ရာဇဝင္ထဲမွာ နယကကိုထားရစ္ခဲ့
တေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္္သည္ ႐ံုးမွအပိုင္စားေပးထားေသာ သခ်ၤာစကၠေခၚ ကြန္ပ်ဴသ (ယိုးဒယားသံျဖင့္) ေရွ႕၌ အလုပ္မ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ေန႔လည္စာရစ္ကာ အိပ္ငိုက္ေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ ဘြားကနဲ ေပၚလာေသာ က်က္သေရအလြန္မရွိသည့္ ေမာင္အန္ဒီ၏ မ်က္ခြက္ႀကီးေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကာ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္ျပန္ေခၚရမတတ္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္။
ေမာင္အန္ဒီ။ ။ ဘူးထြားဟားဟားဟားဟား။
ကၽြႏု္ပ္။ ။ ေအာင္မယ္ေလး ေသာက္ပလုတ္တုပ္။ ကလူကလူကလူ။ ဟာ လန္႔လိုက္တာ။ ဘာတုန္းဟ။ ဒီမွာ ငါ အလုပ္လုပ္ေနတာ မေတြ႕ဘူးလား။
ေမာင္အန္ဒီ။ ။ လုပ္မေနနဲ႔။ ဒါမ်ိဳးေတြ႐ိုး ဟိုးဟိုးေနၿပီ။ အလုပ္လုပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနတာမ်ား။ မသိရင္ခက္မယ္။
ကၽြႏ္ုပ္။ ။ သိရင္လည္း ၿပီးေရာဟာ။ ငါဆက္ငိုက္မလို႔။ ပ်င္းရင္လည္း ညီညီ့ဆီသြားလည္ခ်ည္။
ေမာင္အန္ဒီ။ ။ ဟဲဟဲ ခုပဲ ညီညီ့ဆီကျပန္လာတာ။ က်ဳပ္တုိ႔ အ႐ူး အေပါဂိုဏ္းဖြဲ႕မလို႔။ အဲဒါ ပါမလား လာေမးတာ။
ထိုသို႔ေသာ ေမာင္အန္ဒီ၏ စကားအဆံုးတြင္ ကၽြႏု္ပ္၏ အိပ္ငိုက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ား ႐ုတ္တရက္ ျပဴးက်ယ္သြားကာ အလြန္စိတ္ဝင္စားမိသြား၏။ ကၽြႏ္ုပ္၏ မီးခဲျပာဖံုး ပညာခန္းမ်ား ျပရန္ေနရာ ေတြ႕ေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ပညာရွိတို႔ မည္သည္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း၊ ဝမ္းသာျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္း စသည္တို႔ကို တပါးသူအား ျမင္ခြင့္မေပးေသာ ထံုးစံရွိရကား ... မ်က္ႏွာ၌ မည္သည့္ အမူအရာမွ မေပၚလြင္ေအာင္ဖံုးဖိရင္း ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ျပန္လည္ ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
ကၽြႏ္ုပ္။ ။ အိမ္း နင္တို႔ ဂိုဏ္းဖြဲ႕တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ငါ့ကိုပါေစခ်င္ရင္ေတာ့ ဥကၠဌ ရာထူူးေပးမွ ျဖစ္မယ္ (ထိုသို႔ေျပာေနခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်က္ႏွာမွာ အလြန္တည္ၾကည္ေလးနက္ကာ ရာထူးမမက္ ေသာ္လည္း ေပါျခင္းတာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခ်င္လြန္းသည့္႐ုပ္ ေပါက္ေနသည္ဟု ေနာင္ေသာအခါ ေမာင္အန္ဒီက ေလးစားသမႈျဖင့္ ျပန္လည္ေျပာျပသည္။ ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေနေပါ့)
ေမာင္အန္ဒီ။ ။ အာ ဒါေတာ့ရဘူးဗ်။ က်ဳပ္က ဥကၠဌ ရာထူး ယူၿပီးသား။
ပညာရွိတဦးျဖစ္ေသာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေမာင္အန္ဒီ့ထံမွ ထိုသို႔ေသာ အေျဖရမည္ကို ႀကိဳတင္ေတြးဆၿပီး ျဖစ္ရကား သူမ်ားမဦးခင္ မရ ရတာယူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ ကမန္းကတန္း ေမးခြန္းတခြန္း အျမန္ထုတ္လိုက္ရေလသည္။
ကၽြႏ္ုပ္။ ။ ဒါဆို နာယက လုပ္မယ္။
ေမာင္အန္ဒီ။ ။ ဟာ အဲဒါေတာ့ျဖစ္တယ္။
ထုိသို႔ အေျဖေပးၿပီးသကာလ ေမာင္အန္ဒီသည္ လွ်ပ္စီးလက္သည့္အလား ကၽြႏ္ုပ္ထံမွ လွ်င္ျမန္ေသာ အဟုန္ျဖင့္ ထြက္သြားကာ မည္ကဲ့သို႔လုပ္လိုက္သည္မသိ ခဏခ်င္းတြင္ပင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ အမည္နာမကို နန္းညီ၏ ဘေလာ့ေပၚ၌ နာယကတဦးအျဖစ္ စံျမန္ေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရေလေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ငေပါနာယကႀကီးျဖစ္သြားရကား နာယကတို႔ထံုး ႏွလံုးမူကာ ငေပါအဖြဲ႕ ေခါင္ခ်ဳပ္မ်ား၏ စည္းေဝးတြင္ တတ္ေယာင္ကား ဝင္ဝင္ပါေနရေလေတာ့၏။ ခက္သည္က ကၽြႏ္ုပ္မွာ ေပါျခင္းအတတ္ကို တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ေသာ္ျငားလည္း သူ႐ို႕ေျပာေနေသာ ေလာကဓာတ္ ပညာခန္းမ်ားကို တခြန္းတပါဒမွ်မသိ။ သူ႐ို႕စည္းေဝးတိုင္းတြင္ ဝင္ေရာက္အိပ္ငိုက္ရင္း ဘုမသိ ဘမသိ လက္်ာလက္ထထ ျပေနရေသာေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္၏ ညာဖက္လက္မ်ားပင္ အေက်ာဆိုင္းခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနေလၿပီ။
တေနကုန္ႀကိဳးစားပမ္းစား ဝင္ေနေသာ ငေပါတို႔၏ ေဂဟာကို ယခုမွ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ဝင္ႏိုင္ ထြက္ႏိုင္ အဆင့္သာ ရွိေခ်ေသးသည္။ မတတ္သည္ကို မတတ္ဟု ဝန္ခံျပန္လွ်င္လည္း ကိုယ္ညံ့သည္ ကို သူတပါးသိကာ ပ်က္ရယ္ျပဳေခ်ဦးမည္။ ညံ့ပင္ညံ့ေသာ္ျငားလည္း မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ တတ္ေယာင္ ကားလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသကာလ တတ္ေသာ္လည္း လူငယ္မ်ားကို ျဖစ္ေစခ်င္ ေသာေၾကာင့္ ဦးစားေပးသလိုလိုေရာခ်ကာ သူ႐ို႕ဘာလုပ္လုပ္ မေကာင္းမရွိ ေထာက္ခံျခင္း အမႈကိုသာ ျပဳေနလိုက္ေတာ့သည္။
ကၽြႏ္ုပ္၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ဗီလိန္တေယာက္ကိုသာ ခပ္တိုးတိုး အသိေပးထားေလသည္ (အေၾကာင္း တခုခုရွိရင္ ကိုယ့္ဘက္ကပါေအာင္ မဲဆြယ္ထားတာ)။ အမွန္မေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ေလာကဓာတ္ ပညာမ်ားႏွင့္ အလြန္ေဝးေသာ ရာဇဝင္ထဲမွ ငေပါႀကီးတဦးသာ ျဖစ္ေလသည္တမံု႔ :P
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ဟဲဟဲ ဒီလိုဖားတဲ့အတြက္ ေရာ့ ဖုန္းတစ္လံုးနဲ႔ ငါးက်ပ္သားဆြဲၾကိဳးတစ္ကံုး ငွဲငွဲငွဲ
ေအာ္ ေပါရဲပါ့ေပ နာယကရယ္။ ကဲကဲ ဆက္ေပါၾကေပေတာ့ ပံု/ သဘာငတိ ဂ်ဲဂ်ယ္
ငွကၠဌကိုမ်ား က်က္သေရမရွိေသာ မ်က္ခြက္ၾကီးတဲ့..
ဒီေလာက္ ဘရက္ပစ္နဲ႔ တူတဲ့ မ်က္ခြက္ (အဲအဲ) မ်က္နွာေလးကို...
Post a Comment