ငေပါ ဝန္ဂ်ီးဂ်ဳပ္ ခန္႔အပ္ေၾကာင္း သဝဏ္လႊာ

တေန႔သ၌ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အားအားရွိခိုက္ ဘေလာ့ေလာကတခြင္ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ လမ္းသလားေနစဥ္ သူ႔ကို ဂ်က္လီႏွင့္တူသည္ဟု ေျမႇာက္ေပးသူမ်ား ရွိကတည္းက မ်က္မွန္နက္ကို မခၽြတ္တမ္းတပ္ခါ ကုတ္အကႌ်လိုလို ဂ်ာကင္လိုလို အနက္ေရာက္ အကႌ်ပြပြႀကီးကိုဝတ္ေလ့ရွိသူတဦး ကၽြႏ္ုပ္ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္။

ဂ်က္လီ။ ။ ဒီမွာ ... ခင္ဗ်ားက ငေပါမ်ားေဂဟာ ဆိုတာရဲ႕ နာယကႀကီးမွတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဟုတ္မွာပါ။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ အေတာ္ေပါပံုပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေပါပံုေပါနည္းၾကည့္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ ေပါသက္ရင့္ေနပံုဆိုေတာ့ ဒါ နာယကႀကီးပဲ ဆိုတာ က်ေနာ္အတတ္ေျပာႏုိင္တယ္။

ႏုပ္။ ။ ဟုတ္လိုက္ေလ ကိုဂ်က္လီရယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ေဟာဒီဘေလာ့ေလာကရဲ႕ အထင္ကရ ငေပါေဂဟာႀကီးက ေခတ္ေဆြးငေပါ နာယကႀကီး ျဖစ္ေတာ့သကိုး။ ကဲ ဘာကိစၥ။

ဂ်က္လီ။ ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္း ရာထူးတေနရာ လိုခ်င္လို႔ပါ။

ႏုပ္။ ။ အင္း ကိုဂ်က္လီၾကည့္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ ေပါႏိုင္မယ့္သူပဲ။ ဘာလို႔ ေဂဟာကို ဝင္ခ်င္တာလဲ။

ဂ်က္လီ။ ။ ဝင္ခ်င္တာ မဝင္ခ်င္တာက အသာထားပါဗ်ာ။ က်ဳပ္က ဝန္ႀကီးတေနရာ ရခ်င္တာ။

ႏုပ္။ ။ ဝန္ႀကီးေတြကေတာ့ ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ။ လူက ျပည့္သေလာက္ရွိေနၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစား။ ဘာဝန္ႀကီး လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာကို။

ဂ်က္လီ။ ။ တကယ္ကေတာ့ လယ္ရာျပန္စားေရး ဝန္ဂ်ီးလုပ္ခ်င္တာဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ား ဦးသြားၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ အဲ သိၿပီ ခင္ဗ်ားတို႔ ေဂဟာမွာ ဝန္ႀကီးဂ်ဳပ္လစ္လပ္ ေနတယ္။ က်ဳပ္ ဝန္ႀကီးဂ်ဳပ္ လုပ္မယ္ဗ်ာ။

ကၽြႏု္ပ္ အလြန္အင္မတန္မွ အံ့ၾသသြားသည္။ အႏွီရာထူးကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တခါမွ မစဥ္းစားစဖူး။ ထိုသို႔ေသာ ရာထူးမ်ိဳးကို ဤပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္က သတိတရ ရွိသြားေခ်ၿပီ။ ထိုကိစၥအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အေရးေပၚစည္းေဝး ေခၚမွျဖစ္ေတာ့မည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ငေပါေဂဟာ ဘုတ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအနက္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဂ်ီေတာ့ထဲတြင္ မီးစိမ္းေနသူမွာ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္က ျပန္ေရာက္ခါစ ရံုးတြင္ဖင္ၿမဲေနေသာ တြင္းတူး ဗီလိန္သာ ရွိေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မေႏွာင့္ယွက္ပင္ မေႏွာက္ယွက္ ခ်င္ေသာ္ျငား ထံုးစံအတိုင္း ပလံု ပလံု လုပ္လိုက္ရေခ်သည္။ အိပ္မႈံစံုမႊား မ်က္ေခ်း ဗလျပစ္ျဖင့္ ထလာေသာ တြင္းတူးမွာ ကၽြႏု္ပ္ကို ႀကိမ္ဆဲေခ်ေရာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ဒါက ေဂဟာ ေကာင္းက်ိဳးမဟုတ္တံုေလာ။

တြင္းတူး။ ။ ဘာတုန္း အစ္မဂ်ီးရာ ရႈပ္လိုက္တာ ဒီမွာ အိပ္မက္ထဲ အြန္ေစာနဲ႔ ...။

ႏုပ္။ ။ အြန္ေစာနဲ႔သာေျပာေန နင့္မီးကလင္းေနတာဟ။ အိပ္ခ်င္လည္း မီးပိတ္ၿပီးမွ အိပ္ေပါ့။ နင္တို႔စင္ကပူရမွာ မီးခေတြ ေစ်းက ႀကီးကႀကီးသနဲ႔။

ထိုအခါ တြင္းတူးမွာ ခဲေပါင္းမ်ားစြာ မွန္ထားေသာ သံဓာတ္တိုင္ႀကီးကဲ့သို႔ ရႈံ႕တြ လိန္တြန္႔ရင္း ပ်င္းေက်ာ ဆြဲေလသည္။

ႏုပ္။ ။ ဒီမွာ အသင္းကိစၥ အေရးေပၚၿပီေဟ့။ ခု ဝန္ႀကီးဂ်ဳပ္ ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့သူ တေယာက္ ေပၚလာၿပီ။ အဲဒါတုိင္ပင္ခ်င္လို႔။

တြင္းတူး။ ။ ဟမ္ .. ဟုတ္လား။ အဲ့ရာထူးကို က်ေနာ္တို႔ေတာင္ မစဥ္းစားမိပါလား အစ္မဂ်ီးရဲ႕။

ႏုပ္။ ။ ေအးေလ တို႔ေဂဟာရဲ႕ေပၚလစီကိုက ကိုယ္ဦးကိုယ္ယူစနစ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္ေတာ္ ေၾကာင္းကို ကိုယ္ပဲေသခ်ာသိတာဆိုေတာ့ ခု ဒီလူကလည္း သူ႔ကိုယ္သူ အရမ္းေတာ္တယ္ေျပာေနတယ္။ ၾကည့္ရတာ ငါတို႔ နင္တို႔နီးနီးေတာ္ပံုပဲေနာ္ … (တြင္းတူးမွာ ညစ္လိန္လိန္ေနသျဖင့္ အနည္းငယ္ ပင့္ေပးလိုက္ရေသးသည္)

တြင္းတူး။ ။ အဲဒါေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီေလ။ သို႔ေသာ္ သူက က်ေနာ္တို႔ထက္မ်ား ရာထူးၾကီး သြားမလား။ ဟုိလူေတြလည္းစိုးရိမ္မွာပဲေနာ္။

ႏုပ္။ ။ ဒီကိစၥ ငါရွင္းပါ့မယ္။ လြယ္လြယ္ေလး။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တာထက္လြယ္တယ္။ သူက ဝန္ႀကီးေတြရဲ႕ အထက္မွာရွိေပမယ့္။ ငါတို႔ ဘုတ္အဖြဲ႕ရဲ႕ေအာက္မွာပဲ ငွဲငွဲ။

တြင္းတူး။ ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ခု ငတိ မအားလို႔ က်ဳပ္တေယာက္တည္း ေဂဟာအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတယ္။ အဲဒါသူ႔ကိုပါ ညာတာပါေတးနဲ႔ ဘုတ္အဖြဲ႕ထဲထည့္ၿပီး လုပ္ခိုင္းရရင္ ေကာင္းမွာပဲ။

ႏုပ္။ ။ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆို ခန္႔လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ငွဲငွဲ ငါတို႔ေဂဟာက ဟိုအစိုးရသစ္ထက္ ဝန္ႀကီးဂ်ဳပ္ေစာခန္႔တာဟ။ ေတာ္ၾကာ သူတို႔ကဝန္ႀကီးဂ်ဳပ္ေရြးၿပီး ငါတို႔မွာ ဝန္ႀကီးဂ်ဳပ္မရွိရင္ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ သေဘာနဲ႔ ခန္႔တယ္ပဲ ထားပါေတာ့ဟာ။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ ေပါသက္ရွိတဲ့ သူတေယာက္ပါ။ သူဘယ္ေလာက္ေပါေၾကာင္း သူ႔ကိုယ္သူ ေထာက္ခံထားတယ္။ မ်က္မွန္နက္ႀကီးနဲ႔ ကုတ္အကႌ်မည္းႀကီးနဲ႔ မသိရင္ အေမရိကန္ ဂိုဏ္းစတားလိုလို ဘာလုိလိုနဲ႔။ ဝန္ဂ်ီးဂ်ဳပ္က ခုလိုပံုနဲ႔ဆိုေတာ့ လူရွိန္တာေပါ့ဟာ။

တြင္းတူး။ ။ အိုေက အစ္မဂ်ီး။ ခ်ဗ်ာ။ က်ဳပ္လည္းသက္သာ ေဂဟာလည္း လူတိုး ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပလဲ။

တြင္းတူးသည္ သူမလုပ္ရၿပီးေရာ ဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ လွ်င္ျမန္စြာ ေထာက္ခံေလသည္။ ကၽြႏ္ုပ္ နာယကဂ်ီးသည္ အလြန္႔အလြန္မအားလပ္သည့္ ၾကားမွ ေဂဟာအက်ိဳးကို စြမ္းစြမ္းတမံ ထမ္းေဆာင္ ခ်င္ေသာ ဆႏၵျဖင့္ ဘုတ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားထံ စာလႊာေတာ္ဂ်ီးမ်ားကို လွ်င္ျမန္စြာ လႊတ္လိုက္ေလရာ .. လူႀကီးျမင္းမ်ားထံမွ ထင္ထားသည့္အတိုင္း (ဖတ္ပင္ဖတ္ရဲ႕လားမသိ) ေထာက္ခံပါသည္ ဟူေသာ စာမ်ား ပလူပ်ံေအာင္ ေရာက္ရွိလာေလေတာ့သည္။

ႏုပ္။ ။ ဟဲ့ဒါဆို ငါေၾကညာလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။

တြင္းတူး။ ။ ေကာင္းသလိုုလုပ္ပါဆိုဗ်ာ။ ေနာက္ထပ္လာမေႏွာက္ယွက္နဲ႔ေတာ့။

ထိုအခါ ကၽြႏ္ုပ္မွာ တြင္းတူးဘက္မွ ကိုဂ်က္လီဘက္သို႔ လွည့္ရျပန္သည္။

ႏုပ္။ ။ ကိုဂ်က္လီေရ။ ခု ကိုဂ်က္လီကို ဝန္ဂ်ီးဂ်ဳပ္ခန္႔ၿပီ။ ကဲ ေဂဟာကိုသြားၿပီး အဖြဲ႕သားေတြနဲ႔ ေတြ႕ ေပါႏိုင္သမွ်သာ ေပါေပေတာ့ဗ်ိဳ႕။ တခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္ နာယကဂုဏ္ ၇ ပါးဆိုတာ ရွိတယ္တဲ့ ..။ တကယ္က ၆ ပါးပါ။ အဲဒီ ၆ ပါးလံုး ကၽြႏ္ုပ္မသိိလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ တပါးထပ္ထည့္ထားတာ။ အဲဒီထပ္ထည့္ထားတဲ့ ဂုဏ္က “ေပါဂုဏ္” တဲ့ .. ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ ေဘာ္ဒါျဖစ္တဲ့ ကိုဂ်က္လီအေနနဲ႔ နာယကဂ်ီး ရဲ႕ေပါဂုဏ္ကိုေတာ့ မဖ်က္စီးေစခ်င္ဘူး။

ဂ်က္လီ။ ။ ဟာ ဟုတ္ၿပီဗ်ိဳ႕ ...။ စိတ္ခ်၊ မပ်က္ေစရဘူး။ နာယကႀကီးရဲ႕ ေပါဂုဏ္ေတြ တိုးတက္ ေစရမယ္။ ကမၻာေပၚမွာရွိရွိသမွ် ဝန္ဂ်ီးဂ်ဳပ္ေတြထက္ ေပါမယ္။ အေပါတကာ့ထြတ္ေခါင္ ေပါမင္းေနာင္ ျဖစ္္ေအာင္ကို ေပါပါမယ္။ က်ေနာ့္ထက္ေပါတဲ့ ဝန္ဂ်ီးဂ်ဳပ္ေပၚလာရင္ အျမစ္ျဖဳတ္ပစ္မယ္။ ဒန္ဒန္႔ဒန္ …။

ကိုဂ်က္လီမွာ ျမန္မာ့ဂီတကိုလည္း ဝါသနာထံုသူတဦးျဖစ္ေပရာ … ပါးစပ္ဆိုင္းတီး၍ ေကြးေနေအာင္ ကရင္း ကၽြႏု္ပ္အနားမွ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထြက္ခြာသြားေလေတာသည္။

ငေပါေဂဟာ၌ ဝန္ဂ်ီးဂ်ဳပ္သစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းအစီအစဥ္ ဤတြင္ ၿပီးဆံုးပါၿပီ။