဲ စင္ေပၚေရာက္လာေလသည္။

မတူး။ ။ အုိ ေဟာဒီဘက္က ကိုလိန္လိန္ေလးတဲ့လား
ဗီလိန္။ ။ ဟင္ ဘယ္အေပါက္က ဝင္လာတာတုန္း။ ေဆာရီး ... ဟုတ္ပါ့မတူးေရ။

မတူး။ ။ ဒီဘက္က ကိုဇာနည္ထင္ပါ့။
ကိုဇာနည္။ ။ သိရင္လည္း ဘာလို႔ေမးေနေသးလဲ ... အားလံုးသိျပီးသားေတြ၊ ပရိသတ္လည္း ဒီလူေတြကို သိခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ ႏႈတ္ဆက္ မေနနဲ႔ေတာ့ ကမွာျဖင့္က ... (ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးျဖင့္ေျပာ)

မတူး။ ။ ဒါက ေဖာ္ျမဴလာအရ လုပ္ရတာပါရွင့္ ကဲ ... ေပါၿငိမ္ေရ ..
ဟန္သစ္ၿငိမ္။ ။ ခည

မတူး။ ။ ေဟာ ဟိုနားေလးက ကိုေအာင္သာငယ္လားရွင့္
ေအာင္သာငယ္ ။ ။ ရွိ.. အိ.. ညႇိ... ဂြိ..
ဟန္သစ္ၿငိမ္ ။ ။ အံမယ္။ မသိရင္ စစ္တပ္ထဲမွာ ဆပ္ျပာတန္းစီတာ က်ေနတာပဲ။
ဗီလိန္ ။ ။ အံဒါ ဆပ္ျပာတန္းစီတာ မဟုတ္ဘူး။ ေစ်းေရအိမ္မွာ တန္းစီရင္းနဲ႔ ခ်ဳပ္တီးထားရတဲ့ အသံ။
ေဖ်ာင္း.... ေအာင္သာငယ္က ဗီလိန္ကို လွမ္းေဆာ္လိုက္သည္။

မတူး ။ ။ ဟိုေထာင့္ေလးက ေမာင္ေလး ခ်မ္းရဲလားကြယ္။
ခ်မ္းရဲ ။ ။ ဟုတ္ေၾကာင္းမွန္ပါ့ အစ္မႀကီး ဒဗလယ္တူးေရ႕
ဇာနည္ ။ ။ ေတာ္ေတာ္ ဘိုလိုႀကိဳက္တယ္ဟုတ္လား။ ငါ့ မာဘိုလို တစ္ဗူးေလာက္ဝယ္ေပးစမ္းပါ။
ေအာင္သာငယ္ ။ ။ အေရးထဲ လာငတ္ေနေသးတယ္။

မတူး။ ။ ဒီဘက္ကေကာ ေအာင္ဒီကန္တဲ့လား ...
အန္ဒီ။ ။ မလဲြမေသြ မူးေနေၾကာင္းပါ အစ္မဂ်ီးေရ ... ေရခ်ိန္မကိုက္ေသးလို႔ တပိုင္းဖိုးေလာက္ ..။

ခ်န္းရဲ။ ။ အေရးထဲ ဒီအရက္သမားက တမ်ိဳး (ဇက္ပိုးကို တခ်က္အုပ္ရင္းေျပာ) ကဲကဲ ပရိသတ္လည္း ေအာ္ေက်ာ့လန္လွၿပီ ... ဘာသီခ်င္းနဲ႔ ကမွာလဲ အစ္မဂ်ီးရဲ႕။

မတူး။ ။ က်မ ဒီေန႔ကမယ့္ သီခ်င္းေလး နာမည္ကေတာ့ ခ်ိဳမိုင္မုိင္ပါတဲ့ရွင္ ...။

ကိုဇာနည္။ ။ ေၾသာ္..... မင္းသမီးက ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ကမွာကိုး ...

မတူး။ ။ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ ...

ဗီလိန္။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ရွင္ လို႔ေျပာရမွာေလ အစ္မဂ်ီး။

မတူး။ ။ ဒီလိုပါ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ဆိုတာက ဟုတ္ပါတယ္ရွင္ ... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ ေလ့လာအား ေကာင္းမႈ .. သင္ယူမႈေတြေၾကာင့္ အကပညာကို တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ဖို႔ေဝးလို႔ ... လံုးလံုး ... မကတတ္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္ ရွင္၊ ဒါေပမယ့္ စင္ေတြ႕ရင္ မေနႏုိင္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ ထမင္းဟင္း အတူးခံၿပီး ပါေလရာ ပဲခူးဆား လုပ္မိပါတယ္ရွင္။ အဲဒါနဲ႔ ခ်ိဳမိုင္မိုင္ပဲ ကမယ္ေလလို႔ စဥ္းစားလိုက္ျပန္ေတာ့ ... ခ်ိဳမိုင္မိုင္ေတာင္ ဘယ္က စ ကရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပရိသတ္ႀကီးကလည္း အၿငိမ့္သဘင္ဆိုလိုက္တာနဲ႔ လူျပက္ေတြကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး မင္းသမီးကို ေက်ာ္သြားေလ့ရိွတယ္မဟုတ္လား (ဤေနရာတြင္ သံလြင္ဟီးရိုးေကာ ဖိုးဂ်ယ္ပါ တီးလံုးမ်ားျဖင့္ ပံ့ပိုးေပး)

ေပါၿငိမ္။ ။ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ အစ္မဂ်ီးေရ။ မင္းသမီးကို ေက်ာ္သြားတာကေတာ့ လမ္းမလယ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဆက္ပါဦးဗ်ာ။

မတူး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္ ... အဲဒီလို ေက်ာ္သြားမယ့္အတူတူ မကေတာ့ဘူးလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္ ရွင္ ... ဒန္တန္႔တန္ ဒန္ (ခ်ိဳမိုင္မိုင္တီးလံုးႏွင့္အတူ မစၥတာဘင္းေလ့က်င့္ခဏ္းလုုပ္သလိုေတာင္လႈပ္ ေျမာက္လႈပ္ လႈပ္ရင္းအထဲ ျပန္ဝင္သြား ..)

ဗီလိန္။ ။ ေတာက္ သူကမွ ဝင္ကစားရမယ့္ဟာ မကဘူးဆိုေတာ့ မပါရေတာ့ဘူး။ မထူးပါဘူး (လွမ္းေအာ္ေျပာ) မမေရ က်ေနာ့္အတြက္ပါ ေအာက္ျပဳတ္ေလး ရိုက္ထားလုိက္။

ငေပါမ်ားေဂဟာ ႏွစ္ပတ္လည္ မဟာအၿငိမ့္ပြဲႀကီး - ၂ (ဒီဗီဒီ ဗားရွင္း) ကို ဆက္လက္ ရႈစား အားေပးၾကပါ။

ဘက္ဂ္ဂါယူႏိုက္တက္

ႏိုင္ငံတကာ ေဘာလံုးကလပ္အသင္းမ်ားနည္းတူ ငေပါေဂဟာတြင္လည္း စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ဘက္ဂ္ဂါယူႏိုက္တက္ ေဘာလံုးအသင္းဟူ၍ ရွိေလသည္။ ၁၈ရက္ေန႕ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ဖြတ္အလဲဗင္း အားကစားဂ်ာနယ္တြင္ ေဘာလံုးအသင္းပိုင္ရွင္ဦးေပၚေပၚအား ေဂဟာမွ က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္အင္တာဗ်ဴးခဲ့ေသာ သတင္းပါရွိေလသည္။

က်န္း - ဟုတ္ကဲ့ ဦးေပၚေပၚခင္ဗ်ား .. ေဘာလံုးကလပ္အသင္း စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပံုအေၾကာင္း ရွင္းျပေပးပါအံုး ။

ေပၚ - ဟုတ္ကဲ့ပါ.. ေဂဟာကိုယ္စားျပဳ ေဘာလံုးကလပ္အသင္းဖြဲ႕မယ္ဆိုျပီး အားကစား၀န္ၾကီးနဲ႕ တိုင္ပင္ၾကည့္ေတာ့ သေဘာတူတာနဲ႕ ကလပ္လုပ္ျဖစ္သြားတာ။ "ေဂဟာအားကစား ကမာၻကို ဂြမ္းေစရမည္" ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕အညီ ကြ်န္ေတာ့္ကလပ္အသင္းေအာင္ျမင္ဖို႕ ျမန္မာတျပည္လံုးမွာရွိတဲ့ သူေတာင္းစားေတြစုရံုးျပီး ဘက္ဂ္ဂါယူႏိုက္တက္ ဆိုျပီး အသင္းဖြဲ႕ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့တာပါ။

ျပည္တြင္းကစားသမားေတြသာမက အင္တာနက္ရွင္နယ္ပေလယာအေနနဲ႕ ေဘာလံုးေလာကမွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ ဘရာဇီးႏိုင္ငံက သူေတာင္းစားေတြေရာ၊ တျခား အီးသီယိုးပီးယားစတဲ့ အာဖရိကကသူေတာင္းစားေတြပါ စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းထားခဲ့တာပါ။ အက်ၤ ီဗလာ ေဘာင္းဘီဗလာ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဘက္ဂ္ဂါယူႏိုက္တက္ဟာ ဒီႏွစ္ေဘာလံုးရာသီမွာ ဒယ္လ္တာယူႏိုက္တက္နဲ႕ အျပိဳင္ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။

က်န္း - ဟုတ္ကဲ့ .. အဲဒီလို ဖြဲ႕စည္းျပီးေနာက္ အသင္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မွဳအေျခအေနကေရာခင္ဗ် ။ မွန္းထားသေလာက္ျဖစ္ရဲ႕လား။ ဘယ္လုိ ေလ့က်င္ေပးတယ္ ဆိုတာေတြပါ အေသးစိတ္ ေျပာျပေပးႏိုင္မလားခင္ဗ်။

ေပၚ - အေျခအေန အေတာ္ေလး ေကာင္းေနတယ္ခင္ဗ် ။ မေန႕က အထိေတာ့ တစ္ပြဲမွ မကန္ရေသးေတာ့ ရွံုးပြဲမရွိေသးဘူးေပါ့ေနာ္ ။ မေန႕က အခန္႕မသင့္ပဲ ၆ဂိုး သုညနဲ႕ ရွံုးသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အသင္းက တန္းဇယားရဲ႕ အေပၚဆံုးမွာရပ္တည္ႏိုင္တုန္းပါပဲ..တန္းစီဇယားကို ေဇာက္ထိုးၾကည့္ရင္ေပါ့ေလ။ အသင္းရဲ႕ တိုက္စစ္က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္ ။ လူေတြပဲ ခဏခဏတိုက္ေနလို႕ အနီကတ္ ၄ ခါေတာင္အျပခံလိုက္ရတာပဲ ၾကည့္ ။ ဂိုးသြားအား ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ၃ဂိုးတိတိ ကိုယ့္ဂိုးကိုယ္ျပန္သြင္းႏိုင္ခဲ့လုိ႕ ညံ့တယ္လို႕ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

ခက္တာက ကြ်န္ေတာ့္ကစားသမားေတြက အျမင့္ေဘာ သိပ္မႏိုင္ဘူးဗ် ။ ဒီေတာ့ အျမင့္ေဘာလံုးေတြ ထိန္းတတ္လာေအာင္ ၾကိဳးခ်ည္ထားတဲ့ မိုးပ်ံပူေဖာင္းတစ္လံုးစီ ကစားသမားေတြကိုကိုင္ခိုင္းျပီး တို႕ခိုင္းတယ္ခင္ဗ်။ ေတာ္ပါတယ္..အားလံုးက သံုးေလးငါး ခ်က္ေလာက္ (ပူေဖာင္းမေပါက္္မခ်င္း) ေျမၾကီးေပၚမက်ေအာင္ ထိန္းႏိုင္သိမ္းႏိုင္ၾကပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ေခါင္းတိုက္ခ်က္ေတြေပ်ာ့ေနေသးလို႕ တိုက္ခ်က္ေတြျပင္းလာေအာင္ ကစားသမားေတြကို ဒူးရင္းသီးကို ေဘာလံုးလုပ္ျပီး ေခါင္းတိုက္ေလ့က်င့္ေစပါတယ္။ အစပိုင္းမွာ အနာတရရွိတာေပါ့ေနာ္..ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့... အသက္ပါထြက္ေရာပဲ..။

က်န္း - ရာသီကုန္ ဖလားရမယ္လို႕မွန္းထားသလားဆရာ။ ျဖစ္ႏိုင္မယ္လို႕ထင္သလား...

ေပၚ - ကြ်န္ေတာ္လည္း သူတို႕ေလးေတြကို ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္ (ျပႆနာ) ၊ (သက္ျပင္းခ်လွ်က္ ေက်ာ္ဟိန္းေလသံျဖင့္)..ဟင္း..ဒင္းတို႕ကို ရေစခ်င္တယ္ဗ်ာ (ေနာင္တ)...
ဖလား ရ၊ မရေတာ့ မသိဘူး.. မေန႕က ကန္တဲ့ ပြဲမွာေတာ့ ခြက္ေတြ ၊ ေရသန္႕ဗူးခြံေတြ အေတာ္ရလိုက္တယ္။
သူတို႕ေတြလည္း ေပ်ာ္လြန္းလို႕ ေဘာလံုးေတာင္လွည့္မၾကည့္ဘူး.. အဲဒါေတြပဲ ၀မ္းသာအားရ လိုက္ေကာက္ၾကတာေပါ့။ အျပင္မွာဆို တကူးတက လိုက္ရွာေကာက္ျပီး ေရာင္းေနရတာကိုး ။ ခုေတာ့ သူတို႕လည္း သက္သာ ၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူေတာင္းစားေတြဆီက ေရာင္းရတဲ့ ပိုက္ဆံကို ျပန္ေတာင္း..အေတာ္ေလး တြက္ေခ်ကိုက္ပါတယ္ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္ပါတယ္ ဒီအေျခအေနေလးကိုပဲ ။

က်န္း - ျပိဳင္ပြဲမွာ ခိုက္ရန္ျဖစ္ပြားတာမ်ိဳးျဖစ္ေသးလားခင္ဗ် ။

ေပၚ - ဒါမ်ိဳးေတြကေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒိုင္လူၾကီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္တာက စတာပဲ။ ဒီေတာ့ ေနာက္ပိုင္းပြဲေတြမွာ ဒိုင္လူၾကီးမထည့္ပဲ ယွဥ္ျပိဳင္ေစခ်င္တယ္။ ဒါကိုလည္း ေပါေဂဟာက က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးက သေဘာတူပါတယ္။

က်န္း - ဟုတ္ကဲ့.. ခုလို ေဘာလံုးကလပ္အသင္းၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနထိ ေအာင္ျမင္ခ်မ္းသာေအာင္ေအာင္ ဦးေပၚေပၚ အေနနဲ႕ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ၾကိဳးစားခဲ့ရလဲဆိုတာ သိပါရေစခင္ဗ်။

ေပၚ - ကြ်န္ေတာ္ အသက္၂၅ႏွစ္ေလာက္မွာ စက္ပိုင္ရွင္သူေဌးျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာစက္လဲဆိုေတာ့ ခဲတံခြ်န္စက္ပါ။ ခဲတံ တစ္ေခ်ာင္းခြ်န္ေပးရင္ ၁၀၀က်ပ္ယူပါတယ္။ အဲလိုနဲ႕ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္မလိုရွိတုန္း ေဘာပင္ေတြလူသံုးမ်ားလာတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္ စီးပြားက်ျပီး စက္ကိုေရာင္းလိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းလုပ္မယ္ဆိုျပီး ေရခဲထုပ္ေတြထုပ္ျပီး လမ္းတကာလွည့္ေရာင္းျပန္ေတာ့လည္း တြက္ေခ်မကိုက္တာနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ၾကံရာမရတဲ့အဆံုး သူေတာင္းစားယူႏိုက္တက္ဆိုတဲ့ ေဘာလံုးကလပ္ဖြဲ႕မယ္ဆိုျပီး ငေပါေဂဟာကလူၾကီးမင္းေတြကို ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ေရခဲထုပ္တစ္ေယာက္တစ္ထုပ္စီေကြ်းျပီး လဘ္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ အဲလိုနဲ႕ပဲ ခုလို ကလပ္ပိုင္ရွင္သူေဌးၾကီးျဖစ္လာတယ္ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

က်န္း - ေအာ္..ဦးေပၚေပၚ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့တာပဲ ။ ခုလိုရွင္းျပေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေဂဟာသူေဂဟာသားေတြအတြက္ေရာ ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ ။

ေပၚ - ေဂဟာအက်ိဳးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္သယ္ပိုးပါလို႕။ ျပီးေတာ့ သူေတာင္းစားေတြ ေဘာလံုးေလ့က်င့္ခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးလိုက္ေကာက္ေပးမယ့္ လူလိုေနပါတယ္။ အဲဒါ ေဂဟာက အၾကီးအကဲေတြ စိတ္၀င္စားရင္ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ပါတယ္လို႕... အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။

မိန္႔ခြန္းေတာ္ႀကီးေခၽြျခင္း

ငါတို႔ဟာ ငေပါမ်ားသာ ျဖစ္ၾကတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငေပါအလုပ္ကိုလုပ္ပါ၊ ငေပါလိုေတြးပါ၊ ငေပါလို က်င့္ႀကံေနထိုင္ပါ။ တခါတရံ လူတည္မ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံရ၍ လူတည္မ်ားကဲ့သို႔ ေတြးေခၚျခင္း၊ က်င့္ႀကံျခင္းမ်ား ျဖစ္မိသည္ရွိေသာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္လည္ ဆင္ျခင္ၾကပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲသတိေပးပါ။ ငါတို႔ဟာ ငေပါေတြ ... ေတာ္ရံုတန္ရံုလူ လိုက္မမီတဲ့ ေဂဟာသားေတြ၊ အဆံုးစြန္ ေပါမယ့္သူေတြ၊ ကမၻာတည္သေရြ႕ ေပါမယ့္သူေတြ ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။

သမိုင္းမွာ မွတ္ေက်ာက္ ကမၺည္းတင္ရမယ္။ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားက စြန္႔ဦးငေပါႀကီးမ်ားဟု ေလးစား အတုယူႏုိင္ရမယ္၊ ငေပါမ်ိဳးဆက္မ်ား ေမြးထုတ္ရဦးမယ္၊ ေနာင္အႏွစ္ ၁၀၀၀ မွာ ျဖစ္လာတဲ့ လူေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၁၀၀၀ တုန္းက ေရွးဦးငေပါႀကီးေတြပါလားဆိုၿပီး အေလးျပဳေနရမယ္။ ငေပါ ျပတိုက္ထဲမွာ ငေပါေတြရဲ႕ လက္ရာ၊ ငေပါေတြရဲ႕ ရုပ္တုေတြ ခ်န္ရစ္ခဲ့ရမယ္။ ငါတို႔ဟာ ငေပါေတြ ျဖစ္တယ္။

ကိုမင္းကိုႏုိင္နဲ႔ နာယကဂ်ီး ဆံုတုန္းက သူကေျပာတယ္ (အဲလို နာမည္ထင္ရွားလူသိမ်ားသူနဲ႔ ကိုင္ေပါက္မွ တခ်ိဳ႕က ျဖဳန္တာ မဟုတ္လား) “တခ်ိန္လံုး နုိင္ငံေရးအေၾကာင္းခ်ည္း ဘယ္စဥ္းစားေနႏုိင္မလဲ တခါတေလလည္း အခ်စ္ကဗ်ာေလးဘာေလး ေရးခ်င္ေသးတာေပါ့” တဲ့။ အဲဂလို တကယ္ဂ်ီးေျပာခဲ့တာေနာ္ ေနာက္တာ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒီေတာ့ သူ႔စကားကိုပဲ ခိုးခ် ေမာ္ဒီဖိုင္းလုပ္ၿပီး ေျပာရပါဦးမယ္ ငါတို႔ဟာ လူသားမ်ားသာျဖစ္တဲ့အတြက္ တခါတေလ မေပါႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ေတြ ႀကံဳရတတ္တယ္။ အဲဒီလို မေပါႏုိင္ရင္ ငါေတာ့ ငေပါျဖစ္ရႈံုးၿပီ ... ဒီတသက္ေတာ့ ဆက္ေပါလို႔မွ ရပါဦးမလား ဆိုၿပီး စိတ္ဓာတ္ မက်ပါနဲ႔ ... စာေရးဆရာဟာ စာခ်ည္းပဲ တခ်ိန္လံုးမေရးႏုိင္သလို၊ လူရႊင္ေတာ္ဟာ တခ်ိန္လံုး ျပက္လံုးမထုတ္ႏုိင္သလို၊ ႏုိင္ငံေရးသမားဟာ တခ်ိန္လံုး ႏုိင္ငံေရး အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ မစဥ္းစား ႏုိင္သလို၊ လယ္သမားဟာ တခ်ိန္လံုး စပါးစုိက္မေနႏုိင္သလို၊ သီခ်င္းေရးဆရာဟာ တခ်ိန္လံုး သံစဥ္ေတြ ရွာေဖြမေနႏုိင္သလို၊ ငေပါေတြဟာလည္း တခ်ိန္လံုး ေပါမေနႏုိင္ပါဘူး။ မေပါဘဲ အနားေပးရမယ့္ အခ်ိန္ေလး ေတြလည္း ထားရပါမယ္။ ေပါလပ္ခ်ိန္ေပါ့။ ဒါမွပဲ ေနာင္တခ်ိန္ ျပန္ေပါတဲ့အခါ အရည္အေသြး ျပည့္မီေအာင္ ေပါႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။

နာယကႀကီး ခုေလာက္ေျပာလိုက္ရင္ ေဂဟာထဲမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ခ်င္ေနၿပီဆိုတာ တလက္မျပရင္ တမိုင္ေလာက္ ျမင္တတ္တဲ့၊ တစ္စင္တီမီတာျပရင္ ကီလိုမီတာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမင္တတ္တဲ့ ငေပါေတြ သေဘာေပါက္ေလာက္ေရာေပါ့ (ဒါကေတာ့ ဗရစ္တစ္ရွ္သမားေကာ ဆယ္လီစိတ္သမားပါ သိေအာင္လို႔ပါ)။ ေဂဟာအက်ိဳး ကုိယ့္အက်ိဳးဆိုၿပီး အၿမဲတေစ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိတဲ့ ငေပါေတြမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို အႏၱရာယ္က်ေရာက္လို႔ ေနပါၿပီ။ နာယကဂ်ီးအေနနဲ႔ ဒါကို တတိယမ်က္လံုးနဲ႔ အကဲခပ္လို႔ သိရွိထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဥကၠဌနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီးသကာလမွာ ဒီမိန္႔ခြန္းေတာ္ႀကီး ကို အေစာတလ်င္ စီစဥ္လို္က္ရျခင္း ျဖစ္တယ္။

ထစ္ခနဲရွိ “ထြက္မယ္” ဆိုတဲ့ ေရာဂါဆန္းတခုဟာ ေဂဟာထဲကို ဘယ္ေနရာက ဝင္မွန္းမသိ ဝင္ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါ၊ ဝက္တုပ္ေကြးတို႔ထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီေရာဂါဆန္းႀကီးအတြက္ ကာကြယ္ေဆးေတာင္ မထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ (က်န္းမာေရးဝန္ဂ်ီးကလည္း ေဂဟာကို ဝင္ၿပီးကတည္းက ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ဘယ္ေခ်ာင္မွာ သြားအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ မသိဘူး - ဤကားစကားခ်ပ္) ဆိုေတာ့ကာ ဒီေရာဂါဆန္းႀကီးကို နယကဂ်ီးလို ကိုယ္ခံအားေကာင္းသူေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္လာပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မပူၾကပါနဲ႔ ... နာယကဂ်ီးက ေခတ္ေဆြး ငေပါႀကီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကာကြယ္ေဆးမရွိေသးတဲ့ ဒီေရာဂါဆန္းႀကီးအတြက္ ေဆးမီးတို တဖံု တီထြင္ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကံစည္ေနပါတယ္။ အဲဒီေဆးမီးတိုဟာ ဘယ္လိုဟာလဲလို႔ မေမးပါနဲ႔ နာယကဂ်ီး ကိုယ္တုိင္ ဘာမွန္း မသိေသးပါဘူး။ အဲသလို ခရီးေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေဆးမီးတိုႀကီးအတြက္ ေဂဟာသူ ေဂဟာသားမ်ားအေနနဲ႔လည္း ဝိုင္းဝန္းအႀကံေပးၾကပါ။

တလက္စထဲ စင္ကာပူက ငေပါေတြျဖစ္ေနတဲ့ ေရာဂါကိုလည္း ႀကံဳတုန္းေလး ဝုိင္းဝန္းအေျဖရွာၾကရေအာင္ပါ။ စင္ကာပူမွာ အပုန္းကူးစက္ေရာဂါႀကီးတခု စြဲကပ္လို႔ေနပါတယ္။ ငါတို႔ရဲ႕ တြင္း ၂ ႀကီးမွသည္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ဂ်ီး သံလြင္ဟီးရိုးထိ ဒီကပ္ေရာဂါစြဲကပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေရာဂါဟာလည္း “ထြက္မယ္” ေရာဂါေလာက္မဆိုးေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိုးတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ လူတည္ေတြ ဆီက လာတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေဆးကိုေတာ့ ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တုိင္ ပုန္းၿပီးရွာပါလိမ့္မယ္။

ဒီေတာ့ ခ်ဳပ္ရရင္ (မခ်ဳပ္လို႔လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး ေပါစရာ အဲ ေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူး) ငါတို႔ဟာ ငေပါမ်ားျဖစ္ၾကတယ္၊ တခါေပါရံုနဲ႔ တသက္လံုး ငေပါျဖစ္တယ္၊ ေဂဟာမွာ ဝင္ေပါက္သာရိွၿပီး ထြက္ေပါက္မရွိဘူး။ အဲဒီထြက္ေပါက္ကို လူႀကီးျမင္းမ်ားသာသိတယ္၊ သိတဲ့ လူႀကီးျမင္းေတြက ထြက္ခြင့္မရွိဘူး၊ တခါတေလ ငေပါေတြအေနနဲ႔ နားနားေနေနေပါခြင့္ရွိတယ္၊ ေဂဟာမွာ ပင္စင္မရွိဘူး၊ ခြင့္ယူခြင့္ရွိေပမယ့္ ခဏတျဖဳတ္ပဲရမယ္၊ ပ်င္းခြင့္ရွိတယ္၊ ငိုက္ခြင့္ရွိတယ္၊ ငိုင္ခြင့္ရွိတယ္၊ ငတ္ခြင့္ရွိတယ္၊ ငိုခ်င္ရင္ေတာ့ ေဂဟာအျပင္ထြက္ငိုပါ။ ေငါက္ခြင့္ကေတာ့ နာယကဂ်ီး အပါအဝင္ လူဂ်ီးျမင္းေတြ ဆီမွာရိွတယ္ ဟဲဟဲ။

နာယကဂ်ီးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးေမာသြားၿပီ။ အသက္ကရေနၿပီ။

ခုလို ေနျပန္ေကာင္းခါစမွာ ေဂဟာအက်ဳိးကို ရည္သန္၍ ဘယ္သူမွ မေတာင္းဆိုဘဲ ငေပါပီသစြာနဲ႔ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ရင္း ဒီမိန္႔ခြန္းေတာ္ႀကီး ေခၽြခြင့္ရတဲ့အတြက္ ငေပါမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူး ေဂၚဇီလာေလာက္တင္ပါတယ္။

ေလာင္းလစ္ဗ္ သေပါစ္
နာယကဂ်ီး

ေလွ်ာက္လႊာ လက္ခံျခင္း (၂၇)

ေလွ်ာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန၏ သီတင္းကၽြတ္စတိတ္႐ိႈး အစီအစဥ္အၿပီးတြင္ မ်က္ႏွာရသြားသူမွာ ရာထူးမရေသးသည့္ ေပါေလာင္းလ်ာ အိဖူးျဖစ္သည္ ... ထုိကေလးမသည္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကလဘေဝး အဲေလ ကေလးဘဝကတည္းက အခြံေတြ အိတ္ေတြသိမ္းျခင္း စုေဆာင္းျခင္း အလြန္ဝါသနာႀကီးသည္ဟူ၏ .. သုိ႔ျဖင့္ သို႔ျဖင့္ .......

သီတင္းကၽြတ္စတိတ္ရႈိးႀကီးသည္ ပရိသတ္တို႔၏ တေျဖာင္းေျဖာင္းရိုက္ခ်ဳိးသံမ်ားႏွင့္ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးစီးသြားေလေသာ္ ... ေဂဟာတာဝန္ရွိ လူႀကီးျမင္းမ်ားက မူးမူးရူးရူးႏွင့္ ေအးေဆးနားေနခိုက္ ေပါေလာင္းလ်ာသည္ သူ႔အတြက္ အကြက္ေခ်ာင္းေလသည္ .. လူႀကီးျမင္းမ်ားကလည္း “ဟယ္ သူေပ်ာ္သလိုေနပါေစ” ဟု သေဘာဒါးႀကီးမားစြာ ခြင့္လႊတ္လွ်င္ ေပါေလာင္းလ်ာသည္ စင္ပတ္ပတ္လည္ကို တစ္ပတ္ပတ္ၾကည့္ကာ တစ္ကုိယ္ရည္တည္း ငါးသေလာက္ၿပံဳးၿပံဳးေလသည္ .. “ငွင္း ငွင္း ငွင္း”

ထုိ႔ေနာက္ လူႀကီးျမင္းမ်ား နားေနရာသို႔ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေသးသည္ .. ပံုစံက လူမသိသူမသိတစ္ခုခုကို အႀကီးအက်ယ္လုပ္ေတာ့မည့္ပုံစံမ်ဳိး .. လူႀကီးျမင္းမ်ားမွာလည္း ေပါေလာင္းလ်ာကို သတိမထားႏုိင္ .. အမႈေရွာင္က ပိုးလုိးပက္လက္လန္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ .. နာယကဂ်ီးႏွင့္ ေထာက္ခ်ဳပ္တို႔မွာ ညင္းႏွင့္ေထာင့္ ဘယ္ဟာပိုၿပီးႀကီးသလဲ ဟူသည့္အေၾကာင္းအရာကို လူသတ္ေတာ့မည္စတုိင္ျဖင့္ ျငင္းခုန္လ်က္ရွိေပသည္ .. တြင္း-၂ မွာလည္း သူ႔သီခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ေက်နပ္မႈေတြရကာ “ေအာ္ေဟာေဟာ့ေဟာ္ေဟာ္” ဆုိသည့္ အဆဲြအငင္ကုိ ထပ္ကာထပ္ကာ ေလ့က်င့္လ်က္ရွိေနသည္ .. သဘာငတိႏွင့္ငွက္ကထမွာလည္း ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ႏွင့္ေရာ့ခ္ကုိ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွေနကာ အထာအျပည့္ျဖင့္ ဂုိက္ေပးၾကမ္းလ်က္ရွိေနသည္ .. ဝန္ႀကီးမ်ားမွာလည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လ်က္ ဒုိင္ကုိင္သူ casher လုပ္သူ ထုိးသူ ေလ်ာ္သူတို႔ျဖင့္ ကုိယ့္အဖြဲ႕ႏွင့္ကိုယ္ စည္ကားလ်က္ရွိေပသည္ ..

အလုိ .. သဘာငတိႏွင့္ငွက္ကထနားမွာ ဂုန္နီအိတ္တစ္လံုးပါလား .. ေပါေလာင္းလ်ာမ်က္စိက ဖ်တ္ကနဲေတြ႔ျမင္လုိက္ရသည့္ ဂုန္နီအိတ္ကုိ စူးစုိက္ၾကည့္လ်က္ရွိသည္ .. ေအာ္ ဒင္းတုိ႔က အန္ဖုိ႔ယူထားတာပါလား ဟုသေဘာေပါက္သြားခ်ိန္တြင္ ေပါေလာင္းလ်ာသည္ “ငွဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ” ဟူ၍ စုန္းမလုိလုိ ျမင္းဟီသလုိလုိ ရီလုိက္ၿပီး လူႀကီးျမင္းႏွစ္ေယာက္နားသုိ႔ အသာတိုးသြားကာ အလစ္တြင္ ဂုန္နီအိတ္ကိုဆဲြယူလာခဲ့ေလသည္ .. အိတ္ထဲကို ကပ်ာကယာငံု႔ၾကည့္လုိက္ၿပီး စိတ္ေအးသြားသည္ .. အိတ္ကအလြတ္ႀကီးရွိေသးတယ္ .. အန္ေပါင္းေတြမေပးေသးဘူး ..

ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ ဂုန္နီအိတ္ႀကီးေက်ာတြင္ထမ္းကာ စင္ပတ္လည္ရွိ ဟုိက္ေကာ္မရွင္နာပုလင္းမ်ား .. ဂရမ္းပုလင္းမ်ား .. ရႈိင္ရယ္ကလပ္ပုလင္းမ်ား .. ေရသန္႔ဘူးမ်ားကုိ တစ္စစီလုိက္ေကာက္ကာ အိတ္ထဲသို႔သြတ္သြင္းေနေလသည္ .. ရႈိးမွာ အေတာ္ေအာင္ျမင္သည္ဟုေျပာရမည္ပင္ .. ပုလင္းေတြ ေတာင္ပံုယာပံုႏွင့္ စင္တစ္ပတ္ေတာင္ မျပည့္ေသး .. ေပါေလာင္းလ်ာ၏အိတ္ႀကီးပင္ျပည့္လုျပည့္ခင္ .. အေတာ္လည္းေလးလာၿပီျဖစ္ရာ ေပါေလာင္းလ်ာသည္ ဂုန္နီအိတ္ျဖင့္အလုပ္မျဖစ္သည္ကုိ စဥ္းစားမိသည္ .. ထုိ႔ေၾကာင့္ စင္ေနာက္ဖက္မွႀကိမ္အမႈိက္ျခင္းႀကီး ယူခ်လာၿပီး ပုလင္းအိတ္ႀကီးကို အမႈိက္ျခင္းထဲထည့္ အမႈိက္ျခင္းကုိႀကိဳးနဲ႔ဆဲြကာ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနေလသည္ ..

ဟုိက္ေကာ္မရွင္နာႏွင့္ ရႈိင္ရယ္ကလပ္ပုလင္းမ်ားမွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္ .. ေပါေလာင္းလ်ာက ဘယ္ဒုိင္တြင္ျပန္သြင္းရပါ့ဟုစဥ္းစားေနသည္ .. ဟုိက္ေကာ္မရွင္နာအခြံတစ္ေတာင့္ဆိုလွ်င္ ဟုိက္ေကာ္မရွင္နာရွစ္ပက္ျပားတစ္ပုလင္းရသည္ .. ရွစ္ပက္ျပားအခြံဆုိလွ်င္ ေလးပက္ျပားတစ္ပုလင္းရသည္ .. အျခားပုလင္းမ်ားလည္း ထုိ႔နည္းတူ .. သူရထားသည့္အခြံေတြက အေတာင့္ေတြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ခုိင္ၿပီဟု ေတြးမိရင္း ေပါေလာင္းလ်ာ၏မ်က္ႏွာမွာ စပ္ၿဖီးၿဖီးျဖစ္လာသည္ .. ပင္လယ္ကမ္းမွ သဲမ်ားျပန္႔ႀကဲေနသကဲ့သုိ႔ ပုလင္းေတြကလည္း ေကာက္မကုန္ ..

စင္ကုိတစ္ပတ္ျပည့္ဖို႔ တစ္ျခမ္းအလုိတြင္ ေပါေလာင္းလ်ာသည္ ပုလင္းတစ္လံုးကိုေတြ႔လုိက္သည္ .. ေလဘယ္ပုလင္းအခြံျဖစ္သည္ .. ဟယ္ ပြတာပဲ ေရမစိမ္ဘဲပြၿပီ ဟုေၾကြးေၾကာ္လုိက္ရင္း အခြံကိုဝမ္းသာအားရအေကာက္ ေျခေထာက္က ပုလင္းဖံုးေလးတစ္ခုကို တက္နင္းမိျပန္သည္ .. ပုလင္းကုိေကာက္ကာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသည့္အလား လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈကာ ဝမ္းသာပီတိမ်ားျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ျဖာထြက္လာသည္ .. ထုိ႔ေနာက္ ေရွ႕ဆက္သြားမလုိလုပ္ၿပီးမွ ေျခေထာက္ေအာက္ အဖံုးကိုျပန္ငံု႔ၾကည့္လုိက္သည္ .. ရႈိင္ရယ္ကလပ္ပုလင္းဖံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ေလွႀကီးျဖင့္ ေကာက္ယူလုိက္ၿပီး အဖံုးတြင္းကံစမ္းမဲဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္ .. ေပါေလာင္းလ်ာသည္ သူ႔မ်က္စိကိုပင္သူမယံုႏုိင္ .. ျပဴးၿပဲၾကည့္ တစ္ပတ္လွည့္ၾကည့္ မ်က္လံုးကိုပြတ္ၾကည့္ ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ၾကည့္လုိက္ျပန္သည္ .. ၿပီးလွ်င္ေတာ့ “ဟေရး .. ငါဟဲ့” ဟုကမာၻတစ္လႊား ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကြးေၾကာ္လုိက္သည္ ..

ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးေနာက္ ေကာက္စရာရွိသည့္ပုလင္းခြံမ်ားကို အျမန္ဆံုးလိပ္ႏႈန္းနဲ႔ေကာက္ .. အားလုံးေကာက္အၿပီး တကၠစီငွားရန္ စတိတ္စင္အေဝးသို႔ထြက္လာသည္ .. လူႀကီးျမင္းမ်ားမွာလည္း ေပါေလာင္းလ်ာကုိ သတိမမူမိေသး .. ေပါေလာင္းလ်ာက မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနေသာမ်က္လံုးျပဴးႀကီးျဖင့္ လူႀကီးျမင္းမ်ားကို ေလးေလးစားစားၾကည့္လုိက္ၿပီး “စိတ္ခ်ပါ ေဂဟာအက်ဳိးကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ေပါသြားမွာပါ” ဟု သစၥာဆုိသလုိလို တုိင္တည္သလိုလုိလုပ္ၿပီး တကၠစီေပၚတက္သြားေလသည္ ..

လူႀကီးျမင္းမွာလည္း အတန္ၾကာသည္အထိ နားေနတုန္း .. ခဏေနမွ ငွက္ကထက “သဘာငတိ .. ဒီနားက ဂုန္နီအိတ္ဘယ္ေရာက္သြားတုန္း” ဟု ေမးေလသည္ .. သဘာငတိက ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္စတုိင္ျဖင့္ လက္တခါခါလုပ္ကာ “ကုိယ္ဘယ္သိမလဲ .. ေမာင္ရင့္နားယူထားတာပဲ .. ေပ်ာက္သြားလုိ႔ေတာ့ မင္းကိုေအာ္ၿပီးဆဲ” ဟု လက္တန္းသီခ်င္းစပ္ေလသည္ .. ေဘးတြင္ အိပ္ေနေသာအမႈေရွာင္က “ဟမ္ ဘာလဲ ဘာေပ်ာက္လုိ႔ ဆဲတာလဲ” ဟု အိပ္မက္ေယာင္သလုိျဖစ္ၿပီး လန္႔ႏုိးလာသည္ .. အမႈေရွာင္အသံေၾကာင့္ တျခားလူမ်ားကလည္း အာရုံစုိက္မိၿပီး ဂုန္နီအိတ္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ၾကေလသည္ .. နာယကဂ်ီးက “ဒီဂုန္နီအိတ္ဟာ သာမန္ကာလွ်ံကာမဟုတ္ဘူး .. ေဂဟာအထင္ကရလူႀကီးျမင္းမ်ားရဲ႕ အန္အိတ္ ျဖစ္တယ္ .. ေတြ႕ေအာင္ရွာၾကေလာ့” ဟုအမိန္႔ေပးေလသည္ ..

စင္ကုိပတ္ကာရွာၾကေလသည္ .. ေျဗာင္ေတာင္ေတာင္ ေဗေဗ့ဂ်ိခ်ကာ စင္၏ေရွ႕ျခမ္းေနာက္ျခမ္းခဲြရွာၾကသည္ .. “ထူးျခားရင္ သတင္းပို႔ပါ” ဟုလည္း တြင္း-၂ ကေျပာေသးသည္ .. စင္ေနာက္ျခမ္းတြင္ တာဝန္က်သူမ်ားက ရုတ္တရက္ထေအာ္လိုက္သည္ .. “ ထူးျခားတယ္ ထူးျခားတယ္” “သတင္းပို႔မယ္ ေရွ႕ျခမ္းလူေတြ နားေထာင္ပါ .. စင္ေနာက္တြင္ ထားထားေသာ ေဂဟာအမႈိက္ျခင္းမွာလည္း ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိေၾကာင္း” ဟု ငွက္ကထက အသံၿဗဲႀကီးျဖင့္ သတင္းပို႔ေလသည္ ..

လူႀကီးျမင္းမ်ား ေခါင္းေတာက္ေလၿပီ .. မည္သူနည္း .. ေဂဟာပုိင္ပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူသူ .. မေတာ္လုိ႔ အင္တာနက္မွာ တင္ေရာင္းလုိက္လွ်င္ ေဂဟာအေမြအႏွစ္မ်ား ပ်က္သုဥ္းရေခ်ၿပီ .. မျဖစ္ေပ .. “အားလံုးပဲ အစည္းအေဝးလုပ္မယ္” နာယကဂ်ီးက ႏႈိးေဆာ္လုိက္သည္ .. အစည္းအေဝးလုပ္ရန္ စားပြဲသုိ႔ျပန္သြားၾကျပန္သည္ .. အစည္းအေဝးလုပ္ရန္ အားလုံးထုိင္ကနန္းက်အၿပီး “ဒါဟာ ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ဘူး” ဟု စကားစရုံရွိေသး .. အစည္းအေဝးလုပ္ရာ စားပြဲသို႔ဦးတည္ေမာင္းလာေနေသာ Light Truck တစ္စီးကိုျမင္ရေလသည္ ..

ကားမွာ ကေခ်ာ္ကခၽြတ္ျဖင့္ေမာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္ .. ဟုိယိမ္းဒီထုိး ကားမွေမာင္းတတ္ရဲ႕လားမသိ .. ကားမီးႀကီးကလည္း ထုိးထားသျဖင့္ မည္သူေမာင္းလာမွန္း လူႀကီးျမင္းမ်ားစဥ္းစားမရ .. အေျခအေနလည္းမလွသျဖင့္ စားပြဲကိုစြန္႕ကာ စတိတ္စင္ေပၚတက္ေျပးၾကေလသည္ .. Light Truck ႀကီးမွာ စင္ေရွ႕နားတြင္ fast & furious ထဲက ၿပိဳင္ကားမ်ားလို drift ဆြဲကာ ရပ္လုိက္သည္ .. ထုိ႔ေနာက္ကားမီးကိုပိတ္ကာ ေမာင္းသူက ကားေပၚမွဆင္းလာသည္ ..

ထုိအခါ “ဟယ္” “ဟာ” “ဘယ္လုိ” အာေမဋိတ္သံစံုလင္စြာျဖင့္ “အိဖူးပါလား” ဟုအေျဖေပၚသြားေလသည္ .. ေပါေလာင္းလ်ာအိဖူးသည္ ေအာင္ႏုိင္သူ စစ္သူႀကီးအၿပံဳးမ်ဳိးျဖင့္ အားလံုးကုိတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လုိက္ၿပီး ကားေနာက္ခန္းတြင္ ဖံုးထားေသာ တာလပတ္စႀကီးကို ဖယ္လွပ္ျပသလုိက္သည္ .. တာလပတ္စေအာက္တြင္ကား ဟုိက္ေကာ္မရွင္နာပုလင္းမ်ား ...။ ထုိ႔ေနာက္ အိတ္တစ္လံုးထဲတြင္ ပိုက္ဆံမ်ား ..။ ၿပီး ေဂဟာ၏ အေမြအႏွစ္ျဖစ္ေသာ အန္အိတ္နဲ႔အမႈိက္ျခင္း ..။

“ဒီေလာက္နဲ႔ဆုိလုံေလာက္တယ္မလား .. တို႔ေတြလည္း အိပ္စကပ္ရွင္း (တံေတြးမ်ား ျဖာထြက္သြားသည္) ထြက္ၾကမယ္ ဒီေဂဟာကားႀကီးနဲ႔” ဟု ေပါေလာင္းလ်ာက အဆုိျပဳေလသည္ .. လူႀကီးျမင္းမ်ားမွာလည္း ေဂဟာရန္ဘံုးေငြလည္းရ ရႈိင္ရယ္ကလပ္က ေပါက္ေသာကံစမ္းမဲကားႏွင့္ ေသာက္လညး္ေသာက္ သြားလည္းသြားရမည့္ ခရီးစဥ္ျဖစ္သျဖင့္ မျငင္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ေဟးကနဲေအာ္ကာ စင္ေပၚမွေျပးဆင္းလာၾကသည္ ..

ုထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ေဂဟာကားႀကီးသည္ လူႀကီးျမင္းအားလံုးကိုတင္ကာ ၿမိဳ႕တစ္ပတ္အရင္ပတ္ၾကေလသည္ .. အားလံုးက ေပါေလာင္းလ်ာကို သူရဲေကာင္းဘဲြ႕အပ္ႏွင္းကာ ရာထူးေပးဖို႔ စဥ္းစားၾကေလသည္ .. ေပါေလာင္းလ်ာမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေလညင္းကုိခံယူရင္း ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးလုပ္ကာ ရာထူးကုိ အားနာစြာျဖင့္ လက္ခံလုိက္ရေတာ့ေလသည္ ..
(ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ)